اردوگاه مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اردوگاه‌های مرگ''' به مجموعه اردوگاه‌های آلمان نازی در طول [[جنگ جهانی دوم]] (۴۵–۱۹۳۹) اطلاق می‌شود که با هدف کشتار سیستماتیک میلیون‌ها تن با گاز و [[پاکسازی از راه کار اجباری|کار شدید تحت گرسنگی]] ساخته شده بودند. گروه‌های زیادی در دسته قربانیان این اردوگاه‌ها قرار داشتند اما هدف اصلی [[یهودیان]] بوده‌اند. این نسل‌کشی "[[راه حل نهایی]]" رایش سوم برای [[مسئله یهود]]یان بود.<ref>" Die Endlösung der Judenfrage"&nbsp;– Adolf Hitler (In English, "The final solution of the Jewish problem"). Furet, François. ''[http://books.google.com/books?id=02PpAAAACAAJ Unanswered Questions: Nazi Germany and the Genocide of the Jews]''. Schocken Books (1989), p. 182; {{ISBN|978-0-8052-4051-1|en}}</ref> تلاش نازی‌ها در نسل‌کشی یهودیان در مجموع به عنوان [[هولوکاست]] شناخته شده استشده‌است.<ref>Doris Bergen, [http://www.pbs.org/auschwitz/40-45/background/ideology.html Germany and the Camp System], part of ''Auschwitz: Inside the Nazi State'', Community Television of Southern California, 2004-2005</ref>

هنریش هیملر در سال ۱۹۴۱ از حومه مینسک دیدار کرد تا شاهد یک تیرباران جمعی باشد. افسر فرمانده به او گفته بود که ثابت شده استشده‌است کسانی که این عمل را انجام می دهند، دچار آسیب روانروان‌شناسی شناسی می شوندمی‌شوند. پس هیملر به دنبال روشی دیگر برای کشتار بود. بعد از جنگ، طبق خاطرات فرمانده آشویتس، [[رودلف هوس|رودولف هوس]]، مشخص شد که بسیاری از افراد مسئول کشتار هم دیگر ازلحاظ روان شناسیروان‌شناسی قادر نبودند خونریزیخون‌ریزی را تحمل کنند یا دیوانه شدند یا خودشان را کشتند.<ref>Hoss [sic], Rudolf (2005). "I, the Commandant of Auschwitz," in Lewis, Jon E. (ed.), True War Stories, p. 321. Carroll & Graf Publishers. {{ISBN|978-0-7867-1533-6|en}}.

نازی هانازی‌ها ابتدا از سیلندرهای کربن مونوکسید برای کشتن ۷۰هزار نفر در المان استفاده کردند. این برنامه به نام "مرگ آسان"، برای مخفی کردن کشتار جمعی بود. علی‌رغم تاثیراتتأثیرات مهلک کربن مونوکسید، این روش در شرق، به دلیل هزینه ترابری کربن مونوکسید در سیلندرها، مناسب نبود.<ref>"Auschwitz: The Nazis and the Final Solution" Yesterday television channel, 18:00, 18 November 2013

هر اردوگاه مرگ روش متفاوتی داشت. اما همه برای کشتاری سریع و کارآمد طراحی شده بودند. وقتی هوس در اواخر آگوست ۱۹۴۱ در سفری رسمی بود، معاونش، [[کارل فریچ]]، ایده ایایده‌ای را امتحان کرد. در آشویتس لباس هاییلباس‌هایی آغشته به شپش در اسید پروسیک بلور ساز قرار داده شدند. بلورها توسط شرکت شیمیایی آی جی فاربن با نام تجاری زیکلون-بی ساخته میشدند. بلورهای این ماده هنگامی که ازاد می شدند، گازی مهلک و سمی تولید می کردندمی‌کردند. فریچ تاثیراتتأثیرات زیکلون-بی را روی اسرای شوروی امتحان کرد. انها در سلول هاییسلول‌هایی در زیرزمین یک انبار برای این ازمایش محبوس بودند. هنگامی که هوس بازگشت تحت تاثیرتأثیر این کار قرار گرفت و قرار شد از این روش برای کشتار در مایدانک هم استفاده شود. علاوه بر استفاده از گاز، به کشتن اسرا با تیرباران، [[گرسنگی مهلک]]، [[شکنجه دولتی|شکنجه]] و ... نیز ادامه دادند.<ref>Borkin, Joseph (1978). The Crime and Punishment of IG Farben. New York: Free Press. {{ISBN|978-0-02-904630-2|en}}.

کرت گرستینگ یکی از افرادی بود که در که در طول جنگ در موسسهمؤسسه بهداشت وافن اس اس کار می کردمی‌کرد. در ۱۹ آگوست ۱۹۴۲ به یک دیپلمات سوئی در اردوگاه مرگ درباره چگونگی رسیدن به [[اردوگاه مرگ بلزک]] (که مجهز به اتاقک هااتاقک‌ها گاز کربن مونوکسید بود) حرف زد. بعلاوهبه‌علاوه درباره این موضوع صحبت کرد که ۴۵قطار شامل ۶۷۰۰ یهودی به آنجا رسیدند که خیلی از آنهاآن‌ها مرده بودند و بقیه عریان، به اتاقک هایاتاقک‌های گاز هدایت شدند:

{{quote| هکنهولت بشدت تلاش می کندمی‌کند تا موتور را راه بیندازد. ولی نتیجه اینتیجه‌ای ندارد. [[کریستیان ویرت|کاپیتان ورث]] جلو می اید. می بینم که ترسیده است،ترسیده‌است، چون من در این مصیبت حاضر هستم. بله، همه چیز را می بینم و صبر می کنم. کرونومتر من همه چیز را نشان می داد، ۵۰دقیقه، ۷۰ دقیقه و موتور کار نمی‌کند. مردم داخل اتاقک هایاتاقک‌های گاز منتظرند. بیهوده. پروفسور فننستیل به پنجره ایپنجره‌ای روی در چوبی زل زده و درحالیکه صدای گریه مردم را می شنود، می گوید "گویی داخل یک کنیسه اند". کاپیتان ورث با خشم، ۱۲-۱۳ بار به صورت کمک اوکراینی اش، هکنهالت، سیلی می زند. بعد از ۲ساعت و ۴۹دقیقه -کرونومتر همه چیز را ضبط می کندمی‌کند- موتور به کار می افتد. تا ان لحظه، مردمی که در ان ۴اتاقک محبوس بودند، هنوز زنده بودند، چهار ضربدر ۶۵۰ نفر، ضربدر ۴ در ۴۵ مترمکعب. ۲۵دقیقه دیگر می‌گذرد. خیلی هاخیلی‌ها تاالان مرده اندمرده‌اند. این را می توانمی‌توان ازمیان پنجره کوچک دید، چون یک لامپ برقی چند دقیقه داخل اتاقک را روشن می کندمی‌کند. بعد از ۲۸دقیقه، فقط چند نفر هنوز زنده اندزنده‌اند. بالاخره، بعد از ۳۲دقیقه، همه مرده اندمرده‌اند... بعد دندان پزشکان دندان هایدندان‌های طلا را از جنازه هاجنازه‌ها خارج می کنندمی‌کنند. در میانه آنهاآن‌ها کاپیتان ورث ایستاده است. یک قوطی بزرگ از دندان را نشانم می دهد و می گوید: "ببین، برای خودت، سنگینی آن طلا! برای همین دیروز و روز قبلش است. باورت نمی‌شود هر روز چه چیزهایی پیدا می کنیم -دلار، الماس، طلا. خودت خواهی دید!" - کرت گرستین <small>— Kurt Gerstein </small><ref>{{cite book| authors=Roderick Stackelberg, Sally Anne Winkle|title=The Nazi Sourcebook: An Anthology of Texts| publisher=Routledge|year=2002|page=354|isbn=978-0-415-22213-6}}</ref>}}