نودشه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Sillverfox (بحث | مشارکتها) خنثیسازی ویرایش 22210344 توسط 37.44.60.167 (بحث) برچسب: خنثیسازی |
Sillverfox (بحث | مشارکتها) جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: ۱۳۲۲⟸۱۳۲۲ (خورشیدی)، ون⟸ون (گیاه)، واتحاد⟸و اتحاد، بدینصورت⟸بدینصورت، اوجاند⟸قرار دارند.، نمی... |
||
خط ۱۶:
|نامهایدیگر=
|نامهایقدیمی=
|سالشهرشدن= [[۱۳۲۲ (خورشیدی)]]<ref name="Ministry of Interior">{{یادکرد وب| نشانی = http://portal2.moi.ir/Portal/Home/Default.aspx?CategoryID=8f931308-c67e-4cf4-a5e7-3c1bbb1a6f32| عنوان = بانک اطلاعات تقسیمات کشوری| تاریخ بازدید = امرداد ۱۳۹۲|ناشر = وبگاه رسمی وزارت کشور ایران}}</ref>
|جمعیت=
|رشدجمعیت=
خط ۳۵:
}}
'''نودشه''' شهری در نقطه صفر مرزی [[ایران]] و [[عراق]]، در ۱۵۰ کیلومتری شهر [[کرمانشاه]] و از توابع [[شهرستان پاوه]] یا [[اورامانات]] است. «نودشه» در میانه کوههایی بلند، درههایی عمیق و تنگ واقع شده و اطرافش را جنگلهای [[بلوط]]، [[ون (گیاه)]] و درختان میوه و چشمههای زلال فراگرفتهاست. خانههایش پله پله و به سمت کوهها در
این شهر از شمال با [[مریوان]] و از سوی غرب با شهرهای شرقی [[کردستان عراق]] از جمله [[حلبچه]] و [[بیاره]] هممرز است.
خط ۴۹:
درسال ۱۱۵۱ (هجری قمری) نادر شاه افشار پس از غلبه بر سردار مشهور عثمانی توپال عثمان پاشا و فتح بغداد به هنگام عبور از اورامانات تمامی مردم دو منطقه پرجمعیت را یکی فاوج (همان پاوه) و دیگرینودیجه (همان نودشه) نام داشت که مردان دلیر و جنگجویی بودند و در عین حال هم تیر اندازان ماهر و هم باروت سازان قابلی بودند به سمت استرآباد (نام قدیم گرگان در استان گلستان) کوچ داد که هم عاملین تجهیز سپاه او باشند و هم سدی عظیم در برابر ترکمن ها، که هرازگاه به استرآباد و اطرافش شبیخون می زدند و غارت و… می کردند.
نادرشاه مسئولیت آنها را برعهده دو شخص واگذار کرد ؛ مردم فاوج را برعهده شخصی به نام “میرزا شفیع بیک پاوه ای” و مردم نودیجه را برعهده شخصی به نام “محمد بیگ نودیجه ای” که با انسجام
پس از سرکوب ترکمن ها توسط مردم فاوج (پاوه) و نودیجه (نودشه) نادر شاه اجازه برگشت به آنها را نداد (البته به احتمال بسیار زیاد خود بزرگان مردم پاوه و نودشه نیز خود تمایلی به برگشت نداشتند ؛ چون زمینهایی که در کردکوی و نودیجه به پاس خدماتشان در اختیار آنها گذاشته شده بود بسیار حاصلخیز تر و مرغوب تر بودند) و آنها را در دو منطقه اسکان داد :
خط ۵۷:
• مردم نودیجه (نودشه) را در منطقه ای اطراف کرد کوی که امروزه این منطقه ” نودیجه” نام دارد .<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/15|وبگاه=http://www.pavehpress.ir/%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D9%88-%D8%AA%D8%A8%D8%B9%D9%8A%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%BE%D8%A7%D9%88%D9%87-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AF%D8%B4%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D9%86%D8%A7/|نشانی=|عنوان=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/15|وبگاه=http://www.salampaveh.ir/60398/%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D9%88-%D8%AA%D8%A8%D8%B9%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%BE%D8%A7%D9%88%D9%87-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AF%D8%B4%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D9%86/|نشانی=|عنوان=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/17|وبگاه=http://www.noryaw.ir/23512-2/|نشانی=|عنوان=}}</ref>
این اسارت و تبعید مردم فاوج (همان پاوه) و نودیجه (همان نودشه) که حدود سیصد سال قبل رخ داد به تبعید تمامی مردم فاوج (همان پاوه) و نودیجه (همان نودشه) منجر گردید ؛ به حدی که این دو منطقه خالی از سکنه شدند و بعدها عشایر و ایلهای هورام و جاف (مثلا ایل جاف ولدبیگی ) که در حال ییلاق و قشلاق در اورامانات بودند با مشاهده خالی از سکنه شدن این دومنطقه خوش آب و هوا و حاصلخیز در این دو منطقه سکونت یافتند و پاوه امروزی و نودشه امروزی را تشکیل دادند که قدمت این دو شهر جدید بیشتر از سیصد سال
اما پاوه ای هایی که اجداد آنها از زمانهای باستان در فاوج (همان پاوه) ساکن بوده اند ؛ همین نوادگان فاوجی های تبعید شده به منطقه کردکوی استان گلستان و نودشه ای هایی که اجداد آنها از زمانهای باستان در نودیجه (همان نودشه) ساکن بوده اند نوادگان همین مردم ساکن در آبادی های منطقه نودیجه در استان گلستان میباشند .<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/15|وبگاه=http://www.pavehpress.ir/%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D9%88-%D8%AA%D8%A8%D8%B9%D9%8A%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%BE%D8%A7%D9%88%D9%87-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AF%D8%B4%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D9%86%D8%A7/|نشانی=|عنوان=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/15|وبگاه=http://www.salampaveh.ir/60398/%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D9%88-%D8%AA%D8%A8%D8%B9%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%BE%D8%A7%D9%88%D9%87-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AF%D8%B4%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B7-%D9%86/|نشانی=|عنوان=}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/15|وبگاه=http://www.noryaw.ir/23512-2/|نشانی=|عنوان=}}</ref>
خط ۶۵:
== دین، زبان و فرهنگ ==
دین شهروندان نودشه اسلام و پیرو مذهب شافعی که یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است میباشد. شهروندان این شهر به زبان هورامی (اورامی) که یکی از شاخههای زبان ایران کهن تکلم مینمایند. مردم نودشه به دلیل اسکان در منطقهای زیبا و در عین حال کوهستانی و سخت مردمانی پرتلاش بوده و به دلیل وجود عالمان زیادی که
== خوراک و مناسبتها ==
انواع غذاهای محلی و لذیذ در شهر نودشه توسط زنان کدبانوی شهر تهیه میشوند. یاپراخ یا دلمه برگ مو، ترخینه محلی، کیلانه، کلوچه فرحی، آش گیاهان کوهستانی شامل چندین گیاه غنی از ویتامین و املاح معدنی، آبگوشت و... از غذاهای محلی نودشه میباشد.
شهروندان نودشه همچون سایر مسلمانان اعیاد دینی از جمله عید فطر، عید قربان و میلاد پیامبر اسلام را ارج مینهند
== صنایع دستی و سوغات ==
یکی از زیباترین و منحصربهفردترین صنایع دستی شهر نودشه ساخت زیر گیوه و گیوه بافی (به زبان محلی؛ کهڵاش) است. مردان هنرمند این دیار کهن در ساخت زیر گیوههای عالی متبحر میباشند. پس از آن که زیر گیوه ساخته و تهیه گردید زنان شهر نودشه با دستان و انگشتان هنرمند خویش ماهرانه صدها گره را در کنار هم میچینند تا سر انجام یکی از بهترین پا افزارهای جهان را تولید نمایند. اولین جایی در جهان که گیوه در آن ساخته شد شهر نودشه بوده و بعد از آن به شهر
شهر نودشه تنها شهری است که اکثریت قریب به اتفاق زنان و دختران آن گیوه بافی را فراگرفتهاند چه بسیار دختران و زنانی که تحصیلات عالیه را گذراندهاند ولی در اوقات فراغت گیوه بافی مینمایند و هنر آفرینی میکنند. به جرات میتوان گفت ساخت زیر گیوه و گیوه بافی آنها در سطحی عالی با تولید بسیار مرغوب فقط مختص شهر نودشه است. سوغات شهر علاوه بر صنایع دستی شامل انواع میوههای تابستانی و پاییزی اعم از انگور نوع بسیار مرغوب دیمی، گردو، انار، توت و انجیر میباشد.
|