دهیدراتاسیون: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) ←top: تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷:
}}
'''دهیدراسیون''' ([[فرانسوی]]: Dehydration) یا '''کمآبی بدن'''<ref>{{یادکرد فرهنگستان | مصوب=کمآبی | بیگانه=dehydration | بیگانه در فارسی= | حوزه=تغذیه | دفتر=سیزدهم | بخش=فارسی | سرواژه=کمآبی}}</ref><ref>در فارسی پسابش یا وابشت هم گفتهاند.</ref> نوعی بیماری است که در فیزیولوژی و پزشکی به عنوان از دست دادن بیش از حد مایعات بدن تعریف
*Dorland's Medical Dictionary for Health Consumers. © 2007
*The American Heritage® Medical Dictionary Copyright © 2007
خط ۱۳:
*Mosby's Dental Dictionary, 2nd edition. © 2008</ref> در اینگونه موارد، [[آب]] بدن بیمار به معنای واقعی کلمه، از دست میرود که این مستلزم از دست رفتن مایعات و آب بدن از درون ارگانیسمهای موجود، کم شدن آب بدن از پوست یا از [[غشاء مخاطی]] میباشد.
درکل سه نوع دهیدراسیون وجود دارد: کمفشار (هیپوتونیک) یا [[هیپوناترمی|کمسدیم]] (هیپوناترمیک) (در درجه اول، از دست دادن الکترولیت و [[سدیم]]
دهیدراسیون خفیف با خوراندن آب و جلوگیری از دست رفتن مایعات بدن رفع میشود.
خط ۲۰:
اگر [[آب تازه]] در دسترس نباشد، خوردن [[آب دریا]] یا [[الکل]] کمآبی بدن را شدیدتز خواهد کرد.
برخی متخصصان مصرف [[ادرار]] در شرایط اضطراری را تجویز کردهاند، اما برخی دیگر نه. طبق «کتابچهٔ راهنمای زندهماندن» در [[آییننامه رزمی ارتش ایالات متحده]] ادرار در هیچ شرایطی نباید مصرف شود. مقدار کم سموم [[اوره]] و [[آمونیاک]] موجود در ادرار اندکی بر عملکرد کلی بدن تأثیر منفی میگذارد، که خود میتواند شانس زندهماندن را در شرایط اضطراری کمتر کند. همچنین مقدار نمک موجود در ادرار نسبتاً زیاد است (بستگی به رژیم غذایی و شدت کمآبی بدن دارد) و
در صورت عدم
کمآبی بدن سبب تشدید علائم [[سندرم ژیلبرت]] میشود.
|