آیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه''' در لغت به معنی نشانه‌است.<ref name=autogenerated1>{{یادکرد وب |نشانی= |عنوان=آیه |تاریخ بازدید=۲۰ آذر ۱۳۸۶ |نویسنده= آذرتاش آذرنوش |ناشر=دائرةالمعارف بزرگ اسلامی |زبان=}}</ref> و در اصطلاح کوچک‌ترین واحد تقسیم قرآن است<ref name=autogenerated2>{{یادکرد وب |نشانی= |عنوان=قرآن و قرآن‌پژوهی |تاریخ بازدید=۲۰ آذر ۱۳۸۶ |نویسنده= [[بهاءالدین خرمشاهی]] |ناشر= وبگاه الشیعه |زبان=}}</ref> و عبارات یا جملات قرآن و سوره از آنهاآن‌ها تشکیل می‌یابد و تعداد آنهاآن‌ها در هر سوره‌ای معین است.<ref name=autogenerated1/>

تعداد آیات قرآن از مسائل مورد اختلاف میان قراء صدر اسلام بوده استبوده‌است: قراءِ مدینه دو رقم ۶ هزار و ۲۱۴را به دست داده‌اند، قراء مکه شمار آیات را ۶۲۱۹، قراء شام ۶۲۲۵ و قراء بصره ۶۰۲۴ و قراء کوفه ۶۲۳۶ گفته‌اند.<ref name=autogenerated1/> مهمترین علت اختلاف در شمارش آیات قرآن این است که پیامبر اسلام به منظور آگاه ساختن مردم به تمام شدن آیه، در انتهای آیه وقف می‌کرد، ولی گاهی به علت پیوستگی مطلب، آن دو را به همدیگر وصل می‌کرد و بدون وقف ادامه می‌داد. در نتیجه این توهم در مردم پدید آمد که این وصل، علامت انقطاع و تمام شدن آیه نیست؛ و در تعداد آیات قرآن روایات و نظرها مختلف شد، و هر فرقه و گروهی بر حسب روایاتی که در نظرآن‌ها بر دیگر روایات رجحان داشت عدد خاصی را ذکر کردند، تا این که همین اختلاف روایات باعث به وجود آمدن عددهای مختلف مکی، مدنی، کوفی، بصری و شامی در شمار آیات قرآن گردید.<ref>الاتقان فی علوم القرآن، سیوطی، ج 1 ص 231، انتشارات زاهدی و شریف رضی</ref>

حفظ آیات برای اصحاب محمد سخت بود، به طوری کهبه‌طوری‌که از او منقول است که آیات قرآن سریع‌تر از شتر چموش از قلب افراد فرار می‌کنند. (صحیح بخاری ۶–۵۵۰)

محمد عادت داشت پیش از بازخوانی آیه جدیدی زبان و لبان خود را تکان دهد. تا اینکه طی آیه دیگری عنوان کرد از این مهم منع شده استشده‌است. (صحیح بخاری، ۶–۵۴۶)

محمد دوست داشت آیه‌ها را از زبان دیگران بشنود. به طوری کهبه‌طوری‌که یک بار وقتی آیه‌هایی از نسا را شنید به گریه افتاد. (صحیح بخاری، ۵۷۰)