'''رَباب''' (Rabab) نام معرب یک ساز قدیمی و باستانی ایرانی است که خاستگاه آن آریانای کهن، خراسان [[دوره اسلامی]]، [[سیستان و بلوچستان]] و [[افغانستان]] می‌باشد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=|وبگاه=BBCPersian.com|نشانی=http://www.bbc.com/persian/afghanistan/story/2007/10/071011_s-classic-music-instrument.shtml|عنوان=آیا موسیقی سنتی افغانستان رو به فراموشی است؟|بازبینی=2017-09-21}}</ref><ref name=":0">https://am-kh.com/1395/08/13/رباب،-ساز-اصیل-و-فراموش-شده-ایرانی/</ref> این ساز با نام رباب بیش از یک هزار سال قدمت دارد و نام پارسی‌اش '''رواده''' می‌باشد.<ref>{{یادکرد وب|نام خانوادگی=|نویسنده=|نام=|کد زبان=en|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.vajehyab.com/dehkhoda/رواوه|عنوان=معنی رواوه|ناشر=لغت‌نامه دهخدا|بازبینی=2017-09-21}}</ref> در متون باستانی و یونانی و بویژه در لاتین «پندورا پرزاروم» نگاشته شده‌است.
گفته شده شخصی بنام «نتن خان» که در قرن ۱۶ میلادی در دامنه‌های پامیر بدخشان می‌زیسته‌است و معاصر [[اکبر کبیر]] (سومین پادشاه از سلسله گورکانیان یا [[امپراتوری مغولی هند]]) بوده این ساز را باز طراحی کرده‌است.
این ساز آرشه‌ای به زبان پارسیفارسی ''رواوه'' نامیده می‌شود و بدنه‌اش مانند رباب کوچک، دو کاسه‌ای است که نخست به شکل ساز آرشه‌ای بوده و با آرشه یا کمان نواخته می‌شده اما به مرور زمان تکامل یافته و با مضرابی به نام ناخنک یا شهباز نواخته می‌شود. این ساز قبلاً دو سیم داشته که بعدها یک سیم دیگر به آن اضافه شده‌است و آن را [[کمانچه]] می‌نامند.
از نوازندگان رباب در افغانستان می‌توان به رحیم خوشنواز و در ایران می‌توان به [[بیژن کامکار]] و [[سعید اشتری]] اشاره کرد.<ref name=":0" />
