بافت گرهی (بافت هادی به خاطر نقش هدایت کنندهٔهدایت‌کنندهٔ آن) میوکارد قلب را تحریک می‌کند. همهٔ تارهای ماهیچه‌ای قلب در جنین قادر به انقباض هستند، ولی با تمایز یافتن بافت ماهیچه‌ای قلب و افزایش قدرت انقباض تارها، این خاصیت میوکارد از بین می‌رود و فقط بافت گرهی قلب است که این ویژگی را حفظ می‌کند. بافت گرهی قلب از یک گره سینوسی - دهلیزی، یک [[گره دهلیزی - بطنی]] و رشته‌هایی در دیواره‌های بین دو بطن و درون میوکارد بطن‌ها ساخته شده استشده‌است. گره اول که گره پیشاهنگ نامیده می‌شود جایگاه آغاز تحریکات طبیعی قلب است. محل این گره در پشت دیوارهٔ پشتی دهلیز راست، زیر منفذ بزرگ سیاهرگ زبرین است. گره پیشاهنگ بزرگتر از گره دهلیزی - بطنی است. تحریک تارهای ماهیچه‌ای این گره متناوب و خودبخودی است، به سایر تارهای بافت میوکارد قلب منتقل شده، آنهاآن‌ها را به انقباض در می‌آورد. گره دهلیزی – بطنی کمی متمایل به دهلیز راست و در حد فاصل بین دهلیزها و بطن‌ها است. رشته‌هایی از بافت گرهی، گره‌های سینوسی – دهلیزی و دهلیزی - بطنی را به هم متصل می‌کنند. تحریک در گره سینوسی – دهلیزی ایجاد شده تمام ماهیچهٔ دهلیزها را فرا می‌گیرد، به گره دهلیزی – بطنی می‌رسد و به تارهای گرهی دیوارهٔ بین دو بطن منتقل می‌شود. سپس به نوک بطن و سراسر بافت گرهی میوکارد منتقل می‌شوند و سرانجام در میوکارد قلب انتشار می‌یابند. سرعت انتشار تحریک در گره دهلیزی – بطنی و تارهای بین دو بطن کم است و در شبکهٔ گرهی دیوارهٔ میوکارد زیاد. تحریک همزمانهم‌زمان در ماهیچهٔ هر دو بطن پخش می‌شود.
=== گردش خون ===
شریانها و ورید هایورید‌های دستگاه گردش خون انسان جریانی پیوسته و تقریباً بدون نوسان را به مویرگها میرسانند به این صورت که دیواره کششی شریان هایشریان‌های بزرگی نظیر آئورت فشار خون پمپ شده توسط قلب در هر ضربان را در دیواره هایدیواره‌های ارتجاعی برای چند دهم ثانیه ذخیره میکنندومی‌کنندو سپس تدریجاً آن را به خون وارد میکنندمی‌کنند تا جریانی یکدست نهایتاً به مویرگها برای تبادل مواد برسد.گفتنی است افزایش سن چنانچه موجب رسوبگذاری چربی یا بطور کلی آرتریو اسکلروز شود این خاصیت کمرنگ تر شده و اختلاف فشار سیستولی و دیاستولی بارز تر میشودمی‌شود.
== شریانها ==
از گردش خون عمومی به ترتیب آئورت،شریانهای اصلی مانند شریان وداجی و زیر ترقوه ایترقوه‌ای و سپس شریانهای بزرگ و شریانهای کوچک؛ کاملاً ویژگی عروق شریانی را دارند. به طوربه‌طور کلی شریان یک دیواره عضلانی دارد و اتساع پذیر است.
هر چه از شریانهای اصلی دورتر شویم دیواره نازک تر میشودمی‌شود. پس از شریانهای کوچک آرتریول هارا داریم که متاآرتریولها و مویرگها از آنهاآن‌ها شاخه میگیرند. متاآرتریولها و مویرگها ذیواره عضلانی منظمی ندارند چرا که نقش آنهاآن‌ها عمدتاً تبادلی است و نه صرفاً انتقال خون.همچنین مویرگها در ابتدای خود واجد یک تک فیبر عضلانی هستند که میتواند برحسب نیاز بافت خونرسانی آنرا کم و زیاد کند.
