[[پرونده:Armenia_persa.gif|بندانگشتی|چپ|350px|نقشهٔ ارمنستان ایران بین سالهای [[۳۸۷ (میلادی)|۳۸۷]] تا سال [[۵۹۱ (میلادی)|۵۹۱ میلادی]]]]
بر پایهٔ [[منبعشناسی تاریخ ساسانی#پارسی میانه|منابع ساسانی،ساسانی]]، در دوران پادشاهی [[یزدگرد دوم]] (از ۴۳۸ تا سال ۴۵۷ میلادی)، پس از آغاز دوبارهٔ جنگ{{کدام}} بهدلیل آنکه رومیها از پرداخت کمکهزینهٔ سالانه برای نگهداری [[دربند (روسیه)|گذرگاه دربند]] خودداری کردهبودند، مهرنرسه برای انجام مذاکرات فرستاده شد. به نظر میرسد که بهدلیل فشارهای تازهٔ [[هپتالیان]] از سوی شرق که پادشاهان ساسانی را در سدهٔ پنجم میلادی به خود مشغول کردهبود، یزدگرد دوم سکونتگاه خود را بهمدت چند سال به خراسان انتقال داد و در این مدت، مهرنرسه عهدهدار کارهای شاهنشاهی بود.<ref>{{پک|Frye|1983|ک=Iran under the Sasanians|ص=116|زبان=en}}</ref> وی در همین زمان [[فرمان مهرنرسه]] را که اعلامیهای در شرح عقاید زرتشتی و رد آیین مسیحمسیحیت و خطاب به نجبای ارمنستان بود را صادر کرد.<ref>{{پک|زرینکوب|۱۳۹۰|ک=تاریخ مردم ایران|ص=۴۶۱}}</ref>
گرفتاری بزرگ یزدگرد دوم، گسترش فزایندهٔ مسیحیت در ارمنستان بود که سلطهٔ ساسانیان را به چالش میکشید. یزدگرد عقیده داشتداشت، ارمنیان تا آنگاه که مسیحی هستند، همچنان هوادار رومیهای مسیحی خواهند بود و تنها هنگامی که زرتشتی شوند با ساسانیان همداستان میگردند. پیش از رویارویی با ارمنیان، مهرنرسه از سوی پادشاه به بزرگان و روحانیون ارمنستان پیغام داد و از آنها خواست که زودتر به دین زرتشتی درآیند و یادآور شد اگر آنها زرتشتی شوند، [[مردم گرجی|گرجیان]] و [[آلبانیای قفقاز|آلبانیها]] هم فرمانبردار خواهند شد.<ref>{{پک|جلیلیان|۱۳۹۶|ک=تاریخ تحولات سیاسی ساسانیان|ص=۲۹۵}}</ref>
پیشرفت آیین مسیحی در ارمنستان از مدتی پیش باعث اضطراب ساسانیان شدهبود و زمامداران ایران دریافته بودند که تا اختلافات مذهبی در بین است تصاحب ارمنستان امری ناپایدار و بیثبات خواهد بود و مهرنرسی شخصاً طرفدار اجرای فشار و سختگرفتن بر ارمنیها بود. نتیجهٔ مشاوراتی که بین شاهنشاه و مهرنرسی و صاحبان مراتب عالیه واقع شد، فرمانی بود که مهرنرسی به نام شاه به نجبای ارمنستان ابلاغ کرد و جوابی که از روی کمال جسارت به نامهٔ مهرنرسی توسط اسقفان مسیحی ارمنستان دادهشد.<ref name=":2">{{پک|کریستن سن|۱۳۶۷|ک=ایران در زمان ساسانیان|ص=۳۰۸–۳۱۱}}</ref>