دین الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: عجمر⟸اجمیر |
||
خط ۷۵:
اکبر شاه خود را جانشین و خلیفهٔ خداوند بر روی زمین می‌خواند، که می‌تواند تحت تأثیر این باور هندوها باشد که شاه تصویری از خداوند است. برای سنجش درجهٔ اخلاص پیروان دین الهی مراتبی به نام «چهارگانه اخلاص» وجود داشت: «کسانی که اموال خود را به شاه می‌بخشیدند، کسانی که مال و جان خود را به شاه می‌بخشیدند، کسانی که جان و شرف خود را به شاه می‌بخشیدند و کسانی که شرف و دین خود را به شاه می‌سپردند.» گروه آخر بهترین دسته در این میان بودند.<ref name="note">{{Citation | last = Ghaznavi | first =A Waheed | date =1 Oct 1988 | orig-year = | title =A note on Din-i-ilahi | location = | publisher =Journal of the Pakistan Historical Society | pp =377-380}}</ref>
اکبر در ماه [[رمضان]]، [[روزه (اسلام)|روزه]] می‌گرفت و [[زکات]]ش را به فقرا می‌پرداخت و حامی مراسم [[حج]] بود. او همچنین یک بار مسیر آگرا-
اکبر شاه خواهان [[برابری اجتماعی|برابری]] تمامی اهالی قلمروش بود و معتقد بود که لازم نیست همگی مسلمان باشند تا از حقوق برابر برخوردار شوند. هنگامی که او به وزیران هندوی خود اجازه داد با مال خود معابد دینشان را تعمیر کنند، یکی از پسرانش به نام «سلیم» از او انتقاد کرده و علت چنین دستوری را جویا شد. اکبر در پاسخ به او گفت: «پسرم، من دین خودم را دوست دارم… وزیر هندو نیز دین خود را دوست دارد. اگر او بخواهد پول خود را در راه دین خود بپردازد، چرا من باید جلویش را بگیرم؟ … آیا او حق ندارد عاشق چیزهایی باشد که کاملاً از آن اوست؟»<ref name="هاف" />
| |||