او نه تنها به لفظ ملقب به امیر الشعرا است، بله، به معنای [[فئودال]]ی، واقعاً شایسته چنین منصبی بود و همه شاعران دربار [[ایلگ خان]] را در بخارا به تجلیل و تکریم خود وامی‌داشت. در پرتو عنایات امیری که مخدومش بود، مال و منال و بردگان بی‌شمار به دست آورد.
ديواندیوان ايناین شاعر، نخستيننخستین بار در سال 1307 در چهل و چهار صفحه به گونه‌ايگونه‌ای بازاريبازاری در تبريزتبریز به چاپ رسيدرسید . پس از ايناین چاپ، استاد سعيدسعید نفيسينفیسی برخيبرخی از اشعار ايناین شاعر را از مجموعه‌ها و تذكره‌هايتذکره‌های مختلف جمع‌آوريجمع‌آوری كردکرد و در 806 بيتبیت از سويسوی كتابفروشيکتابفروشی فروغيفروغی به چاپ رسانيدرسانید . از آنجا كهکه ايناین ديوان،دیوان، بر اساس تذكره‌هاتذکره‌ها و كتبکتب تاريختاریخ ادبياتادبیات فراهم گرديدهگردیده و مصحح نسخه‌هاينسخه‌های متأخر و بعضابعضاً مغلوط در دست داشته و نسخه‌اينسخه‌ای معتبر و مستند به عنوان نسخه اساس در دسترس نداشته، برخی از اشعار ايناین ديواندیوان به صورت مبهم و تحريفتحریف شده در متن ديواندیوان ضبط گرديدهگردیده است. يكيیکی از نسخه‌هاينسخه‌های نفيسنفیس و نسبتاً قديميقدیمی از ديواندیوان ايناین شاعر، نسخه‌اينسخه‌ای است كهکه در كتابخانهکتابخانه مليملی پاريسپاریس به شماره S.P.799 نگهدارينگهداری مي‌شودمی‌شود . ايناین نسخه به خط خوش نسخ در 204 برگ كتابتکتابت شده و در آغاز ايناین نسخه، ( از ص 1 تا 8 ) شرح حال عمعق بخاريبخاری به نقل از خلاصه الاشعارالاشعار تقي‌الدينتقی‌الدین محمد كاشانيکاشانی آمده و ايناین امر، حاكيحاکی از آن است كهکه ايناین نسخه از سده دهم به بعد كتابتکتابت گرديدهگردیده و ظاهراً در سده يازدهمیازدهم هجريهجری ، استنساخ شده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=احمدرضا يلمه ها|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=|نشانی=http://ltr.atu.ac.ir/article_6554.html|عنوان=تصحیح چند بیت از دیوان عمعق بخارایی براساس نسخه‌ای تازه یافته}}</ref>
او مدیحه‌سرایی ممتاز بود؛ ولی، با این همه، شهرتش بیش‌تر در سرودن شکواییه بود. یک مثنوی تألیف کرده که متأسفانه به دست نمانده. تاریخ نگارش آن پس از [[ابوالمؤید]] و [[امانی]] و موضوعش سرگذشت [[یوسف و زلیخا]] بوده. در سرودنش فنون فوق‌العاده متصنع شاعری به کار رفته بود؛ چنان‌که هر بیتش به دو بحر مختلف خوانده می‌شد.
