مشرق‌الاذکار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴:
مؤسسهٔ '''مشرق الاذکار''' (به معنای محلّ برخاستن ذکر الهی) یکی از مفاهیم محوری در حیات جامعهٔ بهائی و پیوند دهنده نیایش و خدمت است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://www.bahai.org/action/devotional-life/mashriqul-adhkar |عنوان= The Mashriq'l-Adhkar | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= ۲ مهر ۱۳۹۴}}</ref> بهاءالله بنیانگذار دیانت بهائی، در کتاب اقدس<ref>[[کتاب اقدس]] آیه ۶۷</ref> از پیروانش خواسته است که در هر شهری بناهایی به بهترین صورت ممکن به نام خداوند بسازند تا در آن به ذکر پروردگار بپردازند.
'''مشرق الأذکار''' متشکّل از ساختمان مرکزی به عنوان محلّی برای دعا و مناجات و تعدادی مؤسسهٔ وابسته است که هدفشان فراهم آوردن امکانات آموزشی، بهداشتی و سایر خدمات در داستای پیشرفت اجتماعی و اقتصادی جامعه است.
[[عبدالبهاء]] مبیّن آثار [[دین بهائی]] در مورد مشرق‌الاذکار چنین می‌گوید:<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= |نام= |کتاب= لوح مشهدی عبدالرزاق قمی ذکر شده در پیام آسمانی | ناشر= پیام بهائی |سال= ۱۹۸۸|شابک=}}</ref>
{{نقل قول|مشرق‌الاذکار مغناطیس تأیید پروردگار است، مشرق‌الاذکار اساس عظیم حضرت آمرزگار است. مشرق‌الاذکار رکن رکین آئین کردگار، مشرق‌الاذکار تأسیسش سبب اعلاء کلمةالله، مشرق‌الاذکار تهلیل و تسبیحش مفرح قلوب هر نیکوکار، مشرق‌الاذکار نفحات قدسش روح بخش کل ابرار، مشرق‌الاذکار نسیم جان‌پرورش حیات بخش عموم احرار…}}
<u>'''توضیحات:'''</u>
هر معبد بهائی طرح منحصر به فردی دارد، امّا از لحاظ معماری اصولی کلّی در همه آنها مشترک است که به طرح آنها وحدت می‌بخشد. کلیهٔ مشرق الاذکارهای بهائی باید نُه وجه و یک گنبد مرکزی داشته باشند.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://www.persian-bahai.org/node/107 |عنوان= عبادتگاه بهائی یا مشرق‌الاذکار | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= ۲ مهر ۱۳۹۴}}</ref> در اطراف مشرق‌الاذکار باید تأسیساتی از قبیل مؤسسات فرهنگی، بهداشتی، محل نگهداری بینوایان و عاجزان (دارالعجزه)، محلّ مشورت و ملاقات، یتیم خانه و موسسات تحقیقات علمی و … بنا گردد. بهائیان معتقدند که مشارق اذکار جهانیان را از ادیان و نژادهای مختلفه دعوت به عبادت خالق عالمیان می‌نمایند و نمودار عشق بشر به خداوند یگانه هستند.▼
مشرق الاذکار متشکل از یک بنای مرکزی به عنوان محلی برای دعا و مناجات و تعدادی مؤسسات وابسته (ملحقات) است. اگر چه مشرق الاذکار مرکز نیایش در یک منطقه جغرافیایی به شمار می رود، ولی هدف از تأسیس آن تنها فراهم آوردن محلی برای عبادت نیست.
هر معبد بهائی طرحی مخصوص به خود دارد، امّا از لحاظ معماری همه آنها از اصولی کلّی پیروی می کنند که به طرح آنها وحدت می‌بخشد. کلیهٔ مشرق الاذکارهای بهائی باید نُه وجه داشته باشند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=The Promulgation of Universal Peace|نام خانوادگی=Abdul'-Baha|نام=|ناشر=Baha'i Publishing Trust|سال=1982|شابک=ISBN 0-87743-172-8|مکان=Wilmette, Illinoise, USA|صفحات=71}}</ref> اگر چه همه مشرق الاذکارهایی که تا به حال ساخته شده اند یک گنبد مرکزی دارند، داشتن گنبد شرط واجب در ساختمان مشرق الاذکار نیست<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Lights of Divine Guidance valume 1|نام خانوادگی=Effendi|نام=Shoghi|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=311}}</ref>.هر یک از مشرق الاذکارهای ساخته شده، به لحاظ شکل ظاهری و طراحی، نوع مواد و مصالح به کار رفته در ساختمان و محوطه سازی محیط اطراف با یکدیگر متفاوتند زیرا در طراحی آنها کم و بیش از فرهنگ بومی، اجتماعی و سایر عوامل محیطی و جغرافیایی محل احداث ساختمان الهام گرفته شده است.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=|تاریخ=|نشانی=http://www.persian-bahai.org/node/107|عنوان=عبادتگاه بهائی یا مشرق‌الاذکار|ناشر=|تاریخ بازبینی=۲ مهر ۱۳۹۴}}</ref> برای مثال در طراحی مشرق الاذکار شبه قاره هند از گل نیلوفر آبی الهام گرفته شده است. این گل در هندوستان نشانه پاکی و روحانیتی است که همواره با عبادت و دیانت توأم بوده است.
▲
بنا بر آنچه در آثار بهایی ذکر شده است استفاده از هر گونه نقاشی، مجسمه و یا تصویر در ساختمان مشرق الاذکار ممنوع است.<ref name=":0" /> همچنین هیچ نوع جایگاه ویژه ثابتی برای قرائت متون دینی و اجراء برنامه از قبیل محراب، منبر یا سکوی خطابه در آن تعبیه نمی گردد.<ref name=":0" /> امکان قرائت متون نیایشی واجرای آنها با لحن و به شکل آوازی چه به صورت انفرادی و یا گروهی وجود دارد.<ref name=":0" /> عبادت در مشرق الاذکار منحصر به افراد بهائی نیست و درهای مشرق الاذکارها در سراسر عالم به روی همه مردم دنیا از هر گونه زبان و نژاد و ملیتی، با هر گونه باور و اعتقادی باز است. همچنین به تصریح آثار بهایی خواندن آیات و کتب مقدس ادیان مختلف به هر زبانی مجاز بوده، این کتب و آثار برای استفاده عموم در ساختمان مشرق الاذکار موجود می باشد. در معبد بهائی موعظه نمی شود، هیچگونه مناسک مذهبی اجرا نمی‌گردد و طبقهٔ روحانی حضور ندارد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://www.persian-bahai.org/node/107 |عنوان= عبادتگاه بهائی یا مشرق‌الاذکار | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref>
== مشرق‌الاذکارهای موجود در سراسر عالم ==
| |||