محمد بن قاسم ثقفی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمد بن قاسم ثقفی در سال ۷۲ هجری در شهر طائف در خانواده مشهور ثقفی متولد شد، جد ایشان محمد بن حکم از بزرگان ثقفی‌ها بود،<ref>وفیات الأعیان، أحمد بن محمد بن خلکان، (341/1)</ref> و در سال ۷۵ هجری پسرعمویش یعنی [[حجاج بن یوسف ثقفی]]<ref>محمد بن قاسم الثقفی فاتح بلاد السند، محمود شیت خطاب، 129</ref> والی عام در عراق<ref>الکامل فی التاریخ، ابن الأثیر الجزری، (205/4)</ref> و ولایت‌های شرقی تابع دولت خلافت [[اموی]] تعیین شد،<ref>جمهرة أنساب العرب، علی بن حزم الأندلسی، (267-268)</ref> در زمان خلافت [[عبدالملک بن مروان]] بود که حجاج بن یوسف عمویش قاسم (پدر محمد بن قاسم ثقفی) را بعنوانبه عنوان والی بصره تعیین کرد و همین امر سبب شد که قاسم بن محمد ثقفی از همان کودکی در بین فرمانده هان و امرا و بزرگان اموی رشد یابد، در سال‌های بعد حجاج بن یوسف شهر واسط را بنا نهاد که پادگانی نظامی برای تجیهز سپاه امویان بود، و محمد بن قاسم از این فرصت نهایت بهره را برد و آموزش‌های نظامی و جنگی را بصورتبه صورت کامل در این پادگان سپری نمود، تا اینکه به یکی از بارزترین فرماندهان جنگی مبدل شد در حالیکه تنها ۱۷ سال از عمرش می‌گذشت.

در سال ۸۸ هجری کشتی کوچک (باسرنشنیان عربی شامل چند زن و دختر و پدرشان) از جزیره یاقوت (سرزمین سیلان) جهت سفر به عراق راهی شد، و در راه پدر آنهاآن‌ها فوت کرد و عملاً مرد و نگهبانی برای آنان باقی نماند، پادشاه سیلان این فرصت را برای نزدیکی هرچه بیشتر به عرب‌ها غنیمت دانست و تصمیم گرفت که این کشتی را تا رسیدن به مناطق تحت سلطه عرب‌ها همراهی کند، پس آن دختران و زنان را بهمراه هدایای زیادی با کشتی و بهمراه نگهبانانی به سوی حجاج بن یوسف و ولید بن عبدالملک خلیفه جدید راهی کرد، در میانه‌های راه و در منطقه ایمنطقه‌ای الدیبل نزدیک به سرزمین سند دزدان دریایی به کشتی آنهاآن‌ها حمله‌ور شدند و کشتی را به تصرف خود درآوردند، خبر به حجاج بن یوسف رسید، و نامه‌ای به پادشاه سند مبنی بر آزاد سازی هرچه سریعتر آن زنان و دختران نوشت، اما پادشاه در جواب نوشت که آن افراد اسیر دزدان دریایی هستند و ما تسلطی بر آنان نداریم، حجاج بن یوسف خود تصمیم به آزاد سازی آنهاآن‌ها گرفت و دو سری افراد را مأمور آزادی سازی آنهاآن‌ها کرد یکی به رهبری عبیدالله بن نهبان و دیگری دیل البلجی که هردو این فرماندهان با سربازانشان شکست خوردند و هردو فرمانده نیز به دست خود سربازان بلاد سند (پاکستان) کشته شدند، خبر به حجاج بن یوسف رسید که نتنها دختران و زنان بلکه سربازان عربی که فرستاده بود همگی در زندان الدیبل که تحت مالکیت پادشاه سند بود اسیر هستند، و پادشاه هم به دلیل دشمنی اش با اسلام و عرب‌های هرگز حاضر به آزادسازی آنهاآن‌ها نیست، این امر سببی شد که حجاج بن یوسف ثقفی تصمیم به فتح آن سرزمین بگیرد، سرزمینی که با اجازه پادشاهش و توسط دزدان دریاییش عرصه را بر مسلمانان و تجار عرب سخت کرده بود.

حجاج بن یوسف تصمیم به فتح تمامی سرزمین [[سند]] را گرفته بود پس پسرعمویش محمد بن قاسم را فرمانده کل سپاه قدرتمند خود گرداند، و با تمامی تجهیزات ممکن آنهاآن‌ها را تجهیز کرد، و راهی میدان جنگ ساخت، محمد بن قاسم ۱۷ ساله با ارتشی بالغ بر ۶ هزار مجاهد از [[عراق]] به [[شیراز]] لشکر کشی کرد، و در [[شیراز]] نیز ۶ هزار نیروی دیگر به او پیوستند، و بعد از تجدید قوی در [[شیراز]] محمد بن قاسم با ۱۲ هزار نیرو مجهز به سمت شرق راه افتاد تا به منطقه [[مکران]] رسید، و بعد از طی کردن چندین شهر دیگر به دروازه‌های [[الدیبل]] محلی که مسلمانان در آن به اسارت درآمده بودند رسید، و بدون معطلی به آنجا حمله کردند و به راحتی آنجا را فتح کرد و محمد بن قاسم وارد [[الدیبل]] شد.

بعد از شهر [[الدیبل]] محمد بن قاسم بدون معطلی شهر هارا یکی پس از دیگری فتح می‌کرد و هیچ شهری را فتح نمی‌کرد مگر آنکه همه مردمش را تکریم می‌کرد و آنهاآن‌ها را به دین [[اسلام]] دعوت می‌داد و معابد [[بودا]]یی‌ها و شرک خانه هایشان را نابود می‌ساخت و شعائر اسلامی را برپا می‌کرد، به طوریکهبه‌طوری‌که نقشه منطقه را عوض کرد و تمامی آن شهرها رنگ بوی سرزمین‌های اسلامی را به خود گرفتند.

محمد بن قاسم به سوی منطقه البیرون ([[حیدرآباد]] کنونی) حرکت کرد، و با مردمش از در صلح وارد شد و آنهاآن‌ها نیز پذیرفتند، و از آن به بعد تمامی شهرها را تقریباً بدون درگیری فتح نمود، محمد همچنان به فتوحاتش در آن سرزمین ادامه می‌داد، تا اینکه در سال ۹۶ هجری توانست کل بلاد سند ([[پاکستان]]) را به زیر پرچم اسلام درآورد، و اولین دولت اسلامی [[سند]] و [[پنجاب]] را تأسیس کند، واز قبایل مختلف [[زرتشت]]ی و سایر دین‌های مختلف آنجا به استقابل ایشان به پاس آزادسازی آنهاآن‌ها از دست ظلم [[هندو]]ها رفتند.<ref>[http://islamstory.com/ar/محمد-بن-القاسم-الثقفي محمد بن القاسم الثقفی .. أصغر فاتح فی الإسلام]</ref>

محمد بن قاسم با اخلاق نیکو، با شجاعت و دلیری در حالی که کم سن و سال بود توانست تمامی [[هندو]]ها را مات و مبهوت و مجذوب خودش گرداند، و همگی از فرماندهی و دلاوری و مدیریت پسری ۱۷ ساله به تعجب وامانده بودند، و طبیعتاً با دیدن شخصیتش تعداد کبیری از بزرگان و سران قبایل منطقه و مردم آنجا به سپاه ایشان پیوستند تا از زور و ظلم و جور پادشاه مستبد آنهاآن‌ها رهاییشان بخشد، که جمعیتی حدود به ۴۰۰۰ نفر از [[هندو]]ها به ارتش [[مسلمانان]] پیوست.

هنگامیکه قدرت و محبوبیت محمد بن قاسم در حال گسترش بود، تصمیم به فتح سرزمین [[هند]] گرفت. در حال آماده‌سازی سپاهی برای رفتن به [[هند]] بود که دستور از خلیفه جدید [[سلیمان بن عبدالملک]] رسید که بجایبه جای رفتن به [[هند]] به [[عراق]] برگردد و این دسیسه ایدسیسه‌ای بیش نبود، با اینکه می‌دانست که به دلیل مخالفت‌هایش در سیاست‌های نادرست حجاج آینده تاریکی در [[عراق]] انتظار او را می‌کشد اما به سمت [[عراق]] حرکت کرد، بهنگامبه هنگام خروج از [[سند]] جمعیت کثیری را مشاهده کرد که همگی برای ممانعت او از سفر به [[عراق]] خارج شده بودند بلکه بتوانند او را در [[سند]] نگهدارند، که هرگز چنین حاکم عادل و مقتدری نصیبشان نخواهد شد، محمد بن قاسم در میان اشک ریختن‌های مردمانی که از صمیم قلب به اخلاق و منش و حکومت داریش عشق میورزیدن [[سند]] را ترک کرد، حتی [[هندو]]ها و [[برهما]]یی‌ها نیز بخاطر بازگشت محمد بن قاسم به [[عراق]] حالت عزا و ماتم را به خود گرفته بودند.