کشاورزی پایدار: تفاوت میان نسخه‌ها

محصولاتی که به سطوح بالای مواد مغذی خاک نیاز دارند را می‌توان در یک روش پایدارپذیرترپایدارتر زیر کشت برد اگر عملکردهای مشخص مدیریت کود ادامه داشته باشد.

در بعضی مناطق باران کافی برای رشد محصول در دسترس می‌باشد ولی بسیاری از مناطق دیگر به آبیاری نیاز دارند. برای اینکه سیستم‌های آبیاری پایدار پذیر باشند، به مدیریت صحیح (برای جلوگیری از شوری خاک) نیاز دارند و نباید از آب بیشتری از منبع خود نسبت به باز پرسازی طبیعی استفاده کرد. در غیر اینصورت [[منبع آب]] در واقع به یک منبع تجدید نشدنی تبدیل می‌شود. پیشرفت در تکنولوژی حفر [[چاه آب]] و پمب‌هایپمپ‌های قابل فروبردن در آب همراه با پیشرفت [[آبیاری قطره‌ای]] و محورهای چرخ کم فشار، رسیدن به محصولات فراوان در مناطقی که تکیه بر بارش باران به تنهایی کشاورزی موفق را غیرقابل پیش بینی کرده بود امکان‌پذیر ساخته است. همچنین این پیشرفت با پرداخت بهایی صورت گرفته است. در بسیاری از مناطق همچون اوگالالا آکوئیفر آب سریعتر از اینکه بتوان جایگزین کرد مصرف می‌شود.

* عقب‌نشینی آب از لحاظ محدودیت‌های توضیح شده در بالا، تنها عقب‌نشینی بسیار زیاد آب را می‌توان بطور نظامند در یک کشور با [[اندازه‌گیری]] مصرف آب محاسبه کرد. مقدار مطلق یا نسبت به هر فرد از عقب‌نشینی سالیانه آب، اهمیت آب را در اقتصاد کشور نشان می‌دهد. هنگامیکه بصورت درصد منابع آبی بیان می‌شود، درجهٔ فشار بر منابع آبی را نشان می‌دهد. یک تخمین تقریبی نشان می‌دهد که اگر عقب‌نشینی آب از یک چهارم منابع آبی تجدیدپذیر جهانی یک کشرکشور فراتر رود، آب را می‌توان یک فاکتور محدود کننده برای ایجاد دو جانبه فشار بر منابع آبی که می‌توانند تأثیر مستقیمی بر تمام بخش‌ها از کشاورزی گرفته تا محیط و ماهیگیری داشته باشند در نظر گرفت.

بسیاری از دانشمندان، کشاورزان و تجارت‌ها بحث و بررسی کردند که چگونه کشاورزی را پایدار کنند. چرخه جامعه از زائدات مزرعه تا آشپزخانه از منابع در دسترس معمول منطقه استفاده می‌کند. این منابع در گذشته در مکان‌های بزرگ رائداتزائدات به دور انداخته می‌شدند ولی امروزه برای تولید کود ارگانیک ارزان قیمت برای مزارع ارگانیک مورد استفاده قرار می‌گیرند. عملکردهای دیگر شامل کشت انواع محصولات دائمی در یک مزرعه ست که هر محصول در یک فصل جداگانه کشت می‌شوند بنابراین برای منابع طبیعی با یکدیگر رقابت نمی‌کنند. این سیستم به افزایش مقاومت در برابر بیماریها و اثرات کاهش یافته از فرسایش و از بین رفتن مواد مغذی در خاک منجر می‌شود.

کشاورزی تک محصولی- یک روش کشت تنها یک محصول در یک زمان در یک زمین زراعی خاص یک عملکرد بسیار رایج می‌باشد ولی موضوعاتی در مورد پایدار پذیری آن وجود دارد خصوصاً اگر محصولی مشابهی هر سال کشت شود. امروزه برای منتشر کردن این مسئله شهرها و مزارع منطقه می‌توانند با یکدیگر برای تولید کود مورد نیاز برای کشاورزی کار کنند. این روش همراه با کشت چند محصول گاهی به کاهش بیماریها و آفت‌ها منجر می‌شود ولی کشت چند محصول به ندرت با عملکرد رایج تر کشت محصولات مختلف در سالهای متوالی (کشاورزی تناوبی) با تنوع محصول مشابه مورد مقایسه قرار گرفته‌اند. سیستم‌های کشاورزی که شامل انواع محصولات است (کشت چند محصول یا کشاروزیکشاورزی تناوبی) ممکن است نیتروژن را به زمین برگردانند (اگر سبزیجات کشت شوند) و همچنین ممکن است از منابعی همچون نور خورشید، آب یا مواد مغذی به طور کارآمدتری استفاده کنند. با جایگزینی اکوسیستم طبیعی با تنوع اندک انتخاب شده بطور خاص، [[تنوع ژنتیکی]] پیدا شده در [[حیات وحش]] را کاهش می‌دهد و موجودات زنده را در برابر بیماری رایج و متداول مستعد می‌سازد.

[[قحطی بزرگ ایرلند]] (۱۸۴۵–۱۸۴۹) یک مثال معروف از خطرات کشت تک محصولی می‌باشد در عمل هیچ روشی برای کشاورزی پایدار وجود ندارد چون اهداف و روش‌های دقیق و مشخص بایستی برای هر مورد خاص تطبیق داده شود. ممکن است چند تکنیک کشاورزی وجود داشته باشد که ذاتاً در تضاد با مفهوم پایدارپذیری هستند ولی سوء تفاهم متداولی در مورد اثرات چند عملکرد وجود دارد. امروزه رشد بازارهای کشاورزان محلی به مزارع کوچک این امکان را می‌دهد تا محصولاتی را کشت کنند و بفروش برسانند که بتوانند کود بازیافتی از آنها بدست آورند. با استفاده از چرخه محلی این کار به دور کردن مردم از تکنیک‌های بریدن و سوزاندن که ویژگی‌های مشخص کشاورزان مختلف هستند کمک می‌کند، با این وجود کشاورزی بریدن و سوزاندن در آمازون برای حداقل ۶۰۰۰ سال بکار گرفته شده است، قطع درختان جنگل بطور جدی از دههٔ ۱۹۷۰ عمدتاً در نتیجه برنامه‌ها و سیاست‌های دولت برزیل شروع شد. خاطر نشان می‌شود که ممکن است روش بریدن و ذغالزغال بیشتر از بریدن و سوزاندن وجود داشته باشد که با اضافه کردن مادهٔ ارگانیک terra preta که یکی از غنی‌ترین خاک‌ها در زمین می‌باشد و تنها خاکی که خود را بازآفرینی می‌کند تولید می‌شود. همچنین روش‌های متعددی برای کشاورزی پایدار حیوانی وجود دارد. بعضی از ابزارهای اصلی برای مدیریت چریدن حیوانات شامل حصار چینی منطقه جرا به مناطق کوچکتر بنام چراگاه کم کردن تراکم انبار و انتقال انبار بین چراگاه‌ها می‌باشد.

تلاش‌های متعددی برای تولید یک گوشت مصنوعی با استفاده از بافت‌های جدا شده برای تولید گوشت در آزمایشگاه صورت گرفته است. مطالعه جسیونجیسون ماتنی در مورد این موضوع یکی از پر توضیح‌ترین موضوعات می‌باشد.

یک مزرعه که می‌تواند همیشه محصول تولید کند و همچنان اثرات منفی بر کیفیت محیطی در هرجا داشته باشد، کشاورزی پایدار نیست. یک مثال از موردی که در آن یک دید جهانی ممکن است تضمین شود، بکارگیری بیش از حد کود ترکیبی یا [[کود حیوانی]] است که می‌تواند تولید مزرعه را افزایش دهد ولی می‌تواند رودخانه‌های اطراف و آب‌های ساحلی را آلوده سازد. مورد دیگر می توادتواند نامطلوب باشد چون محصول کمی بعلت تمام شدن مواد مغذی در خاک تولید می‌شود که به تخریب جنگل مرتبط می‌باشد. در آسیا زمین مشخص برای کشاورزی پایدار حدود ۵/۱۲ مترمربع است که شامل زمین برای علوفه حیوانات، زمین‌های تولید غله برای فروش نقدی محصولات و حتی چرخهٔ محصولات غذایی است در چندین مورد حتی واحد کوچکی از کشت آبی در این تعداد گنجانده می‌شود.