خودزنی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
HabibNobakht (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
HabibNobakht (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹:
 
== علت خودزنی ==
به کسی که آگاهانه به بدن خود آسیب می‌رساند می‌گویند خودزنی کرده‌است که معمولاً برای بیان غافلگیرانه یک احساس درونی است. گاهی افرادی که به این کار دست می‌زنند احساس می‌کنند که تا حدودی قصد خودکشی دارند. بیش از نیمی از کسانی که دست به [[خودکشی]] زده‌اند سابقه خودزنی داشته‌اند. قصد افراد خودزن می‌تواند تنبیه خود برای بیان ناامیدی یا رهایی از یک تنش غیرقابل تحمل درونی باشد و گاهی برای بیان هر دو. خودزنی می‌تواند نشان‌گر فریادی از طرف فرد خودزن برای جلب کمک باشد.<ref>{{یادکرد وب|کد زبان=en-GB|وب‌گاه=nhs.uk|نشانی=http://www.nhs.uk/conditions/Self-injury/Pages/Introduction.aspx|عنوان=Self-harm|بازبینی=2018-01-28}}</ref> هر چند، برخلاف تصور عمومی که افراد خودزن برای جلب توجه خودزنی می‌کنند، این مسئله زیادعموما توسط پژوهش‌های علمی اثبات نشده است چرا که این نتیجه یافت شده است که افرادی که خودزنی می‌کنند معمولا علایم خودزنی (مثلا جای زخم) را از دیگران پنهان می‌کنند.
 
برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند<ref name=":2" /> که پس از خودزنی فرد خودزن احساس واقعی بودن خود را می‌کند؛ که زنده است. گاهی احساس آرامش قلبی به او دست می‌دهد؛ خلاصه آنکه (شدت) ضربان قلب و (هجوم) خاطرات متوقف می‌شود.<ref>{{یادکرد وب|کد زبان=en|وب‌گاه=www.mind.org.uk|نشانی=https://www.mind.org.uk/information-support/types-of-mental-health-problems/self-harm/#.WVz2ftzYXct|عنوان=Self-harm {{!}} Mind, the mental health charity - help for mental health problems|بازبینی=2018-01-28}}</ref> نیاز به خودزنی می‌تواند نشانه‌ی وجود اختلالات روانی یا شخصیتی باشد. افرادی که در معرض اضطراب یا فشارهای افسردگی هستند بیشتر احتمال دارد به این کار دست بزنند.<ref name=":0" />
 
در پژوهشی که توسط حبیب نوبخت نیارق و کارل ینگوار داله در یکی از دانشگاه‌های ایران بر روی 100 مرد و 100 زن دانشجو با میانگین سنی 25 انجام شد، 40.5 درصد دانشجویان انجام حداقل یک نوع خودزنی را گزارش کردند. این درصد شیوع خودزنی در ایران با یافته‌های سایر پژوهش‌گران در کشورهای دیگر همخوانی دارد. شایع‌ترین نوع خودزنی ایجاد بریدگی (11 درصد زنان، 16 درصد مردان)،بریدگی، فروکردن سوزن در پوست (11 درصد زنان، 17 درصد مردان)،پوست، جلوگیری از التیام زخم (10 درصد زنان، 9 درصد مردان) و حک کردن عبارات و تصاویر بر روی پوست با ایجاد بریدگی (12 درصد زنان، 13 درصد مردان) بود.<ref name=":2">{{یادکرد ژورنال|عنوان=The prevalence of deliberate self-harm and its relationships to trauma and dissociation among Iranian young adults (2017)|ژورنال=Journal of Trauma & Dissociation|ناشر=Taylor & Francis Online|تاریخ=18(4), 610-623|زبان=انگلیسی|شاپا=|doi=https://doi.org/10.1080/15299732.2016.1246397|پیوند=https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/15299732.2016.1246397|تاریخ دسترسی=}}</ref> در همین پژوهش، مشخص شد که افرادی که سابقه‌ی خودزنی مکرر داشتند، در مقایسه با افرادی که اصلا سابقه‌ی خودزنی نداشتند یا فقط یک یا دو بار خودزنی کرده بودند، به طور معناداری رویدادهای تروماتیک (آسیب‌زای) بیش‌تری پیش از 17 سالگی و سه سال اخیر گزارش کردند و هم‌چنین نمرات بیشتری در مقیاس‌های [[گسستگی]] گرفتند. در این پژوهش نشان داده شد که گسستگی رابطه‌ی بین تروما (رویدادهای آسیب‌زا و تلخ، مانند سوء‌استفاده‌ جنسی، فیزیکی، عاطفی و ...) و خودزنی را میانجی‌گری می‌کند.<ref name=":2" />[[پرونده:Model,_Persian.jpg|بندانگشتی|366x366پیکسل|مدل پیشنهادی نوبخت و داله (2017)<ref name=":2" /> برای تبیین ارتباط بین تروما، گسستگی و خودزنی ]]
 
در همین پژوهش، مشخص شد که افرادی که سابقه‌ی خودزنی مکرر داشتند، در مقایسه با افرادی که اصلا سابقه‌ی خودزنی نداشتند یا فقط یک یا دو بار خودزنی کرده بودند، به طور معناداری رویدادهای تروماتیک (آسیب‌زای) بیش‌تری پیش از 17 سالگی و سه سال اخیر گزارش کردند و هم‌چنین نمرات بیشتری در مقیاس‌های [[گسستگی]] گرفتند. در این پژوهش نشان داده شد که گسستگی رابطه‌ی بین تروما (رویدادهای آسیب‌زا و تلخ، مانند سوء‌استفاده‌ جنسی، فیزیکی، عاطفی و ...) و خودزنی را میانجی‌گری می‌کند.<ref name=":2" />
[[پرونده:Model,_Persian.jpg|بندانگشتی|366x366پیکسل|مدل پیشنهادی نوبخت و داله (2017)<ref name=":2" /> برای تبیین ارتباط بین تروما، گسستگی و خودزنی ]]
مدل پیشنهادی نوبخت و داله (2017) برای تبیین ارتباط بین تروما، گسستگی و خودزنی در عکس روبه‌رو به تصویر کشیده شده است.<ref name=":2" />