تفاوت میان نسخه‌های «منصور (خلیفه)»

'''ابوجعفر منصور''' (نام کامل: ''ابوجعفر عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن العباس المنصور'')، دومین و مکّارترین [[خلیفه]] از [[خلفای عباسی]] بود، که حدود ده سال از [[سفاح]] بزرگ تر بود و در روزگار خلافت وی، قدرت بسیاری داشت. او در خراسان، برای سفاح [[بیعت]] گرفت و بر کار اداره ولایات نظارت داشت. پدرش محمد، نواده [[عباس بن عبدالمطلب]] بود؛ او از سال ۱۳۶ تا ۱۵۸ قمری (۷۵۴ تا ۷۷۵ میلادی) فرمان راند. در سال ۱۴۹ قمری، وی [[بغداد]] را با نام ''مدینه السلام'' (شهر صلح) بنیان نهاد. وی شورش‌های زیادی را در زمانی که هنوز عباسیان چندان به قدرت نرسیده بودند، سرکوب کرد. او مهمترین و قوی ترین فرد موثر در استقرار خلافت عباسی، [[ابومسلم خراسانی]] را به شکلی مکارانه به قتل رسانید. وی شورش [[سنباد]] را که از اهل [[خراسان]] و به خونخواهی ابومسلم برپا کرده بود، دفع کرد. وی شهر [[بغداد]] را بنیان نهاد . او در ۷ ذی‌الحجه ۱۵۸ قمری،<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= |نام= |کتاب=تاریخ طبری |ناشر= کتابخانه مدرسه فقاهت (نسخه دیجیتال)|سال= |شابک= |جلد=هشتم|صفحه=۶۰|پیوند=http://lib.eshia.ir/40077/8/60}}</ref> در حالی که به سفر [[حج]] می‌رفت، بر اثر بیماری سوء هاضمه درگذشت و در قبرستان معلا در [[مکه]] دفن شد.<ref>{{پک|خضری|۱۳۸۴|ک=تاریخ خلافت عباسی|ص=۴۲}}</ref>