کوئنتین تارانتینو: تفاوت میان نسخه‌ها

تارانتینو از همان ابتدا به هنر و صنعت سینما علاقه بسیاری داشت؛ وی در زمانی که مشغول یادگیری بازیگری بود، در یک مرکز اجاره فیلم (ویدئو کلوب) مشغول به کار بوده استبوده‌است. فعالیت تارانتیو در دهه ۱۹۸۰ و زمانی که فیلم آماتوری ''تولد بهترین دوستم'' را به نگارش درآورد و کارگردانی کرد آغاز شد. نمایشنامه همین فیلم بود که پایه‌های شکل‌گیری نمایشنامه بعدی‌اش، یعنی ''عشق حقیقی'' را شکل داد. در اوایل دهه ۱۹۹۰ تارانتینو کار خود را به عنوان فیلم‌ساز [[فیلم مستقل|مستقل]] آغاز کرد و فیلم [[سگ‌های انباری]] را ساخت. فارغ از نوع فیلم، مجله [[امپایر (مجله)|امپایر]] این فیلم را «خارق‌العاده‌ترین فیلم مستقل همه زمان‌ها» نامید. پیشرفت تارانتینو با ساخت فیلم بعدیش، [[داستان عامه‌پسند]] در سال ۱۹۹۴ سرعت بیشتری به خود گرفت. این فیلم از نظر تجاری توانست موفقیت بسیاری کسب کند. این فیلم را نیز یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ می‌دانند. فیلم بعدیش نیز فیلم [[جکی براون]] بود که از روی یک رمان ساخته شده بود.

برای شناخت سینمای تارانتینو باید به دو نکته اساسی که بنیان‌های زیبایی‌شناسی فیلم‌های او عملاً از آنهاآن‌ها ریشه می‌گیرد، توجه کرد؛ اول خصلت‌های دوره‌ای که فیلم‌های او در آن ساخته و اکران شده‌اند و دوم زندگی او. به طوربه‌طور کلی سینمای تارانتینو را نقطه تقاطع دو خط می‌دانند؛ اولی خط فیلم نوآر کلاسیک و دومی خط فیلم‌های جریان‌ساز داستانی و عامه‌پسند.

تارانتینو به عنوان [[کارگردان فیلم|کارگردان]]، [[نمایشنامه‌نویس]]، [[هنرپیشه]] و [[تهیه‌کننده]] شاید یکی از برجسته‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین استعدادهایی بود که در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ میلادی در صنعت سینما پدیدار شد. برخلاف نسل قبلی فیلم‌سازان آمریکایی، تارانتینو هنر خود را با تجربه و کار به‌دست آورده بود و تحصیلات دانشگاهی خاصی در این زمینه نداشت. شاید به همین دلیل بود که توانست سبک جدید و مستقلی را در صنعت سینما ایجاد کند. فیلم‌های او [[تریلر]]های (فیلم‌های هیجانی) بودند که هوش و ذکاوت خاصی در آنهاآن‌ها به‌کار رفته بود، و مکالمات منحصربه‌فرد در آنهاآن‌ها خودنمایی می‌کرد؛ و البته خشونت هم جزء جدایی‌ناپذیر این فیلم‌ها بود.

در مدتی که او در سواحل منهتن کار می‌کرد شروع به نوشتن یک فیلمنامهفیلم‌نامه به نام ''عشق حقیقی'' کرد؛ و آن را در سال ۱۹۸۷ تکمیل کرد. تارانتینو به همراه همکار خود [[راجر آوری]] (که او هم بعدها کارگردان شد) به دنبال سرمایه‌گذار می‌گشتند تا فیلمنامهفیلم‌نامه را تبدیل به فیلم کنند. بعد از سال‌ها چانه زنی و جواب رد شنیدن او تصمیم گرفت فیلمنامهفیلم‌نامه خود یا همان ''عشق حقیقی'' را بفروشد. ''عشق حقیقی'' بعد از چند بار دست به دست گشتن به دست کارگردان معروف [[تونی اسکات]] افتاد.

در مدتی که تارانتینو به دنبال سرمایه‌گذار می‌گشت فیلمنامهفیلم‌نامه [[قاتلین بالفطره]] را نوشت. او بار دیگر توان رفتن به دنبال سرمایه‌گذار را نداشت و فیلمنامهفیلم‌نامه را به شریکش، [[رند واسلر]] داد. سپس پولی را که از فیلمنامهفیلم‌نامه ''عشق حقیقی'' بدست آورده بود برای هزینه‌های پیش تولید فیلم [[سگ‌های انباری]] خرج کرد. بعد از اینکه [[هاروی کیتل]] حاضر شد در این فیلم بازی کند شرکت ''لایو اینترتینمنت'' سرمایه‌گذاری روی این فیلم را قبول کرد. این فیلم در [[فستیوال ساندنس]] سال ۱۹۹۲ بر سر زبان‌ها افتاد. در حالیکه طرفداران و منتقدان زیادی از تارانتینو تمجید کردند ولی افراد زیادی هم علیه او قلم زدند. در سال ۱۹۹۳ تارانتینو فیلمنامهفیلم‌نامه بعدی خود را به نام [[داستان عامه‌پسند]] نوشت و آن را کارگردانی کرد. این فیلم سیر داستانی سه جنایت در هم‌تنیده را بیان می‌کرد؛ و فیلم پرهزینهٔ ''عشق حقیقی'' تونی اسکات هم در همان سال اکران شد.

در سال ۱۹۹۴ تارانتینو از یک چهره تازه‌کار به فردی مشهور تبدیل شده بود. فیلم [[داستان عامه‌پسند]] جایزهٔ [[نخل طلا]] را در [[فستیوال فیلم کن]] به‌دست‌آورد؛ و در آن زمان تارانتینو مورد توجه مطبوعات قرار گرفت. قبل از نمایش فیلم در ماه اکتبر، [[الیور استون]] نسخه‌ای از [[قاتلین بالفطره]] را روانهٔ سینماها کرد که بسیار مورد توجه قرار گرفت. تارانتینو مدتی از سینما فاصله گرفت تا بتواند روی فیلمنامهفیلم‌نامه بعدی خود تمرکز کند. فیلم [[داستان عامه‌پسند]] برایش ۸ میلیون دلار درآمد داشت. این فیلم در نهایت موفق به کسب درآمدی معادل ۱۰۰ میلیون دلار شد و در بسیاری از شهرهای آمریکا در صدر جدول فروش بود. [[داستان عامه‌پسند]] همچنین نامزد دریافت شش اسکار شد که شامل بهترین تصویر سازی، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامهفیلم‌نامه (برای تارانتینو و آوری)، بهترین هنرپیشه ([[جان تراولتا]])، بهترین بازیگر مرد نقش دوم ([[ساموئل ال جکسون]]) و بهترین نقش دوم زن ([[اما ترومن]]) می‌شد. بعد از این موفقیت تارانتینو در برنامه‌ها و مصاحبه‌های مختلف تلویزیونی دعوت می‌شد و در صدر توجهات قرار داشت. در اوایل سال ۱۹۹۵ میلادی تارانتینو یک قسمت از ''چهار اتاق'' را کارگردانی کرد.

تارانتینو در نیمه بعدی دهه ۹۰ نقش چند چهره‌ای خود را به عنوان [[هنرپیشه]]، [[کارگردان فیلم|کارگردان]]، نویسندهٔ فیلمنامهفیلم‌نامه و [[تهیه‌کننده]] ادامه داد. در سال ۱۹۹۶ برای فیلم [[از گرگ و میش تا سحر]] فیلمنامهفیلم‌نامه نوشت و تهیه‌کنندگی آن را به عهده گرفت.{{سخ}}او افتخارات و تحسین‌های گذشته را با فیلم [[جکی براون]] به عنوان نویسنده فیلمنامهفیلم‌نامه و کارگردان تکرار کرد؛ و در این فیلم با بازیگر افسانه‌ای [[ساموئل ال جکسون]] همکاری داشت و این همکاری در رسانه‌ها جنجال زیادی به پا کرد چون ساموئل در آن دوره درخواست‌های بزرگی را به عنوان بازیگر رد کرده بود تا در فیلم تارانتینو بازی کند. در سال ۱۹۹۷ تارانتینو در مستند Full Till Boogie شرکت کرد که برای فیلم [[از گرگ و میش تا سحر]] ساخته شده بود. سال بعد هم کار خود را با ایفای نقش در فیلم '''گفته خدا'' گذراند و در سال ۱۹۹۹ دوباره پشت دوربین قرار گرفت. تا قسمت بعدی فیلم [[از گرگ و میش تا سحر]] را با نام ''پول خون تگزاس'' بسازد.

اواخر سال ۲۰۰۳ میلادی او چهارمین کار خود را با نام [[بیل را بکش]] ساخت و چون داستان آن برای یک فیلم بسیار طولانی بود آنرا به دو قسمت [[بیل را بکش بخش ۱]] و [[بیل را بکش بخش ۲]] تبدیل کردند. در قسمت اول فیلم، هنرپیشه زن [[اما ترومن]] در نقش یک آدمکش به نام عروس ظاهر می‌شود. در این فیلم تلفیقی از سینمای شرقی و آمریکایی که همه چیز در آن به افراط کشیده شده استشده‌است را می‌توان مشاهده کرد. خشونت بی‌رحمانه جزء جدایی‌ناپذیر این فیلم است؛ و به نظر می‌رسد دیالوگ شخصیت‌های فیلم سعی دارد آن را از یک انتقام ساده به یک داستان حماسی تبدیل کنند. قسمت دوم این فیلم نیز در اوایل سال بعد، ۲۰۰۴ منتشر شد.

در نوامبر ۲۰۱۳ بود که تارانتینو عنوان کرد در حال کار روی فیلم جدیدش است و این فیلم نیز در ژانر وسترن خواهد بود؛ البته در ادامه گفت که این فیلم ارتباطی با [[جنگوی آزادشده]] ندارد. در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴ مشخص شد که نام فیلم «هشت منفور» (The Hateful Eight) خواهد بود و قرار بود تولید فیلم در تابستان ۲۰۱۴ شروع شود، اما چندی بعد، محتوای کامل نمایش‌نامه به بیرون درز کرده و تارانتینو را از ساخت آن منصرف کرد. قرار بود وی نمایش‌نامه را بجایبه جای فیلم، به شکل یک رمان در کتابی منتشر کند. در ۱۹ آوریل، تارانتینو به شکل عمومی کمی در مورد نمایش‌نامه لو رفته‌اش صحبت کرد و عنوان داشت که در حال نوشتن مطالب جدیدی بود؛ اما به شکل دقیق‌تری در این خصوص توضیحی نداد. در ۲۸ مه ۲۰۱۴ تارانتینو گفت که دیگر آرام شده و قرار است تولید اثر پیشینش، «هشت منفور» را در ماه نوامبر در [[وایومینگ]] آغاز کند. بازیگران فیلم شامل این افراد است: [[ساموئل ال. جکسون]]، [[بروس درن]]، [[والتون گوگینس]]، [[تیم راث]]، [[مایکل مدسن]]، [[کرت راسل]]، [[جیمز رمار]]، [[جیمز پارکس]]، [[امبر تامبلین]]، [[دنیس منوشت]] و [[زویی بل]]. احتمالاً نیز فیلم در سال ۲۰۱۵ برای اکران آماده خواهد شد. با تغییر برنامه، فیلم‌برداری این فیلم قرار شد در اوایل ۲۰۱۵ آغاز شود.

«به عنوان یک نویسنده، بنده حق این را دارم که در مورد هر شخصیتی در دنیا که بخواهم بنویسم، حق این را دارم که جای آنهاآن‌ها باشم، حق این را دارم که در مورد آنهاآن‌ها فکر کنم و حقیقت را آنطور که می‌بینم بیان کنم. اگر بگویند که بخاطر اینکه بنده سفیدپوست هستم حق این‌کارها را ندارم ولی [[برادران هیوز]] بخاطر سیاه‌پوست بودنشان می‌توانند، این نژادپرستی است. این در واقع قلب نژادپرستی است و من این را نخواهم پذیرفت.»

[[ساموئل ال. جکسون|ساموئل جکسون]] که به عنوان بازیگر در فیلم هردو کارگردان ظاهر شده، از عقاید تارانتینو حمایت می‌کند. وی در مصاحبه‌ای که در [[جشنواره بین‌المللی فیلم برلین|جشنواره فیلم برلین]] انجام داد گفت که «گمان نمی‌کنم که این واژه در متن فیلم توهین‌آمیز باشد. هنرمندان سیاه‌پوست فکر می‌کنند که فقط آنهاآن‌ها حق استفاده از این الفاظ را دارند که این نوعی زورگویی است.

در ژانویه ۲۰۱۴ تارانتینو علیه یک شرکت رسانه‌ای آمریکایی به عنوان ناقص قانون [[کپی‌رایت]] شکایت می‌کند. این شرکت رسانه‌ای متهم است که نمایش‌نامه ۱۴۶ صفحه‌ای تارانتینو را به شکل عمومی منتشر کرده استکرده‌است. طبق گفته‌های تارانتینو، این نمایش‌نامه فقط در اختیار ۶ شخصی بود که او کاملاً به آنهاآن‌ها اعتماد دارد. در حالی که پس از لو رفتن فیلم‌نامه «هشت نفرت‌انگیز» کوئینتین تارانتینو اعلام کرده بود این پروژه را کنار خواهد گذاشت، اما با تغییر عقیده این کارگردان، این فیلم را ساخت و در کلرادوی آمریکا فیلم‌برداری شد.

موسیقی در فیلم‌هایی که تارانتینو کارگردانی آنهاآن‌ها را انجام داده از جایگاه بالایی برخوردار است. خود تارانتینو در این مورد می‌گوید که در اتاق خوابش در حالی که به موسیقی گوش می‌دهد، صحنه‌های فیلم‌هایش را که با ریتم آن آهنگ سازگار است خلق می‌کند.

در سال ۲۰۱۲ و در مجله ''سایت اند سوند'' تارانتینو نام ۱۰ فیلم برتر مورد علاقه‌اش را نام برد. این فیلم‌ها شامل این موارد بود: [[اینک آخرالزمان]]، تحمل خبرهای بد، [[کری (فیلم)|کری]]، ژولیده و مغشوش، [[فرار بزرگ (فیلم ۱۹۶۳ میلادی)|فرار بزرگ]]، [[منشی همه‌کاره او]]، [[آرواره‌ها (فیلم)|آرواره‌ها]]، دوشیزگان زیبا در نوبت، طوفان چرخنده، ساحر، [[راننده تاکسی (فیلم ۱۹۷۶ میلادی)|راننده تاکسی]] و [[خوب بد زشت]]. وی همچنین از طرفداران فیلم ''به‌هم ریختن'' به کارگردانی [[برایان دی پالما]] است. این طرفداری به حدی بود که بازیگر اصلی این فیلم ([[جان تراولتا]]) را برای بازی فیلم خودش ([[داستان عامه‌پسند]]) دعوت به همکاری می‌کند. در سال ۲۰۰۷ تارانتینو همچنین با اظهار نظر در خصوص فیلم [[آپوکالیپتو]] می‌گوید که این فیلم یک شاهکار او احتمالاً بهترین فیلم آن سال بوده استبوده‌است.

[[استیو بوشمی]]، از بازیگران سرشناس سینما، دربارهٔ سبک فیلم‌سازی تارانتینو می‌گوید که سبک وی نوعی انفجار انرژی ولی در عین حال متمرکز است. بابت همین سبک است که وی در سرتاسر جهان تبدیل به چهره‌ای سرشناس تبدیل شده استشده‌است. سبک فیلم‌سازی وی به نوعی است که حس خنده مخاطب را در زمان دیدن صحنه‌ای که خنده‌دار نیست تحریک می‌کند که البته خود تارانتینو در این خصوص می‌گوید فیلم‌هایش همگی درام هستند و هیچ‌کدام در ژانر کمدی نیستند.

تارانتینو برای چند بار مختلف با هنرمندانی چون ''میرا سوروینو''، ''آلیسون آندرس''، [[سوفیا کوپولا]]، ''جولی دریفوس''، ''دیدم ارول''، ''مارگارت چو'' و [[کیتی گریفین]] وارد رابطه‌های عاشقانه‌ای شده استشده‌است. البته گفته می‌شود وی با [[اوما تورمن]]، از بازیگرانی که در فیلم [[بیل را بکش]] با وی همکاری کرده استکرده‌است نیز رابطه داشته استداشته‌است. اما تارانتینو در طول این مدت به این موضوع تأکید دارد که رابطه‌هایی که داشته همگی از نوع [[عشق افلاطونی]] بوده. وی گفته «نمی‌گویم که هیچ‌وقت ازدواج نخواهم کرد یا اینکه زیر ۶۰ سالگی باید پدر شوم؛ ولی من انتخابم را کرده‌ام که تنها در این راهم باشم. چون وقت فیلم‌ساختن دارم.»