قلعه کرشاهی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۹:
تاريخچه قلعه کرشاهی در كتاب تاريخ ابروز
اطلاع دقیقی از وجه تسمیه «کرشاهی» در دست نیست. هرچند گمانه
در قبالههای بیع و صلح که بین ساکنان کرشاهی منعقد می گردیده است حدود چهارگانه مزرعه کرشاهی این گونه بیان گردیده است: «مزرعه مزبوره محدود است به حدود اربعه حدّی بمزرعه بژیه و حدّی بمزرعه خانی آباد و حدی به سیّدآباد و حدّی به چاه لطیف»
خط ۵۵:
قلعه کرشاهی با توجه به تک بنا بودن در دل کویر و دسترسی به عنصر اصلی حیات یعنی آب و همچنین معماری بهطور کامل بومی با استفاده از خاک محیط اطراف و سبک ساختمانی و تدافعی منحصر به فرد و همچنین وضعیت اقلیمی ییلاقی و خنک آن محیطی مناسب برای اسکان گردشگران بوده و شایسته مرمت، حفاظت و همچنین احیای دوباره است.
در مجاورت قلعه سکونتگاهی وجود دارد که به ده کرشاهی معروف است و تا چند سال پیش نیز ساکنانی داشت که با بهرهبرداری از آب قنات موجود در این محل، کشاورزی میکردند. هم اکنون هم ساکنان قبلی که در ابوزیدآباد سکنی گزیده اند، برای کشاورزی و دامداری به این مکان رفت و آمد دارند. یکی از طوایفی که امروزه در ابوزیدآباد در محلهای که
«بعد از بازدید اهل خبره حاضر گردید آقای آقا سید باقر مشتری مرقوم ظهر و انتقال و مصالحه شرعی نمود کربلایی نوروز علی ... مرحوم آقا محمد زین العابدین زواره ساکن مزرعه مرقوم همگی تمامی هرگونه... و قسمتی که در یکباب مزرعه مرقومه ظهر داشت لاسیما تمامی مبیع ظهر را اراضی و اشجار و بیوتات و ابواب و انار انهار و غیره بدون استثناء شی که در ظهر مرقوم است کلاً و فرداً علی المصالحه مبلغ شصت تومان سفیدی از قرار مرقوم ظهر و صیغه مصالحه و انتقال بجمیع شرایط و ارکان بالعربیه و الفارسیه جاری و واقع گردید...»
خط ۶۳:
نراقی (1374: 74) در کتاب خود این گونه بیان می دارد: «در سال 1333 هجری قمری بود که چراغعلی خان سردار صولت بختیاری به فرماندهی گروهی از سواران داوطلب با دویست نفر ژاندارم، شهر کاشان را محاصره نمود. پس از خراب کردن سنگرها و برجهای شهر با گلوله توپ، اشرار فرار کرده و به قلعه کرشاهی شتافتند.»
پس از دستگیری و اعدام نایب حسین کاشی و حاکم شدن امنیت بر منطقه، مهاجرین کرشایی پس از 14 سال یاغی گریهای نایب حسین کاشی و پسرش ماشاءالله خان سردار کاشی، مبادرت به بازگشت می نمایند. از آنجایی که قلعه و مزارع به تملک شیبانیها درآمده بود، کرشایی ها، ابتدا مزارع را اجاره نموده و به کشت و زرع مشغول میشوند. بعد از اصلاحات ارضی رژیم پهلوی، بنا به درخواست اداره املاک شهرستان، به کشاورزان پیشنهاد می گردد که در صورت تمایل به تملک اراضی می بایست قیمت زمین را طی 15 قسط پرداخت نمایند. پس از پرداخت اقساط که 15 سال به طول می انجامد سرانجام در سال 1356 شمسی، مالکیت مزرعه کرشایی به کشاورزان باز می گردد. علاوه بر پرداخت اقساط به دولت پس از ادعای مالکیت آقایان یحیی شیبانی و بانو هاجر شیبانی بر املاک مزرعه کرشاهی، برای سومین بار مالکان کرشاهی
سرانجام با کاهش آب دهی قنات و با پیروزی انقلاب اسلامی، ساکنان مزرعه کرشاهی به تدریج به ابوزیدآباد مهاجرت نموده و در محلهای با نام خودشان که در شمال خاوری ابوزیدآباد قرار دارد، سکنا گزیدهاند. طایفه کرشاهی در ابوزیدآباد میتواند تنها طایفهای باشد که بسیار مجتمع بوده و خانواده هایشان در کنار یکدیگر زندگی میکنند. علیرغم امکان مهاجرت ساکنان قلعه کرشاهی به سایر شهرها و روستاهای اطراف، مهاجرت آنها به ابوزیدآباد و سکونت در این شهر، گویای وجود ارتباطات و مشترکات انسانی، فرهنگی، تاریخی و ... طی چند سده با اهالی ابوزیدآباد بودهاست.
|