پلوتونیم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) ←خطرات: تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
||
خط ۱۱:
یافت میشود. پلوتونیوم ۲۳۹، در رآکتورهای هستهای از اورانیوم ۲۳۸، و در مقیاسهای بالا تولید میشود.
ایزوتوپ پلوتونیوم ۲۳۸
همچنین پلوتونیوم چهار ظرفیت یونی را در محلولهای آبی از خود نشاد میدهد: Pu+۳ (آبی کمرنگ) Pu+4 ,PuO+ و PuO+۲
خط ۱۷:
== کاربردها ==
پلوتونیوم یکی از مواد مهم [[شکافت هستهای]] در [[جنگافزار هستهای|سلاحهای هستهای]]
همچنین پلوتونیوم مخصوصاً نوع بسیار خالص آن، آتش زا بوده و به صورت شیمیایی با اکسیژن و آب واکنش میدهد که میتواند باعث انباشتگی هیدرید پلوتونیوم و یک ترکیب [[Pyrophoric]] شود، که مادهای است که در دمای اتاق در هوا میسوزد. حجم پلوتونیوم به هنگام ترکیب شدن با اکسیژن بسیار افزایش میابد و میتواند ظرف خود را بشکند بنابر این احتیاطهای لازم برای حمل پلوتونیوم در هر شکل آن باید انجام شود، عموماً یک اتمسفر خشک و خنثی نیاز میباشد.<ref>http://tis.eh.doe.gov/techstds/standard/hdbk1081/hbk1081d.html#ZZ28</ref> علاوه بر اینها، خطرات [[واپاشی هستهای|رادیو اکتیوی]] نیز وجود دارد. خاک [[اکسید منیزیم]] موثرترین ماده برای فرونشاندن آتش پلوتونیوم میباشد. آن ماده مشتعل را مانند یک کاهنده دما([[Heat Sink]]) سرد میکند و در عین حال از رسیدن اکسیژن به آن جلوگیری میکند. آب نیز در این مورد مؤثر است. در سال ۱۹۶۲ در Rocky Flats Plant در نزدیکی Boulder, Colorado یک آتشسوزی بزرگ پلوتونیومی رخ داد.
خط ۲۶:
گاهی اوقات از پلوتونیوم با عنوان سمیترین ماده شناخته شده بر انسان نام برده میشود و این در حالی است که یک توافق کلی در میان کارشناسان مبنی بر نادرست بودن این مطلب وجود دارد. تا سال ۲۰۰۳ تنها یک مورد مرگ انسان به علت مجاورت و ارتباط با پلوتونیوم وجود داشتهاست. رادیومی که به صورت طبیعی به وجود میآید حدوداً ۲۰۰ برابر سمی تر از پلوتونیوم است و برخی از Toxinهای آلی مانند سم بوتولین میلیاردها برابر سمی تر از پلوتونیوم میباشند.
به هر حال، حوادث بحرانی نیز وجود داشته. حمل
حالتهای سمی پلوتونیوم از نظر شیمیایی و [[پرتوشناسی]]، باید از خطرات پلوتونیوم متمایز شود. بسیاری از جنبشهای ضد هستهای و در ادامه جنبشهای سیاست سبز از پلوتونیوم به عنوان خطرناکترین ماده شناخته شده برای بشریت یاد کرده و تنها دلیلشان نقش مهلک آن در تولید سلاحهای هستهای میباشد.
احتمالاً اخلاط این دو دیدگاه است که باعث گزافه گوییهای احساسی در خصوص سمی بودن پولوتونیوم میشود. در سال ۱۹۸۹ نوشتهای از Bernard L. Cohen اینگونه بیان میکند که «خطرات پلوتونیوم خیلی آشکارتر و راحت تر از خطرات ناشی از مواد افزودنی به غذاها و همچنین حشره کشها فهمیده میشوند و در مقایسه تنها یک مرگ در هر ۳۰۰ سال میتواند کم مایه بودن این نظر را اثبات کند؛ و
بنابراین هیچ گونه شک و تریدی وجود ندارد که پلوتونیوم در صورت استفاده نادرست میتواند بسیار خطرناک باشد. پرتوی آلفا که پلوتونیوم از خود ساطع میکند نمیتواند به پوست نفوذ کند، اما میتواند به اندامهای داخلی در صورت تنفس یا خوردن پلوتونیوم آسیب برساند. ذرات بسیار کوچک پلوتونیم در صورت تنفس و رسیدن به ریهها میتوانت باعث به وجود آمدن سرطان ریه شود. مواد دیگر از جمله ricin، سم botulinum و سم tetanus در دوزهایی کمتر از یک میلیگرم، میتوانند کشنده باشند، بنابراین پلوتونیوم از این نظر غیرعادی نیست. مقادیر قابل توجه بیشتر آن، در صورت بلع یا تنفس، میتواند باعث به وجود آمدن مسمومیت رادیویی حاد و مرگ شخص شود. در ژانویهٔ سال ۲۰۱۶میلادی یک تیم تحقیق بریتانیایی فاش ساخت که اکساندر لیتویننکو (مأمور سابق ک گ ب و مخالف
== ویژگیها ==
این فلز ظاهری نقرهای رنگ دارد و هنگامی که اکسید میشود رنگش تا حدی به زرد تیره میگراید. اگر مقدار زیادی از پلوتونیوم در جایی جمع شودن به قدری گرم میشوند که نمیتوان آن را لمس کرد و دلیل آن نیز ساطع کردن انرژی آلفا میباشد. مقادیر بیشتر گرمای لازم را برای جوشاندن آب به وجود میآورد. این فلز به سرعت در اسید هیدرویدیک یا اسید پرکلریک غلیظ، حل میشود. این فلز شش حالت [[آلوتروپیک]] با ساختارهای بلورین گوناگون از خود نشان میدهد که چگالی
== منابع ==
|