'''جامعه‌شناسی شهری''' یکی از زیر شاخه هایشاخه‌های [[جامعه‌شناسی]] است که به مطالعهٔ زندگی و تعاملات انسان در مناطق شهری می پردازدمی‌پردازد. جامعه‌شناسی شهری پس از مشاهده و مطالعهٔ مجموعه ایمجموعه‌ای از داده هاداده‌ها همچون فرایندها، تغییرات و مشکلات به طرح قوانین و برنامه هایبرنامه‌های گوناگون برای آنها میآن‌ها شودمی‌شود. در واقع جامعه‌شناسی شهری مطالعه جامع شناسانهٔ شهرها و نقش آنهاآن‌ها در توسعه و پیشرفت جوامع است. به مانند دیگر شاخه هایشاخه‌های جامعه‌شناسی جامعه‌شناسی شهری نیز از پردازش و تحلیل آماری، مشاهده، نظریه، مصاحبه و دیگر روش‌ها جهت مطالعهٔ طیف گسترده ایگسترده‌ای از موضوعات از جمله مهاجرت، روند جمعیتی اقتصاد، فقر و ارتباط بین نژاد و اقتصاد بهره می جوید.
پایه هایپایه‌های جامعه‌شناسی شهری مدرن از کارهای جامعه شناسانی همچون [[کارل مارکس]]، [[فردیناند تونیز]]،[[امیل دورکیم]]،[[ماکس وبر]] و [[گئورگ زیمل]]
که به مطالعه و نظریه پردازی درباره فرایندهای اجتماعی و فرهنگی شهرنشینی و اثرات آن بر روی ازخودبیگانگی ،شکل گیری،شکل‌گیری طبقات و تولید یا نابودی هویت فردی و جمعی پرداخته اند سرچشمه گرفته استگرفته‌است.
== امنیت شهر ==
امنیت شهر در مفهوم تضمین آسودگی و آرامش شهر و تمام شهروندان، دارای دوایر و لایه هایلایه‌های متعددی است که حداقل سه نیاز امنیتی عمده یعنی امنیت وجودی (Existential Security)، امنیت رفاهی (Welfare Security) و امنیت معنابخش (Signifying Security) را در برمی گیرد، که این نیازها با سازوکارهای امنیتی مخصوص به خویش تامینتأمین می شوندمی‌شوند. چنانکه امنیت وجودی در سایه مقابله با مجرمین به کمک ابزارهای زور و قدرت تحقق می گیردمی‌گیرد که در مکاتب پوزیتیویستی مطرح است. امنیت رفاهی مورد بحث سازه انگاران، در بستر فراهم سازیفراهم‌سازی امکانات و تسهیلات زندگی، درصدد پیشگیری از آسیب هاآسیب‌ها برآمده و آسایش را برای شهروندان به ارمغان می آوردمی‌آورد. امنیت معنابخش که پُست پوزیتیویست هاپوزیتیویست‌ها از آن سخن گفته اند، با حمایت و مراقبت از شهروندان به تولید و بازسازی سرمایه هایسرمایه‌های انسانی پرداخته و آزاد زیستی را تحقق می بخشد.<ref>نویدنیا، منیژه، اولویت امنیتی شهروندان در مناطق مختلف شهر تهران، تهران: فصلنامه جغرافیای انسانی، سال دوم، شماره دو، بهار 1389.</ref>
