تفاوت میان نسخه‌های «رکن‌الدوله دیلمی»

▲در حوالی سال ۳۱۶ه ق / ۹۲۸م حسن که حدوداً سی سال داشت به همراه احمد که نوجوانی سیزده ساله بود به برادر بزرگترش علی که در سپاه [[ماکان بن کاکوی]] (از امرای گیلان و طبرستان) منصبی داشت پیوست. ماکان از پی تعرض به نیشابور، از [[مرداویج زیاری|مرداویج]] شکست خورد و متواری شد. سه فرزند بویه بی‌درنگ به خدمت طرف پیروز درآمدند. ابراز لیاقت [[عمادالدوله علی|علی عمادالدوله]] باعث شد که مرداویج حکومت شهر کرج، تختگاه شاهزادگان دلفی را به وی بسپارد (این شهر با کرج امروزی متفاوت است و در نزدیکی [[بهرام آباد]] کنونی در صد کیلومتری جنوب شرقی همدان واقع بوده‌است). (کرج ابودلف از شهرهای باستانی و مهم ناحیهء ایران مرکزی بوده‌است.براساس‌ نوشته‌های جغرافیایی این شهر بر سر راه اصلی همدان به اصفهان و تقریباً در میانهء آن‌ قرار داشته‌است.دربارهء تاریخ این شهر اطلاعات دقیق و مفصلی در دست نیست. احتمالا کرج در دورهء پیش از اسلام شهری آباده بوده،لیکن در طول حملهء اعراب‌ برای مدتی دچار رکود شده‌است.تا اینکه در قرن دوم هجری به همت خاندان‌ ابودلف عجلی بازسازی شده و رو به آبادی نهاده است.گویا کرج تا قرن هفتم هجری‌ همچنان آبادی خود را به عنوان شهری مهم و مرکز ولایتی حفظ نموده‌است.اما از قرن هشتم هجری به بعد،در هیچ یک از آثار تاریخی و جغرافیایی ذکری از این شهر به میان نیامده است.به‌طوری‌که امروزه محل دقیق آن را نمی‌توان معین نمود. یگانه اثری که منحصرا دربارهء تاریخ این شهر نوشته شده،رساله‌ای است که‌ محمد حسن خان اعتماد السلطنه در سال 5031 هجری قمری به دستور ناصر الدین شاه‌ قاجار به رشتهء تحریر درآورده است.در این اثر اعتماد السلطنه با استناد به متون تاریخی‌ و جغرافیایی و با استفاده از تحقیقات غربی محل شهر کرج را با روستای تازه شهر شدهء آستانه،در 23 کیلومتری جنوب شهر اراک،منطبق می‌داند.این اثر که تاکنون منتشر نشده است،برای آگاهی از تاریخ و جغرافیای ناشناختهء این منطقه از ایران‌ ارزشی انکار ناپذیر دارد.) این انتصاب نقطه تغییر سرنوشت سازی برای [[آل بویه]] گردید چرا که مرداویج که به زودی از توسعه قدرت و نفوذ بوییان به وحشت افتاد هرگز نتوانست شهر کرج را از ایشان باز پس بگیرد. رشته درگیریهایی که میان بوییان و مرداویج در پی آمد به نتیجه‌ای قطعی منتهی نگردید و طرفین به قراردادی مبنی بر متارکه جنگ بسنده کردند. به موجب این قرارداد حسن به عنوان گروگان به دربار مرداویج فرستاده شد.

▲در پی قتل مرداویج در سال ۳۲۳ه ق / ۹۳۵م و فروپاشی سپاه و دربار وی، حسن با دادن رشوه به محافظانش از زندان گریخت و به نزد عمادالدوله بازگشت. در این هنگام عمادالدوله در فارس بود و با تسخیر بقایای قلمرو مرداویج عملاً پادشاهی آل بویه را پایه‌گذاری کرده بود.

▲آل بویه زیر فرمان علی به سرعت سلطه خود را بر اصفهان، فارس، کرمان و خوزستان گسترش دادند. حسن به فرمانروایی اصفهان منصوب شد و احمد فرماندهی حملات بلند پروازانه سپاه بوییان به بغداد مرکز [[خلافت عباسی]] را به عهده گرفت. در سال ۳۳۴ه ق / ۹۴۵م احمد پیروزمندانه به بغداد در آمد و خلیفه به ناچار سیادت آل بویه بر مرکز و غرب ایران و عراق را به رسمیت شناخت و احمد، حسن و علی را به القاب معزالدوله، رکن‌الدوله و عمادالدوله ملقب ساخت. از این زمان تا هنگام مرگ عمادالدوله، صرفنظر از فراز و نشیب هایی که در نبردهای پیاپی با بقایای زیاریان پیش آمد، رکن‌الدوله حکمران نسبتاً مستقل ری و اصفهان باقی‌ماند. در سکه هایی که از این دوران باقیست نام رکن‌الدوله تنها در کنار نام خلیفه آمده‌است. سکه هایی که عمادالدوله در فارس ضرب کرده‌است نیز تنها نام عمادالدوله و خلیفه را بر پیشانی دارند، امری که نشان از استقلال نسبی رکن‌الدوله دارد. هر چند که خاندان بویه که اصلاً اهل [[دیلم]] (ناحیه دیلم) بودند، تختگاه خود را در شیراز محل اقامت برادر بزرگتر (عمادالدوله) قرار دادند و مرکزیت سنتی شیراز تا پایان دوران بوییان پا برجای ماند.