مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی''' در سال [[۱۹۲۹(میلادی)|۱۹۲۹]] در [[نیویورک]] بنیان شد. این مؤسسه در سال [[۱۳۴۵]] با ریاست عالیه [[فرح پهلوی]] به شیراز منتقل شد و به جای موزه شهرام در محل [[نارنجستان قوام]] به کار ادامه داد. این مؤسسه خیریه و وابسته به دولت بود. فعالیت هایفعالیت‌های این مؤسسه در راستای شناساندن تاریخ و هنر و تمدن و فرهنگ ایران و پژوهش در پیوند آن با تغییرات فرهنگ کشورهای آسیایی و برگزاری دوره‌های آموزشی، ایران‌شناسی و نشست‌های علمی و جهانی، پژوهش‌های باستانشناسی و چاپ دستاوردهای آن بود. مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی وابسته به دانشگاه پهلوی شیراز بود و زبر سرپرستی یک مدیر عامل و هیئت مدیره اداره می شد. مدیریت این مؤسسه تا سال ۱۳۴۸ بر عهده پروفسور [[آرتور پوپ]] بود.<ref>انتشارات دفتر مخصوص شهبانو، تهران، ۱۳۵۴، ص.۲۴ - ۴۴</ref>

ساختمان نارنجستان قوام پیش تر به عنوان موزه شهرام از خانواده قوام السلطنه خریداری شده بود و بعد از چند سال مورد استفاده به عنوان انستیتو آسیا مورد استفاده قرار گرفت. در ابتدا نیاز بود که این بنا نوسازی شود و نقاشی‌های آن نیز به یاری هنر مندان و صنعت گران شیراز، اصفهان، و تهران ترمیم شد. دو گنبد یک پوش به سبک ساختمان‌های دوره قاجاریه در سالن حیاط خلوت بر پا داشته شد. پی سازیپی‌سازی منزل قوام السلطنه برای جلوگیری از فرونشستن ساختمان، مجهز کردن اتاق‌های جنوبی برای پذیرایی از استادان یا پژوهش گرانی که از سرتا سر جهان برای پژوهش به شیراز سفر می کنندمی‌کنند از دیگر کارهای نوسازی ساختمان بود.

* - کتاب خانه: مؤسسه برای جلب هر چه بیشتر پژوهشگران و دانشمندان ایران شناس به ایجاد کتاب خانه‌ای دست زد که از نگاه چگونگی کتاب‌ها یکی از بهترین و بی همتاترینبی‌همتاترین کتاب خانه‌های تخصصی ایران به شماربه‌شمار می آمد . در این کتاب خانه بیش از ۱۰۱۴۰ کتاب و مجله و مقاله کمیاب و با ارزش درباره فرهنگ و تاریخ و تمدن ایران نگهداری می شد.

* - لابراتوار باستانشناسی: مؤسس برای شناسایی تیله‌ها و سفال هاییسفال‌هایی ایران باستان که به ویژه در استان فارس و دیگر استان‌های ایران پیدا می شوندمی‌شوند لابراتوار باستان‌شناسی مدرنی بر پا داشت.

پروژه اسپهبان: مؤسسه آسیایی از هنگامی که [[آرتور پوپ|پروفسور پوپ]] همکاری خود را با مؤسسه آغاز کرد بر آن شد تا باتهیه نقشه‌ها و طرح هاییطرح‌هایی یه بازیابی فرم گذشته بازارهای اسپهبان به پردازد. همه این نقشه‌ها و طرح‌ها و عکس‌ها زیر چاپ رفته اندرفته‌اند.

پروژه جلیان: در منطقه‌های باستانی دره فسا و داراب آثاری که سال‌ها پیش در جلیان به دست آمد بررسی شد و دست آوردهای این مطالعه‌ها زیر چاپ رفته استرفته‌است.

برای بالا بردن دانش دبیران علوم اجتماعی مؤسسه آسیایی از تابستان [[۱۳۴۹]] دوره هاییدوره‌هایی را ایجاد کرد که در آن بیش از صد دبیر شرکت کردند.

کلاس هاییکلاس‌هایی در سطح فوق لیسانس در دو رشته فرهنگ و تمدن ایران پیش و پس از اسلام نیز دایر گردید.

با مرگ پروفسور پوپ، مدیریت انستیتو به دکتر ریچارد فیره سپرده شد. تا پیش از آن، به دلیل رابطه نزدیک پوپ با خانواده پادشاهی ایران، مؤسسه از خودمختاری برخوردار بود اما پس از وی زیر نظر دانشگاه پهلوی شیراز قرار گرفت. همین امر موجب بروز تنش هاییتنش‌هایی در مؤسسه شد. از آن جمله، دکتر [[هوشنگ نهاوندی]]، ریاست وقت دانشگاه پهلوی مدعی شد که گلوک (Gluck) یکی از اعضای مؤسسه در قاچاق عتیقه هایعتیقه‌های ایرانی به ژاپن دست دارد و خواستار برکناری وی شد. از طرفی، دکتر فیره پس از دریافت عنوان استادی از دانشگاه هاروارد، وقت کمتری برای پرداختن به مؤسسه داشت. با این همه فعالیت هایفعالیت‌های پژوهشی و آموزشی مؤسسه کماکان ادامه یافت.

در سال ۱۳۵۰ و در آستانه [[جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران|جشن هایجشن‌های دو هزار و پانصدمین سال شاهنشاهی ایران]]، مؤسسه آسیایی سمینار بزرگی را تحت عنوان مطالعات ایران شناسیایران‌شناسی در شیراز برگزار کرد.

در سال ۱۳۵۴ قرارداد مؤسسه با دکتر فیره به پایان رسید و ماهیار نوابی که تا پیش از آن مدیر اجرایی مؤسسه بود به ریاست مؤسسه منصوب شد. وی اولین رییس ایرانی مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی بود. در این هنگام، مؤسسه از نارنجستان به ساختمان بزرگتری در دانشگاه جابجا شد به عنوان بخشی از گروه زبان شناسیزبان‌شناسی دانشگاه در آمد.

با وقوع [[انقلاب ۵۷]]، مؤسسه آسیایی نیز مانند بسیاری دیگر از مؤسسه هایمؤسسه‌های آموزشی دستخوش تغییر شد. تا اینکه در سال ۱۳۵۸ این مؤسسه به طوربه‌طور کامل تعطیل شد. کتابخانه مؤسسه که کماکان در نارنجستان قرار داشت به کتابخانه مرکزی دانشگاه شیراز انتقال یافت و اسناد، عکس هاعکس‌ها و مجموعه هایمجموعه‌های آرتور پوپ به زیرزمین ساختمان منتقل شد. بسیاری از اثاثیه و لوازم آن نیز به یغما رفت.

با وجود تعطیلی مؤسسه در ایران، بولتن انجمن آسیا با تلاش کارول برومبرگ در سال ۱۹۸۷ در [[میشیگان]] بار دیگر به چاپ رسید. این بولتن کماکان روی مطالب مربوط به هنر و باستانشناسی در آسیا متمرکز است. آخرین نسخه این بولتن در سال ۲۰۱۰ به چاپ رسیده استرسیده‌است.<ref>http://www.bulletinasiainstitute.org/ وبگاه بولتن انستیتو آسیا</ref>