ذبیح بهروز: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۵:
بهروز با دیدگاهی بر مبنای تئوری توطئه، [[آیین مانوی|مانویان]] را به عنوان بزرگترین دشمنان فرهنگ و تمدن ایران در طول تاریخ می‌داند. به عقیده او مانویان در ابتدا در صحراهای مغولستان و عربستان می‌زیسته و با توطئه چینی‌های خود راه را برای یورش اعراب و مغولان به ایران هموار ساخته‌اند. بهروز همچنین فرهنگ یونانی مآبانه را آلوده به فرهنگ یهودی دانسته و فتح ایران به دست [[اسکندر]] را را افسانه‌ای ساخته و پرداخته غربی‌ها می‌پندارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دیباچه کتاب قصه سکندر و دارا|نام خانوادگی=بهروز|نام=ذبیح|ناشر=|سال=۱۳۴۳|شابک=|مکان=تهران|صفحات=۲۹}}</ref>
 
بهروز در ايران مدتی كوتاه رئيس حسابداری شركت نفت، مدتی كارمند وزارت دارائی و مدت كوتاهی استاد [[دارالفنون]] بود وچندو چند باری هم مترجم [[رضا شاه]]. از همه‌ی این کارها به دلائل سیاسی و طرز کار ویژه‌ی او کنار گرفت. اما سر انجام با وساطت چند تن از دوستانش استاد دانشکده‌ی هواپیمائی شد و خيلی زود با درجه‌ی سرتيپی همرديف بازنشسته و رئيس افتخاری كتابخانه‌ی باشگاه افسران شد.
<ref>[http://www.iran-emrooz.net/index.php/special/more/3811/ ذبیح بهروز و دانش او، علی حصوری، تارنمای ایران امروز]</ref>