داعی

داعی (عربی: داعي) به طور کلی کسی است که از مردم دعوت کند به اسلام روی آورند. این عنوان ابتدا به طور خاص توسط شیعیان زیدی در زمان علویان طبرستان و سپس توسط شیعیان اسماعیلی در الموت و دیگر قلاع دیلم استفاده می‌شد.

در عصر فاطمیان در میان اسماعیلی‌ها اصطلاح داعی برای اشاره به رهبری مذهبی غیر موروثی و جدا از ائمه استفاده شد. بعدها عبارت داعی مطلق برای رهبران شاخه‌های خاصی از جوامع اسماعیلی استفاده شد.

برخی از بزرگترین داعیان اسماعیلی اینان هستند:

• مؤید فی الدین الشیرازی (1000-1078)
• ادریس عمادالدین القریشی (درگذشت c است. 1460) یکی از مهم ترین داعیان در منابع فاطمیان.