کنوانسیون ژنو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
||
خط ۴۲:
هر چند ممنوعیت جنگ به موجب منشور ملل متحد موجب این تصور شده که عدهای بپندارند دیگر نیازی به وضع قواعد جدید جنگ برای محدود کردن یا ممنوع ساختن اعمالی که دارای خصوصیات یک جر م هستند ندارد، ولی با یک نگرش سطحی متوجه این واقعیت میشویم که حتی پس از گذشت متجاوز از شصت سال از تأسیس [[سازمان ملل متحد]] به رغم ممنوعیت استفاده از زور در [[روابط بینالملل]] جنگ مسلحانه، نه تنها وجود دارد بلکه بهطور روزافزون رو به تزاید و تکاثر است، ضمن آنکه سازمانهای بینالمللی هم از برخورد با مشکلات ناشی از نقض قواعد بینالملل عاجر بوده و نتوانستهاند به وظایف خود عمل نمایند و از طرفی صرف ممنوعیت یک امر نافی ضرورت انجام احتیاطهای لازم نیست؛ لذا بنظر میرسد که هر چند جامعه بینالملل روبه انسجام میرود اما لزوم قواعد کلی امری پسندیده شمار میرود.
از طرفی عدهای اعتراف به وجود قواعد جنگ را صحیح نمیداند، زیرا
مذهبیون، اخلاقیون، فلاسفه، انساندوستان و حقوقدانان در طول تاریخ کوشیدهاند که توسل به اقدامات غیرانسانی را در هنگام جنگ محدود نمایند و طبیعی است که این تلاشها موجب وضع اصول و قواعدی در زمینه جنگ شدهاست. مطالعه این قواعد و اصول عرفی و قراردادی حقوق جنگ، از آن جهت حائز اهمیت است که در [[قرن بیستویکم]] دولتها تلاش میکنند که مسئولیت جنگ و عواقب ناشی از آن را متوجه دشمن سازند و برای توجیه اقدامات خود به اصول و قواعد حقوقی بینالمللی متوسل میشوند. در گذشته حقوق وقواعد مربوط به جنگ و نیروهای رزمنده به صورت عرف ونانوشته بود اما از اواسط [[قرن نوزدهم]] میلادی به بعد اعلامیهها و قراردادهای متعددی دربارهٔ قواعد جنگیدن بین دولتها به امضا رسید. کنوانسیونهای ۱۸۹۶ و ۱۹۷۰ و ۱۹۲۹ و ۱۹۴۹ از اهم آنها است، اگر چه هم اکنون قراردادها و کنوانسیونهای متعددی در زمینه جنگ به تصویب رسیده و تدریجاً حقوق قراردادی جایگزین [[حقوق عرفی]] شده، اما هنوز هم بسیاری از قواعد عرفی جنگ قابل استفاده است، به عنوان مثال توقیف و بازرسی کشتیهای بیطرف در [[جنگ ایران و عراق]] بوسیله ناوهای جنگی ایران، ناشی از یک قاعده عرفی است. همچنین در مواردی که حقوق قراردادی جنگ بر قواعد عرفی مبتنی است این قواعد حتی برای دولتهایی که عضو قرارداد یا کنوانسیون نیستند لازمالاجرا میباشد.
خط ۶۵:
مثلاً در کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه درخصوص آغاز جنگ آمدهاست؛ که برای غرق کردن کشتیهای بازگانی یا کشتیهای بازرگانی متعلق به دول بیطرف برای نقض بیطرفی احراز شرایطی خاص ضروری است و پیش از غرق باید کلیه اقدامات احتیاطی لازم اتخاذ گردد، تا آسیبی به مسافران نرسد برای این منظور معمولاً پیش از اقدام باید مسافران و خدمه را به کشتی دیگری منتقل نمود، در همین راستا قواعد متعددی توسط مجامع بینالمللی پیرامون قواعد انسان دوستانه زمان جنگ مربوط به درگیریهایی که ممکن است نیروهای سازمان ملل در آن وارد شوند تصویب شدهاست، نیز در سال ۱۹۷۸ از سوی صلیب سرخ جهانی قواعدی در خصوص قواعد انسان دوستانه در جنگ مسلحانه وضع گردیده است. همچنین در سال ۱۹۸۱ کنوانسیونی درخصوص ممنوعیت یا محدودیت استفاده از برخی از سلاحهای سنتی که ممکن است موجب جراحات شدید و بدون تبعیض شوند به تصویب رسید، لذا همه این قواعد در یک خصیصه عام و اشتراک هدف دارند و آن محدود ساختن حملات غیرقابل جبران به نیروهای انسانی درگیر در جنگ است.
درهمین راستا در ۱۲ اوت سال ۱۹۴۹ کنوانسیونهایی تحت عنوان کنواسیونهای چهارگانه ژنو از تصویب نمایندگان دول متعاهد گذشت که همگی به نوعی یکی از شرایط ایجاد امنیت و حمایت انسان دوستانه از نیروهای رزمنده را بیان میسازد. کنوانسیون دوم تصویب شده مربوط است به بهبود سرنوشت زخمیان و بیماران و غریقان نیروهای مسلح در دریا و ما درصدد هستیم با نگاهی گذرا به مقررات این کنوانسیون قواعد
فصل اول مقررات عمومی مشتمل بر ۱۱ ماده از ماده ۱ الی ۱۱
خط ۸۹:
=== فصل ۲: تعریف زخمداران و غریقان و وضعیت حقوقی آنها در کنوانسیون ===
بموجب تعریفی که کنوانسیون از زخمداران وبیماران و غریقان نیرویهای مسلح
۱ - اعضای نیروهای مسلح دولت داخل در جنگ و همچنین قوای چریکی و دستههای داوطلب که جز نیروهای مسلح باشند.
خط ۱۳۰:
۴ - محکومیت بدون دادگاه قانونی و تصمیمات قضایی
مضافاً اینکه در جنگ نبایستی به افرادی که در جنگ شرکت نداشتهاند یا مجروحان و کسانی که اسلحه خودرا به زمین گذاشتهاند با تبعیض برخورد یا خلاف اصولی غیر از اصول انسانیت رفتار کرد. درصورت جنگ بین نیروهای زمینی و دریایی مقررات این کنوانسیون فقط دربارهٔ نیروهای دریا نشین اجرا خواهد شد، همچنین است وظیفه دولتهای بیطرف که زخمداران و غریقان را نگهداری یا درمان مینمایند. دولتهای متعاهد میتوانند درجهت اجرای این کنوانسیون قراردادهای اختصاص فیمابین خود منعقد نمایند، مشروط بر آنکه حقوق مکتسبه قرارداد حاضر را زیر پا نگذارند، نیز مطابق ماده ۷ کنوانسیون زخمداران، بیماران و کارکنان بهداری حق سلب حقوق مکتسبه کنوانسیون را از خود ندارند و در ماده ۹ این قرارداد پیشبینی نموده که بتوان از کمک سایر دولی که به عنوان دول حامی در جنگ نامیده میشوند جهت حسن اجرای کنوانسیون بهره برد. همچنین به کمیته صلیب سرخ جهانی یا سایر دستگاههای بشر دوستانه بیطرف اجازه داده که جهت حمایت زخمداران و بیماران و افراد بهداری مذهبی اقدمات خود را به انجام رسانند، ضمن آنکه در قرارداد پیشبینی شده که بتوان دول حامی که مجری قرارداد تلقی میشوند تعویض شوند این تعویض ممکن است به یک کمیته بینالملل واگذار شود و نیز ممکن است یکی از سایر کشورهای بیطرف اقدامهای لازم را صورت دهد، دولتی که عهدهدار وظایف اجرایی قرارداد میشوند باید توانایی لازم را دارا بوده و تضمینات کافی هم برای حسن اجرای آن بدهد. درصورتیکه دول حامی از لحاظ منافع اشخاص تحتالحمایه مفید بدانند، منجمله درصورت بروز اختلاف بین دول متخاصم در موضوع اجرایا تفسیر برای آن حل اختلاف نیز مساعدت خواهد کرد و برای این منظور از طرفین جهت تشکیل جلسهای در خاک خود یا کشور بیطرف دیگر دعوت
=== فصل ۴: حمایت از ناوهای بیمار بر ===
خط ۱۶۶:
۱۵ - کشتیهای بازرگانی که به کشتی بیمار بر تبدیل میشوند در طول جنگ و تخاصم نباید از بیمار بر تغییر کاربری داده شوند.
۱۶ - حمایتها از کشتیهای بیمار بر تا زمانی خواهد بود که به وظایف بیماربری عمل شود والا دشمن میتواند، بایک اخطار اقدام نظامی
۱۷ - کشتیهای بیمار بر حق مخابرات محرمانه و رمز را ندارند.
|