نودشه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
تمیزکاری + تصحیح و ویرایش و تغییر لحن |
|||
خط ۱۶:
|نامهایدیگر=
|نامهایقدیمی=
|سالشهرشدن= [[۱۳۲۲ (خورشیدی)]]<ref name="Ministry of Interior">{{یادکرد وب| نشانی = http://portal2.moi.ir/Portal/Home/Default.aspx?CategoryID=8f931308-c67e-4cf4-a5e7-3c1bbb1a6f32| عنوان = بانک اطلاعات تقسیمات کشوری| تاریخ بازدید = امرداد ۱۳۹۲|ناشر =
|جمعیت=
|رشدجمعیت=
خط ۳۰:
|رهآورد=
|پیششماره=
|وبگاه=
|جملهخوشامد=
|پانویس=
خط ۴۶:
== تاریخ نودشه ==
درسال ۱۱۵۱ (هجری قمری) نادر شاه افشار پس از غلبه بر عثمان پاشا سردار مشهور عثمانی توپال و فتح بغداد، به هنگام عبور از اورامانات تمامی مردم دو منطقه پرجمعیت را به سمت استرآباد (نام قدیم گرگان در استان گلستان)
نادرشاه مسئولیت آنها را برعهده دو شخص واگذار کرد؛ مردم فاوج را برعهده شخصی به نام «میرزا شفیع بیک پاوه ای» و مردم نودیجه را برعهده شخصی به نام «محمد بیگ نودیجه ای» که با انسجام و اتحاد این دو طایفه، ترکمنها میخکوب شدند.
خط ۵۲:
پس از سرکوب ترکمنها توسط مردم فاوج (پاوه) و نودیجه (نودشه) نادر شاه اجازه برگشت به آنها را نداد (البته به احتمال بسیار زیاد خود بزرگان مردم پاوه و نودشه نیز خود تمایلی به برگشت نداشتند؛ چون زمینهایی که در کردکوی و نودیجه به پاس خدماتشان در اختیار آنها گذاشته شده بود بسیار حاصلخیز تر و مرغوب تر بودند) و آنها را در دو منطقه اسکان داد:
* مردم فاوج (همان پاوه) را در منطقه ای از گلستان که بعدها به مناسبت کرد بودن آنها کردکوی نام گرفت.
* مردم نودیجه (نودشه) را در منطقه ای اطراف کرد کوی که امروزه این منطقه ” نودیجه” نام دارد.<ref name="pavehpress.ir">{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/15|
این اسارت و تبعید مردم فاوج (همان پاوه) و نودیجه (همان نودشه) که حدود سیصد سال قبل رخ داد به تبعید تمامی مردم فاوج (همان پاوه) و نودیجه (همان نودشه) منجر گردید؛ به حدی که این دو منطقه خالی از سکنه شدند و بعدها عشایر و ایلهای هورام و جاف (مثلا ایل جاف ولدبیگی) که در حال ییلاق و قشلاق در اورامانات بودند با مشاهده خالی از سکنه شدن این دومنطقه خوش آب و هوا و حاصلخیز در این دو منطقه سکونت یافتند و پاوه امروزی و نودشه امروزی را تشکیل دادند که قدمت این دو شهر جدید بیشتر از سیصد سال نمیرسد.
اما پاوه ایهایی که اجداد آنها از زمانهای باستان در فاوج (همان پاوه) ساکن بودهاند؛ همین نوادگان فاوجیهای تبعید شده به منطقه کردکوی استان گلستان و نودشه ایهایی که اجداد آنها از زمانهای باستان در نودیجه (همان نودشه) ساکن بودهاند نوادگان همین مردم ساکن در آبادیهای منطقه نودیجه در استان گلستان میباشند.<ref name="pavehpress.ir" /><ref name="salampaveh.ir" /><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=هادی محمودی|کد زبان=|تاریخ=1396/04/15|
== پوشش گیاهی ==
خط ۶۲:
== دین، زبان و فرهنگ ==
دین شهروندان نودشه اسلام و پیرو مذهب شافعی که یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است میباشد. شهروندان این شهر به زبان هورامی (اورامی) که یکی از شاخههای زبان ایران کهن تکلم مینمایند. مردم نودشه به دلیل اسکان در منطقهای زیبا و در عین حال کوهستانی و سخت مردمانی پرتلاش بوده و به دلیل وجود عالمان زیادی که از دامان این شهر برخاستهاند همواره به دارالعلم مشهور
== خوراک و مناسبتها ==
خط ۶۹:
== صنایع دستی و سوغات ==
یکی از زیباترین و منحصربهفردترین صنایع دستی شهر نودشه ساخت زیر گیوه و گیوه بافی (به زبان محلی؛ کهڵاش) است. مردان هنرمند این دیار کهن در ساخت زیر گیوههای عالی متبحر میباشند. پس از آن که زیر گیوه ساخته و تهیه گردید زنان شهر نودشه با دستان و انگشتان هنرمند خویش ماهرانه صدها گره را در کنار هم میچینند تا سر انجام یکی از بهترین پا افزارهای جهان را تولید نمایند. اولین جایی در جهان که گیوه در آن ساخته شد شهر نودشه بوده و بعد از آن به شهر طویله کردستان عراق، کوسه هجیج در اطراف نودشه و بعد از آن به روستای دل و دیگر مناطق هورامان
شهر نودشه تنها شهری است که اکثریت قریب به اتفاق زنان و دختران آن گیوه بافی را فراگرفتهاند چه بسیار دختران و زنانی که تحصیلات عالیه را گذراندهاند ولی در اوقات فراغت گیوه بافی مینمایند و هنر آفرینی میکنند. به جرات میتوان گفت ساخت زیر گیوه و گیوه بافی آنها در سطحی عالی با تولید بسیار مرغوب فقط مختص شهر نودشه است. سوغات شهر علاوه بر صنایع دستی شامل انواع میوههای تابستانی و پاییزی اعم از انگور نوع بسیار مرغوب دیمی، گردو، انار، توت و انجیر میباشد.
خط ۷۵:
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{ویکیسفر}}
سطر ۸۱ ⟵ ۸۰:
{{استان کرمانشاه}}
{{موضوعات شهرستان پاوه}}
[[رده:شهرهای استان کرمانشاه]]
|