شهرستان زابل: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Aliahmad110 (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
با فرض حسن نیت ویرایش Aliahmad110 (بحث) خنثی‌سازی شد: منبع لطفا. (توینکل)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۲۷:
}}
 
'''شهرستان زابل''' یکی از شهرستانهای استان [[سیستان و بلوچستان]] در جنوب شرقی [[ایران]] است. مرکز این شهرستان شهر [[زابل]] است.<ref>//en.wikipedia.org/wiki/Zabul_Province</ref> این منطقه در قدیم نیز جزء مهمی از ایران بزرگ بوده‌است که در [[شاهنامه فردوسی]] به نام [[زابلستان]] نیز یاد شده که در زمان قاجار به دلیل نفوذ انگلیس بخش بزرگی از آن بر طبق معاهده پاریس از ایران جدا (بنام سیستان عامه) و در اختیار افغانستان گذاشته شدو مابقی که حال نیز وجود دارد بنام سیستان خاص در ایران ماند{{نیاز به ذکر منبع}}. این منطقه مهد و خاستگاه داستان معروف شاهنامه فردوسی در مورد پهلوانان اساطیری ایران باستان مانند سام، زال و رستم بوده‌است{{نیاز به ذکر منبع}}. زابل همچنین زادگاه [[سورنا]] سردار سپاه ایران در عهد اشکانی و [[یعقوب لیث صفاری]] می‌باشد{{نیاز به ذکر منبع}}. مذهب اکثر ساکنان این منطقه شیعه اثنی عشری است{{نیاز به ذکر منبع}}.
 
[[دریاچه هامون]] (که در اوستا بانام مقدس و بنام دریاچه کنس اویه یا کیانسه از آن یاد شده و مکان نگهداری نطفه زرتشت و ظهور مجدد او و سوشیانتها تلقی شده‌است) که بزرگ‌ترین دریاچه آب شیرین در ایران است، در این شهرستان واقع شده‌است. جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۳۲۹٫۳۱۷ نفر بوده‌است.<ref name="آمار">[http://www.amar.org.ir/portal/faces/public/census85/census85.natayej/census85.informationfile/ پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران]</ref>
خط ۴۶:
رودخانه‌های [[هیرمند (رودخانه)|هیرمند]] و شیله از رودخانه‌های این شهرستان می‌باشد. آب این شهرستان در گذشته ازطریق حفر [[چاه آب|چاه]] و [[قنات]] تأمین می‌شده‌است و امروزه آب شرب زابل از مخازن بزرگ آب به نام [[چاه نیمه]] (که توسط رود هیرمند تغذیه می‌شوند) تأمین می‌گردد.
 
== نامگذاری و پیشینه تاریخی ==
تغییر اسامی اماکن جغرافیایی جزئی از برنامه نوسازی رضاشاه بود که در عرصه های مختلف فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی مدنظر گرفته بود.در همین راستا از اسامی برخی از اماکن تاریخی و اسطوره ای که مربوط به حوزه فرهنگی ایران باستان میشد اما بر اساس تقسیمات سیاسی جدید، آن مکانها در جغرافیای کنونی ایران وجود نداشت، استفاده شد؛ در حالی که در کشورهای همسایه اماکنی به آن نام‌ها وجود داشت و بنوعی کشورهای همسایه تمام افتخارات تاریخی و پیشینه فرهنگی آن نام‌ها را به نفع خود مصادره میکردند. احیای اینگونه اسامی نیز در جغرافیای فعلی ایران در فهرست تغییرات قرار گرفته بود؛ برای نمونه میتوان به زابل اشاره کرد که با توجه به فرهنگ ایران باستان و ادبیات شاهنامه‌ای ایران مهد پهلوانان نامی ایران بشمار می‌امد با اینحال در دوره معاصر تا عصر پهلوی اول مکانی به این نام در ایران وجود نداشت و در عوض زابل و زابلستان نام مکانهایی در کشور افغانستان بود.ازین رو در دوره‌ پهلوی اول با هدف حفظ و احیای ارزشهای ملی ایران باستان، حسین‌آباد یا به عبارتی نَصرَت‌آباد(نصیرآباد) بر اساس مصوبه فرهنگستان به زابل تغییر نام یافت.این درحالیست که حسین‌آباد قدمتی کمتر از دویست‌سال دارد و نام و نشانی نیز از زابل تاریخی در خود ندارد.
شهرستان زابل در قدیم سیستان ([[سکستان]]، [[سجستان]]) و [[نیمروز]] نامیده می‌شد. محلی که امروز زابل نامیده می‌شود در گذشته زمینهایی با تپه‌هایی از ماسه‌های روان و رسوبات دریایی بوده که قسمتی ازآن در مسیر رودخانه هیرمند قرار داشته‌است. با کم شدن آب رودخانه بر وسعت خشکی‌های اطراف آن افزوده شد و با اتصال این منطقه به روستای حسین‌آباد، آبادی بزرگی تشکیل گردیده‌است. بعدها تأسیس پادگان نظامی بر اهمیت آن افزوده‌است. در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی بر طبق مصوبه هیئت وزیران، آن آبادی را زابل نامیدند و در سال ۱۳۱۶ شمسی به مرکز سیستان تبدیل شد. زابل امروزی شهری نسبتاً توسعه یافته و مجهز به انواع خدمات مورد نیاز جامعه شهری است.{{نیاز به ذکر منبع}}