حمودیان: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از آن بربرها با [[ادریس دوم]] با لقب عالی بیعت کردند و او را به مسند رساندند. با توجه به شخصیت هنری و ادبی وی، مملکت از امور سیاسی عقب ماند و در نتیجه باعث بروز تمرد یاغیان و جسورتر شدن آنها شد که توانستند در سال ۴۳۸ وی از حکومت برکنار<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۰–۶۷۱}}</ref> و با [[محمد بن قاسم]] با لقب مهدی بیعت کنند.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۱}}</ref> وی برعکس ادریس دوم، شخصی جسور و قدرتمند بود که باعث نگرانی گروه‌ها به خصوص بربرها شود. پس وی از سلطنت خلع و [[محمد بن ادریس دوم]] با لقب مستعلی به حکومت رساندند.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۱}}</ref> در دوران وی نیز به مانند اسلافش، هرج و مرج و شورش در سراسر حکومت بیداد می‌کرد و موجب رنجش بیش از پیش اهالی اندلس شده بود تا اینکه در سال ۴۴۶ شخصی به نام [[بادیس بن حبوس]] بر مالقه دست یافت و محمد را دستگیر و به [[افریقیه]] فرستاد. بدین ترتیب حکومت حمودیان پس از ۴۰ سال برافتاد و باردیگر خاندان اموی توانستند قدرت را به دست بگیرند.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۶۷۲–۶۷۳}}</ref>

 

با این همه می‌توان گفت که شیعه حمودیان ظاهری و بدون مبانی عمیق اعتقادی و فلسفی است و اساس کار و عمل آنها نیز مبتنی بر رفتارهای مذهبی خلفای فاطمی است.<ref>{{پک|خضری|۱۳۸۸|ف=حمودیان و تشیع در اندلس|ک=مطالعات تاریخ اسلام}}</ref>