پتشخوارگر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
استفاده از عنوان آلترنیتیو بکاربرده شده در تاریخ دکتر یارشاطر برای آماردی ها |
||
خط ۴:
سلسله جبال یاد شده در دورهٔ ساسانی به همین نام پذشخوارگر یا پتشخوارگر معروف بوده و در [[کارنامه اردشیر بابکان]] به همین نحو مذکور است. نام این ناحیه در بسیاری از کتابهای تاریخی آمدهاست.<ref>تجلی تاریخ ایران، ص ۴۳۱</ref>
در دوره پیش از [[ساسانیان]]، پدشخوار به داشتن مؤلفهها از روح و گوهر ناایرانی در مردمش شهره بود؛ از این روی آنان را عموماً انیر (ناایرانی) میخواندند. اینان همان مردمی بودند که استرابون از آنان بهنام «اناریاکائه» (Anariacae) یاد کردهاست. در غرب پتشخوارگر [[مردمان گیلک|گیلهای ایرانی]] که جنگاوران نامداری بودند، در جلگهٔ کرانهای میزیستند. پس از گیلها، [[کاسپیها]] به کوهستان رانده شده بودند و پس از آنها کادوسیان که گویا با گیلها درآمیخته بودند، از کران دریا تا کوهستانها بودباش داشتند. در آمل نیز [[مردم آمارد|آماردیهای]] (مردیها) به نوشته یارشاطر، ناایرانی (انیرانی) میزیستند.<ref name="histcam1" /> اما بسیاری از ایرانشناسان برجسته همچون [[ریچارد فرای]]<ref name="RF">{{cite book |author=Richard N. Frye |chapter=Ancient Central Asian History Notes |title=Proceedings of the Second European Congress of Iranian Studies |publisher=ISMEO |location=Rome |page=188 |quote=town of Amul on the Amu Darya and the Amul in Mazanderan, Iran, both of which may be traced back to the migration of an Iranian tribe called Amardi or Mardi}}</ref> [[آملی کورت]]،<ref>{{یادکرد کتاب |کتاب=The Persian Empire: A Corpus of Sources from the Achaemenid Period |ناشر=روتلج |مکان=لندن |سال=۲۰۰۷ |صفحه=۹۸ |نویسنده=آملی کورت |شابک=0-415-43628-1}}</ref> و [[کریستوفر برونر]]<ref>{{یادکرد دانشنامه |دانشنامه=دانشنامه ایرانیکا |عنوان=IRAN v. PEOPLES OF IRAN (2) Pre-Islamic |نویسنده=کریستوفر برونر}}</ref>
همچنین رُمان پنج گانه ی «پتش خوآرگر» نوشته ی «آرمان آرین» که به تازگی، سه جلد از آن به نام های «حماسه، سرآغاز»، «مردی از تبار اژدها» و «بر بنیادهای هستی» در نشر افق منتشر شده اند نخستین رمانی است که بر مبنای اوستا و بندهش نوشته شده اند. نام این رمان از شخصیت نخست کتاب، مایه می گیرد که فرمانروای اسطوره ای دژ چرات در سوادکوه امروزی (پتش خوآرگر کهن) است.
|