جان مکدونالد کینر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
صفحه‌ای تازه حاوی «'''سر جان مکدونالد کینر''' {{به انگلیسی|Sir John Macdonald Kinneir}} (۳ فوریه ۱۷۸۲ – ۱۱ ژوئن ۱...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴:
کینر به‌تاریخ ۳ فوریه ۱۷۸۲ در بخش کارندن از شهرستان [[لینلیتگو]] در [[اسکاتلند]] به دنیا آمد. وی فرزند نامشروع جان مکدونالد بازرس گمرک بوروستونس و سیسیلیا ماریا کینر بود. سیر ویلیام بنسلی در سال ۱۸۰۲ وی را با نام خانوادگی مکدونالد، نامزد شرکت در یک دوره کارآموزی نظامی کرد. جان را در ارتش هند بریتانیا با همان نام خانوادگی می‌شناختند اما وی از ۱۸۱۸ به بعد از کینر استفاده کرد.<ref name="DNB">{{cite DNB|wstitle=Kinneir, John Macdonald|volume=31}}</ref>
کینر در ۲۱ سپتامبر ۱۸۰۴ به عنوان افسر پرچم‌دار (ستوان دوم) در ارتش [[چنای|مَدرَس]] ترفیع گرفت اما تا تاریخ ۱ ژانویه ۱۸۰۷ که هنگ ۲۴ پیاده مدرس تشکیل شد به این سمت منصوب نشد. در این تاریخ وی به عنوان ستوان در این نیرو به خدمت منصوب شد. در ۱۴ آوریل ۱۸۱۸ توانست در هنگ خود به سروانی ترفیع یابد و بعدها به درجهٔ سرهنگ دومی دست یافت. وی چندی به عنوان منشی افسری که فرماندهی [[مالابار]] و کانارا را بر عهده داشت خدمت کرد.<ref name="DNB"/>
کینر به عنوان عضوی از هیأت همراه [[جان ملکم|سر جان مَلکُم]] در ۹-۱۸۰۸ در [[بوشهر]] مأمور بود و سفرهای زیادی کرد. در ۱۸۱۰ میلادی از طریق [[بغداد]]، [[موصل]] و [[دیاربکر]] به [[قسطنطنیه]] رفت و [[مانیسا]] و [[سمیرانا]] را هم دید و سپس از طریق اسپانیا و پرتغال به انگلستان بازگشت. سپس مأمور شد به همراه سرهنگ [[نیل کمپبل (افسر بریتانیایی)|نیل کمپبل]] به هنگ خود باز گردد. وی در ژانویه ۱۸۱۳ از طریق [[استکهلم]] به هدف رسیدن به هندوستان، قصد روسیه و ایران را کرد اما پس از [[حمله فرانسه به روسیه]] به سمت جنوب رفت و از طریق لهستان به اتریش، مجارستان و سپس قسطنطنیه عازم شد. او پس از مشاهدهٔ [[آسیای صغیر]] و [[قبرس]] به قسطنطنیه برگشت و از راه ارمنستان و کردستان به بغداد و سپس به [[بمبئی]] رفت.<ref name="DNB"/>
وی در ۱۸۱۳ به مدت چند سال بعنوان رئیس دژ سنت جرج مدرس منصوب بود. در ۱۸۲۴ از طرف کمپانی هند شرقی بریتانیا به دربار [[فتحعلی‌شاه قاجار]] فرستاده شد. کینر در سپتامبر ۱۸۲۶ به اردوی شاه در [[اهر]] رسید، در حالی که قشون ایران درگیر جنگ با روس‌ها بود. ایران مدعی بود که بریتانیا باید طبق عهدنامه طهران مبلغی را به این کشور بپردازد زیرا از سوی یک قدرت اروپایی مورد حمله قرار گرفته است. کینر با این کمک موافقت نکرد چون معتقد بود ایران به روسیه حمله کرده است. وی در طول عملیات‌های نظامی همراه نیروهای ایرانی ماند تا اینکه در ۱۹ اکتبر ۱۸۲۷ نیروهای [[ایوان پاسکویچ]] به [[قلعه ایروان]] یورش آوردند. یک لشکر روسی به سمت تبریز هجوم آورد و علی‌یارخان صدراعظم فتحعلی‌شاه به همراه کینر به علی‌بنگلو فرار کردند تا برای صلح تلاش کنند.<ref name="DNB"/>
روس‌ها وساطت کینر را پذیرفتند و [[عهدنامه ترکمانچای]] در ۲۳ فوریه ۱۸۲۸ بین دو کشور به امضا رسید. ایران سرزمین‌هایی را از دست داد و نفوذ سابق بریتانیا در ایران کم شد. کینر [[نشان افتخار شیر و خورشید]] دریافت کرد و در ۱۷ نوامبر ۱۸۲۹ لقب [[شوالیه (لقب)|شوالیه]] گرفت. او به عنوان نماینده دولت بریتانیا در ایران باقی ماند تا اینکه در ۱۱ ژوئن ۱۸۳۰ در [[تبریز]] مُرد. شاه به مناسبت مرگ وی سه ماه عزای عمومی اعلام کرد.<ref name="DNB"/>
== آثار ==
* ''فرهنگ جغرافیایی ایران، به همراه نقشه (لندن، ۱۸۳۰)''
* ''روایت سفر به آسیای صغیر، ارمنستان و کردستان در ۱۸۱۳-۱۴ به همراه توضیحاتی پیرامون حرکت اسکندر کبیر و ده هزار سرباز یونانی (لندن، ۱۸۱۸)''
== خانواده ==
کینر با آملیا هری‌یت، سومین دختر همسرِ نخست سِر الکساندر کمپبل ازدواج کرد. خواهر کوچک او با سر جان ملکم ازدواج کرد. آملیا سال‌ها پس از مرگ شوهرش زنده ماند و در نهایت در شهر [[بولون-سور-مر]] در سال ۱۸۶۰ درگذشت.
== پانویس ==
| |||