موسیقی ایران در دوران پهلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد
 
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: اجراعی⟸اجرای، طاهرزاداه⟸طاهرزاده
خط ۷:
* [[ابراهیم بوذری]]: موسیقی‌دان، خواننده، ادیب و خطاط بود. به [[ردیف موسیقی ایرانی]] تسلط فراوان داشت و مدتی از عمر خود را صرف جمع‌آوری [[نوار کاست|نوار]] و [[صفحه گرامافون|صفحه]] موسیقی قدیم ایران کرد.
* [[سلیمان امیرقاسمی]]: شاگرد [[عیسی آقاباشی]] بود و به ردیف مسلط بود.
* [[نورعلی برومند]]: ابتدا شاگرد [[درویش‌خان]] بود. سپس به [[آلمان]] رفت تا در رشتهٔ پزشکی تحصیل کند اما به دلیل بیماری چشم از اتمام تحصیل باز ماند و به ایران بازگشت. سپس چند سال در محضر [[حبیب سماعی]] بود و بعد دورهٔ کامل [[ردیف میرزاعبدالله]] را طی ۱۲ سال از [[اسماعیل قهرمانی]] فرا گرفت. در این دوره او ردیف‌ها را با اجراعیاجرای اسماعیل قهرمانی روی نوار ضبط کرد. برومند اولین استاد گروه موسیقی [[دانشگاه تهران]] بود و ردیف میرزاعبدالله را در این دانشگاه تعلیم می‌داد. ا در نواختن [[سنتور]] و [[سه‌تار]] و [[تار]] استاد بود و به نواختن [[ویلن]] و [[کمانچه]] نیز آشنا بود.
* [[حسین تهرانی]]: از جوانی [[تنبک]] می‌نواخت و سپس مدت کوتاهی نزد [[حسین‌خان اسماعیل‌زاده]] تنبک و کمانچه آموخت. بعد شاگرد [[ابوالحسن صبا]] شد. تهرانی دستوری برای آموزش ضرب تدوین کرد.
* [[عبدالله دادور]] (قوام السلطان): از شاگردان سه تار درویش‌خان بود و برخی از دشوارترین قطعه‌های وی (نظیر [[چهارمضراب]] [[شور (دستگاه موسیقی)|شور]]) را که دیگران نتوانستند فرا بگیرند او یاد گرفت.
خط ۱۵:
* [[عبدالحسین شهنازی]]: پسر دیگر آقاحسینقلی و برادر کوچک علی‌اکبرخان شهنازی بود. او نیز نوازندهٔ تار بود، اما در جوانی درگذشت.
* [[ابوالحسن صبا]]: پدرش کمال السلطنه، نوازندهٔ سه‌تار بود و ابوالحسن را در کودکی نزد میرزاعبدالله برد. صبا پس از میرزاعبدالله، شاگرد درویش‌خان شد. او تمام سازهای موسیقی ایرانی را نزد استادان شاخص فراگرفت: سنتور را از علی‌اکبر شاهی، ضرب را از حاجی‌خان، کمانچه را از [[حسین‌خان اسماعیل‌زاده]]، و ویلن را از [[حسین هنگ‌آفرین]]. صبا نیز مانند حبیب سماعی، در زمان جنگ جهانی دوم و در حالی که تنها ۵۵ سال داشت درگذشت.
* [[حسین طاهرزاده]]: متولد [[اصفهان]] بود و در ۱۷ سالگی به [[تهران]] آمد و دوستی‌اش با [[حسام‌السلطنه مراد|حسام السلطنه]] باعث شد با ردیف موسیقی ایرانی آشنا شود. طاهرزاداهطاهرزاده با استفاده از دستگاه [[فونوگراف]] که حسام السلطنه در منزلش داشت، صدای خود را ضبط می‌کرد و با شنیدن آن نواقص خود را رفع می‌کرد. او با هنرمندانی نیز میرزاعبدالله، حبیب سماع حضور، ناصر همایون و درویش‌خان دوستی داشت و در کنسرت‌های [[انجمن اخوت]] نیز شرکت می‌کرد. همچنین او دو بار به خارج از ایران سفر کرد و [[صفحه گرامافون|صفحه‌هایی]] با ساز استادانی نظیر درویش‌خان و [[باقرخان رامشگر]] ضبط کرد که هنوز موجود است. نورعلی برومند نیز نوارهای زیادی از طاهرزاده ضبط کرد.
* [[احمد عبادی]]: دومین پسر میرزاعبدالله بود و در کودکی پدرش را از دست داد. او سه‌تار را از خواهرانش مولود و ملوک فراگرفت. او به جای اشاعهٔ سبک سه‌تار نوازی پدرش، شیوه‌ای نوین در نواختن سه‌تار به وجود آورد.
* [[یوسف فروتن]]: از شاگردان تار آقاحسینقلی بود و در نواختن سه‌تار، سنتور، ویلن و پیانو نیز مهارت داشت.