سریلانکا: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: مرکز⟸مرکز استان، سرندیب⟸سراندیب |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
||
خط ۱۷۱:
== اقتصاد ==
کشور سریلانکا در جنوب شبه قاره هند یکی از ضعیفترین اقتصادهای آسیا را داراست. ارزش [[تولید ناخالص داخلی]] این کشور که ۲۲ میلیون نفر جمعیت دارد و ۶۰ درصد از آن وابسته به بخش خدمات است، در پایان سال ۲۰۰۹ به حدود ۸۷ میلیارد دلار رسید. کشاورزی یک بخش مهم در اقتصاد سریلانکاست
عملکرد ضعیف این بخش را میتوان به سطح پایین سرمایهگذاری، وابستگی زیاد به بارشهای اتفاقی نزولات آسمانی،
بخش صنعت سریلانکا ۲۸ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۰۹ را به خود اختصاص داده و عمدتاً
هر چند تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۰۹ حدود ۵/۳ درصد رشد داشت ولی آثار ناشی از رکود اقتصاد جهانی به نحو قابل توجهی از سرعت رشد اقتصاد این کشود در دو سال اخیر کاستهاست. هم اینک درآمد سرانه ملی این کشور حدود ۴۵۰۰ دلار تخمین زده میشود و فقر همچنان در این کشور مخصوصاً در مناطق روستایی به شکل گسترده وجود دارد.
با وجود توفیقات اقتصادی دست یافته در پنج سال اخیر با این حال اقتصاد این کشور همچنان شکننده باقیماندهاست. رشد و رونق اقتصادی پایدار در سریلانکا بستگی به موفقیت مقامات این کشور در برقراری صلح، آرامش و ثبات سیاسی، اجرای اصلاحات ساختاری و اقتصادی در سطح کلان، جبران کسریهای مالی و مشارکت بیشتر بخش خصوصی در اقتصاد دارد که میتواند کارایی اقتصادی و
سیستم اقتصادی سریلانکا مبنی بر اقتصاد آزاد برنامهریزی شده و سیاست ترغیب و توسعه صادرات یکی از هدفهای عمده سیاست اقتصادی این کشور است. اگرچه به نظر میرسد در سالهای اخیر سیاست تجاری این کشور بیشتر متوجه گسترش ترتیبات منطقهای بودهاست که از آن به عنوان ابزاری برای گسترش آزادسازی تجاری استفاده میکند.
خط ۱۸۵:
همچنین کاهش کسری بودجه و غلبه بر بحران بدهی، فروش بنگاههای ناکارا و زیانده دولتی و اصلاح نظام مالیاتی با هدف افزایش درآمد مالیاتی از جمله اهداف مهم دولت سریلانکا است.
سریلانکا ۷ میلیون و ۶۴۰ هزار نفر نیروی کار دارد که ۳۲درصد از
۲۳درصد از مردم سریلانکا زیر خط فقر زندگی میکنند و در سال ۲۰۰۹ نرخ تورم در این کشوربه ۳/۳ درصد رسید.
خط ۱۹۴:
محصولات وارداتی این کشور شامل پارچههای فابریک، مواد معدنی، نفت، مواد غذایی و ماشینآلات و تجهیزات حمل و نقل است که از کشورهای هند ۶/۱۹ درصد، چین ۵/۱۰ درصد، سنگاپور ۸/۸ درصد، ایران ۷/۵ درصد، مالزی ۱/۵درصد، هنگکنگ ۲/۴ درصد و ژاپن ۱/۴ درصد وارد میشود. سریلانکا ظرف سال ۲۰۰۹ بیش از ۹ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار کالا از کشورهای دیگر کالا وارد کرد.
اصلاحات ساختاری و نهادی گستردهتر شامل اصلاحات مالیاتی، مالکیت دولتی، نظام مالی و زیربنای اقتصادی میتواند
سریلانکا بیش از ۴ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار ذخایر ارزی خارجی دارد و به لحاظ اقتصادی در بانک توسعه آسیا، [[سازمان بینالمللی]] خواربار و کشاورزی، گروه ۱۵، گروه ۲۴، گروه ۷۷، بانک بینالمللی ترمیم و توسعه، اتاق بازرگانی بینالمللی، بانک جهانی، سازمان بینالمللی کار، [[صندوق بینالمللی توسعه کشاورزی]]، جامعه بینالمللی توسه، سازمان بینالمللی دریانوردی، اتحادیه بینالمللی ارتباطات، جنبش عدم تعهد، کمیسیون توسعه وتجارت ملل متحد، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد، سازمان جهانی پست، اتحادیه بینالمللی کنفدراسیونهای کارگری، [[سازمان جهانی مالکیت معنوی]] و [[سازمان تجارت جهانی]] عضو است.
خط ۲۲۷:
نیروهای مسلح سریلانکا شامل ارتش سریلانکا، نیروی دریایی سریلانکا و نیروی هوایی سریلانکا و تحت فرماندهی وزارت دفاع است و [[خدمت وظیفه عمومی]] ندارد. کل سه واحد دارای ۲۵۹٫۰۰۰ پرسنل و نزدیک به ۳۶٫۰۰۰ نفر رزرو است. واحدهای [[شبهنظامی]] سریلانکا شامل، ''نیروهای ویژه''، ''نیروی امنیتی شهروندی'' و ''گارد ساحلی سریلانکا'' میشود.
نیروهای مسلح سریلانکا تا به حال تحت عنوان [[صلحبانی|نیروهای صلح سازمان ملل]]
== جستارهای وابسته ==
|