تجاوز جنسی: تفاوت میان نسخه‌ها

یک سوم از ۴۰۰۰ زنی که توسط انجمن اطلاعات، توانمند سازیتوانمندسازی و شفافیت مورد سؤال قرار گرفتند بیان کردند که طی سال گذشته مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند.<ref>^ a b «South Africa’s rape shock". BBC News. 1999-01-19. http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/258446.stm. Retrieved 2010-12-31.</ref> در یک مطالعه جدید که توسط شورای [[تحقیقات پزشکی]] (MRC) انجام شد، بیشتر از ۲۵٪ از مردان آفریقای جنوبی که مورد سؤال قرار گرفتند اقرار کردند یک نفر و تقریباً نیمی از آن‌ها بیشتر از یک نفر را مورد تجاوز جنسی قرار داده‌اند.<ref>^ «South African rape survey shock." BBC News. June 18, 2009.</ref><ref>^ «Quarter of men in South Africa admit rape, survey finds</ref> در یک مطالعه دیگر که در سال ۲۰۱۰ توسط بنیاد تحقیقات پزشکی تحت حمایت دولت انجام شد، بیشتر از ۳۷٪ از مردان استان گوتنگ بیان کردند که زنی را مورد تجاوز قرار داده‌اند. ۷٪ از این ۴۷۸ مرد مورد بررسی گفتند که در تجاوز گروهی شرکت کرده‌اند.<ref>»More Than 1 In 3 SAfrican Men Admit To Rape: Study ". CBS News (AP). November 26, 2010</ref> یک تحقیق بین بچه‌ها مشخص کرد که ۱۱٪ از پسرها و ۴٪ از دخترها شخصی را مجبور به رابطه جنسی با خود کرده‌اند، در حالی که در یک تحقیق دیگر در شهرستان سوتو که بین ۱۵۰۰ [[دانش آموز]] انجام شد، یک چهارم از کل پسرهای مورد مصاحبه بیان کردند از تجاوز جنسی گروهی (jackrolling) لذت برده‌اند.<ref>a b Perry, Alex (۲۰۰۷-۱۱-۰۵).»Oprah scandal rocks South Africa ". Time.com. http://www.time.com/time/world/article/0,8599,1680715,00.html?xid=feed-yahoo-full-world. Retrieved 2010-12-31.</ref><ref>a b»South Africa’s rape shock". BBC News. 1999-01-19. http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/258446.stm. Retrieved 2010-12-31.</ref>

تا کنون بیشتر مطالعات و گزارش‌های پیرامون تجاوز جنسی محدود به نوع مرد به زن بوده‌است. تحقیق در مورد تجاوز مرد به مرد و زن به مرد به تازگی آغاز شده‌است. بر اساس اظهارات روانپزشک دکتر سارا کروم، کمتر از یک دهم موارد تجاوز مرد به مرد گزارش شده‌است. به عنوان یک گروه، قربانیان مذکر تجاوز جنسی، توسط هر کدام از دو جنس که مورد تجاوز قرار بگیرند، حمایت و خدمات کمتری دریافت می‌کنند، و سیستم‌های قضایی آمادگی لازم برای مقابله با این نوع جرم را ندارند.<ref>«Male rape victims left to suffer in silence". abc.net.au. February 9, 2001. http://www.abc.net.au/worldtoday/stories/s244535.htm. Retrieved 2007-۰۵–۳۰.</ref> دنوو (۲۰۰۴) بیان می‌کند که واکنش‌های اجتماعی به مسئله «زنان به عنوان عامل خشونت جنسی» مبتنی بر انکار گسترده زنان به عنوان متجاوزان بالقوه جنسی می‌باشد که خود می‌تواند ابعاد واقعی این مشکل را پنهان کند.<ref>Myriam S. Denov (200۴). Perspectives on female sex offending: a culture of denial. Ashgate Publishing, Ltd.. {{ISBN|978-0-7546-3565-9|en}}. http://books.google.com/books?id=Pze8UEwpMVsC. Retrieved 1 October 2011</ref> با توجه به این دلایل، قابل تصور است که این مسئله به مراتب کمتر گزارش شود و علت احتمالی آن همین سو‌گیریسوگیری اجتماعی است.<ref>«Female Sex Offenders". Breaking the Silence. 1998. http://www.vaonline.org/vls6.html. Retrieved 2007-۰۳–۱۱.</ref> بعضی از کدهای قانونی در مورد تجاوز جنسی علیه زنانی که مردان را مورد تجاوز قرار می‌دهند کاربرد ندارند چرا که تجاوز جنسی عموماً به صورت عمل دخول متجاوز تعریف می‌شود.<ref>«Sexual Violence Prevention Scientific Information: Definitions". Centers for Disease Control and Prevention. Archived from the original on 2008-08-۰۴. http://web.archive.org/web/20080804123401/http://www.cdc.gov/ncipc/dvp/SV/svp-definitions.htm. Retrieved 201۰-۰۵-۲۴</ref> در سال ۲۰۰۷، پلیس آفریقای جنوبی مواردی از تجاوز زنان به مردان جوان را مورد بررسی قرار داد.<ref>«Women now ‘raping’ men". Sowetan. Archived from the original on 2007-۰۶–۰۴. http://web.archive.org/web/20070604164919/http://www.sowetan.co.za/News/Article.aspx?id=413523. Retrieved 2007-۰۵–۳۰</ref> در مورد تجاوز زن به زن تحقیقات اندکی انجام شده‌است.

از سال ۱۹۷۰، در میزان درک تجاوز جنسی، تغییرات بسیاری روی داد که بخش زیادی از آن به دلیل جنبش‌های فمینیسمی و بازخوردهای عمومی تجاوز به عنوان یک جرم از سر قدرت و کنترل و نه صرفاً سکس، بوده‌است. در برخی کشور، پس از جنبش رهایی زنان در سال ۱۹۷۰، اولین مراکز بحران تجاوز جنسی ایجاد شد. یکی ازاین دو مرکز بحران تجاوز، به نام «D.C. Rape Crisis Center» در سال ۱۹۷۲، افتتاح شد. ایجاد این دست مراکز، به منظور ترویج حساسیت و درک صحیحی از تجاوز و همچنین نشان دادن اثرات آن بر روی قربانی، بوده‌است. اجرای قانون سال ۱۹۶۰، به میزان ۲۰ درصد گزارش دهیگزارش‌دهی غلط، اشاره می‌کرد؛ که این آمار در سال ۱۹۷۳ به ۱۵ درصد کاهش یافت.

در قانون [[جمهوری اسلامی ایران]] در ماده ۲۲۴ [[قانون مجازات اسلامی]] مجازات تجاوز به عنف اعدام است. متجاوزین معمولاً فقط بر اساس شهادت گواهان محکوم نمی‌شوند، بنابراین باید مدارک تأیید‌کنندهتأییدکننده از دیگران کسب شود. مدارک مربوط به اثبات دخول، هویت تجاوز‌کنندهتجاوزکننده و این واقعیت که نزدیکی بدون رضایت زن رخ داده‌است، می‌باید فراهم گردد. [[ولی‌الله حسینی]]، قاضی دادگاه کیفری [[استان تهران]] دربارهٔ وضعیت حقوقی تجاوز جنسی می‌گوید:<ref>[http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1345000 وضعیت تحریک‌کننده قربانی؛ یک ضلع مثلث جرم/ غفلت پلیس از مناطق جرم‌خیز]</ref> {{نقل قول|احکام این جرم یا برائت است یا اعدام حد وسطی ندارد. اگر اعدام نبود و به‌طور مثال ۲۰ سال حبس بود قاضی نمی‌ترسید مجازات تعیین کنداما این مجازاتها کار را مشکل کرده‌است. از یک طرف مجبوریم حکم اعدام دهیم و از سویی اگر حکمی ندهیم روان از دست رفته یک زن قربانی را در نظر نگرفته‌ایم. این در حالی است که اثبات جرایم حدی با کوچکترین شبهه‌ای سخت می‌شود. مشکل دیگر ما این است که مجرمین در پلیس آگاهی اقرار می‌کنند اما در دادگاه‌ها اقرار نمی‌کنند و حتی شاکیان را نیز تهدید می‌کنند.}}