جنبش پیشگیری از بارداری ایالات متحده: تفاوت میان نسخه‌ها

تبلیغاتی که از محاکمهٔ سنگر به وجود آمد، اشتیاق زیادی را ایجاد کرد به‌طوری‌که به موجب آن، تا پایان سال ۱۹۱۷ میلادی، بیش از ۳۰ سازمان پیشگیری از بارداری در ایالات متحده وجود داشت.{{sfn|McCann|2010|pp=751}}{{sfn|Engelman|2011|pp=92}} سنگر همواره نسبت به [[روابط عمومی]] هوشیار بود و از علنی بودن محاکمهمحاکمهٔ خود برای پیشبرد دلایل و اهداف خود استفاده می‌کرد.{{sfn|Chesler|1992|pp=127, 131, 148, 152, 166, 392}}{{sfn|Kennedy|1970|pp=84, 181}}<ref group="یادداشت">سنگر در خاطراتش، اغلب سهم مشارکت فعالان همراهش را کم‌رنگ جلوه داده یا کاملاً حذف کرده‌است. ببینید: Engelman 2011, pp. 92–93.</ref> پس از محاکمه، او به عنوانبه‌عنوان شاخص‌ترین و قابل رؤیت‌ترینقابل‌رؤیت‌ترین رهبر جنبش ظاهر شد.<ref group="یادداشت">سنگر در خاطراتش، اغلب سهم مشارکت فعالان همراهش را کم‌رنگ جلوه داده یا کاملاً حذف کرده‌است. ببینید: Engelman 2011, pp. 92–93.</ref> دیگر رهبران از جملهازجمله ویلیام جی رابینسون<ref group="و">William J. Robinson</ref>، مری دنت و [[بلانش ایمز ایمز]]<ref group="و">Blanche Ames Ames</ref> نمی‌توانستند با [[کاریزما]]، جذبه و شوری که او به پا کرده بودکرده‌بود رقابت کنند.{{sfn|Engelman|2011|pp=92–93}}

جنبش پیشگیری از بارداری از یک جنبش رادیکال با ریشهٔ طبقهٔ کارگرکارگر، به کمپینی ارتقا یافته بودیافته‌بود که توسط اجتماع زنان و [[کارگر یقه‌سفید|لیبرال‌ها]] حمایت می‌شد.{{sfn|Engelman|2011|pp=93}} سنگر به اتفاق همکاران و طرفدارانش از شعارهای رادیکال کاستند و به جایبه‌جای آن بر روی مزایای اجتماعی-اقتصادیاجتماعی–اقتصادی پیشگیری از بارداری تأکید بیشتری ورزیدند، سیاستی که موجب افزایش مقبولیت جنبش میان عامهٔ آمریکاییان گردیدشد.{{sfn|Engelman|2011|pp=92}} پوشش رسانه‌ای بیشتری شکل گرفت و چندین [[فیلم صامت]] در سال‌های ۱۹۱۰ با موضوع پیشگیری از بارداری (از— جملهازجمله فیلم [[پیشگیری از بارداری (فیلم)|پیشگیری از بارداری]]، ساختهٔ سنگر که وی نقش خود را در آن بازی می‌کند) — تولید شد.<ref group="یادداشت">(«رسانه‌های غول‌پیکر»). فیلم سنگر به‌نام ''ناخوشایند'' در نیویورک ممنوع شد. فیلم‌های دیگر عبارتند از: ''معجزهٔ زندگی''، ''لک‌لک سیاه''، ''متولدنشده''، ''فرزندانم کجایند؟'' و ''دستی که گهواره را تکان‌می‌دهد''. ببینید: Engelman 2011, pp. 94–96.</ref>

اما مخالفت با پیشگیری از بارداری اما همچنان به قوت خود باقی ماند. [[قوه مقننه ایالتی (ایالات متحده آمریکا)|قوهٔ مقننهٔ ایالتی]] از قانونی کردن پیشگیری از بارداری و توزیع اطلاعات مربوط به جلوگیری از بارداری خودداری کرد.{{sfn|Engelman|2011|pp=96}} رهبران دینی سخنرانی کردند و زنانی را که «راحتی و مد» را بر مادر بودن ترجیح می‌دادند، مورد حمله و سرزنش قرار دادند.<ref>Engelman 2011, pp. 97, quoting [[Billy Sunday]].</ref> طرفداران [[به‌نژادی|ایدهٔ به‌نژادی]] نیز نگران آن بودند که پیشگیری از بارداریبارداری، موجب افزایش تفاوت تعداد تولد آمریکایان «سفیدپوست قدیمی» با مهاجران و «رنگین‌پوست‌ها» شود.{{sfn|McCann|1994|pp=99–101}}{{sfn|Engelman|2011|pp=97–98}}

سنگر شرکت انتشارات زن نیویورک<ref group="و">New York Women's Publishing Company (NYWPC)</ref> را در سال ۱۹۱۸ پایه‌گذاری نمود. با نظارت وی این شرکت انتشار ''برث کنترل ریویو'' را بر عهده گرفت.{{sfn|Engelman|2011|pp=99}}[[کیتی ماریون]]<ref group="و">Kitty Marion</ref>، کنشگر بریتانیایی [[سافراجت]]<ref group="و">Suffragette</ref>، به دلیل ایستادن در خیابان‌های نیویورک و فروش ماهنامهٔ برث کنترل ریویو<ref group="و">Birth Control Review</ref>، و فروختن آن به ارزش ۲۰ سنت برای هر نسخه، با تهدیدات زیادی از جملهازجمله تهدید به مرگ، طعنه، آب دهان انداختن، آزار فیزیکی و همین‌طور آزار و اذیت توسط پلیس مواجه شد. در طول مدت زمان ۱۰ سال، او ۹ مرتبه به دلیل طرفداری از پیشگیری از بارداری بازداشت شد.{{sfn|Engelman|2011|pp=99–101}}

سنگر درخواست تجدید نظری را برای محکومیتش در سال ۱۹۱۷ ارائه نمود و در سال ۱۹۱۸ موفق به کسب پیروزی نسبی مورد مختلف برمبنای تصمیمی متفق‌القول و هماهنگ توسط [[دادگاه تجدیدنظر نیویورک]] شد که به دست قاضی [[فردریک ای.کرین]] نوشته شد. دادگاه محکومیت وی را تأیید نمود اما در عین حال عنوان کرد که در صورت تجویز پزشکان، اجازه پیشگیری از بارداری را صادر خواهد نمود.{{sfn|Chesler|1992|pp=159–160}}{{sfn|Engelman|2011|pp=101–103}} این تصمیم تنها مربوط به منطقهٔ نیویورک بود، جایی که درهای خود را برای تأسیس درمانگاه پیشگیری از بارداری تحت نظارت پزشک باز کرده بودکرده‌بود.{{sfn|Engelman|2011|pp=101–103}} اما سنگر بلافاصله از این فرصت استفاده نکرد و با گمان اینکه حرفهٔ پزشکی در این امر پیشتاز خواهد بود، تمرکز خود را بر روی نوشتن و تدریس و سخنرانی گذاشت.{{sfn|Engelman|2011|pp=103}}

جنبش پیشگیری از بارداری، در نتیجهٔ بحرانی که برای [[نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا|ارتش ایالات متحده]] در رابطه با ابتلای گستردهٔ سربازان آمریکایی به بیماری‌های [[سیفلیس]] و [[سوزاک]] در دوران [[جنگ جهانی اول]] به وجود آمد، موفقیت غیرمنتظره‌ای را به دست آورد. ارتش متعهد شد کارزارِ آموزشی گسترده‌ای با تأکید بر [[پرهیز جنسی]] تشکیل داده و جهت پیشگیری از بارداری، راهنمایی‌های لازم را ارائه نماید.{{sfn|Engelman|2011|pp=107–109}}<ref group="یادداشت">این فعالیت‌ها سابقهٔ پیشگیری از بارداری در ارتش ایالات متحده در جنگ جهانی اول را شامل می‌شد. وزیر نیروی دریایی جوزف دنیلز فعالیت‌ها برای اجباری‌کردن پرهیز جنسی را رهبری کرد. ببینید: Tone, pp. 91–115.</ref> البته ارتش تحت فشارفشارِ طرفدارانطرفدارانِ جنبش پاکیپاکی، از توزیع یا حتی تأیید کاندوم خودداری کرد، و بدین شکل به تنها ارتش حاضر در جنگ جهانی اول مبدل شد که برای نیروهایش کاندوم عرضه نکرد. زمانی که سربازان ایالات متحده در اروپا حضور داشتند، دسترسی به کاندوم‌های لاستیکی به آسانی فراهم بود و هنگامی که به آمریکا بازگشتند، به استفاده از کاندوم به عنوان روش ترجیحی خود برای پیشگیری از بارداری ادامه دادند.{{sfn|Engelman|2011|pp=107–109}}

جنبش [[آمیزش جنسی امن|ضد بیماری‌های مقاربتی]]ِ ارتشارتش، یک نقطهٔ عطف بود. این نخستین مرتبه‌ای بود که یک [[سازمان دولتی]] درگیر بحثی عمومی و ادامه‌دار دربارهٔ مسایل جنسی شده بودشده‌بود.{{sfn|Engelman|2011|pp=109}} این گفتمان عمومی دولتی، آمیزش جنسی را از موضوعی مخفی به یک موضوع قانونی پژوهش علمی تغییر داد، و پیشگیری از بارداری را از موضوعی اخلاقی به مسئلهٔ [[بهداشت عمومی]] تبدیل کرد.<ref>Engelman 2011 pp. 109–110, quoting Tone pp. 102–109.</ref>

در طول جنگ جهانی اول، مری دنت تلاش‌های خود را بر روی جنبش صلح متمرکز کرد؛ اما در سال ۱۹۱۸ به فعالیت‌هایش در زمینهٔ جنبش پیشگیری از بارداری بازگشت.{{sfn|Engelman|2011|pp=104}} او به رهبری خود، در سازمان ملی پیشگیری از بارداری، ادامه داد و با شرکت انتشارات زن نیویورک متعلق به سنگر هم همکاری کرد. در سال ۱۹۱۹ دنت رساله‌ای آموزشی به نام ''سکس ساید آو لایف''<ref group="و">The Sex Side of Life</ref> (یا جنبهٔ جنسی زندگی) را به‌طور گسترده منتشر کرد. این جزوه به سکسسکس، به عنوانبه‌عنوان یک امر طبیعی و لذت‌بخش می‌پرداخت.{{sfn|Engelman|2011|pp=105}} با این حال در همان سال دنت خسته از کمبود همیشگی منابع مالی در سازمان ملی پیشگیری از بارداری<ref group="و"> National Birth Control League (NBCL)</ref>، از این شرکت جدا شد و سازمان [[سازمان فرزندپروری داوطلبانه|والنتری پرنتهود لیگ]] را تشکیل داد.{{sfn|Engelman|2011|pp=111}} دنت و سنگر هر دو تغییراتی قانونی را جهت پیشگیری از بارداری پیشنهاد دادند، اما هر یک رویکرد متفاوتی را پی گرفتند. سنگر به پیشگیری از بارداری تنها تحت نظارت پزشک معتقد بود، اما دنت برای پیشگیری از بارداری بدون محدودیت تلاش می‌کرد.{{sfn|McCann|1994|pp=69–70}}{{sfn|Engelman|2011|pp=113–115}} سنگر که طرفدار روش دیافراگم بود، نگران آن بود که دسترسی نامحدودنامحدود، منجر به تولید دیافراگم‌های نامناسب شده و به سودجویی پزشکی منتهی شود.{{sfn|Engelman|2011|pp=113–115}}<ref group="یادداشت">نمونه‌هایی وجود دارد که ترس‌های سنگر را توجیه می‌کند. ببینید: McCann (1994), pp. 71–72.</ref> اما دنت نگران آن بود که ملزم کردن زنان به گرفتن نسخه از پزشکپزشک، باعث شود که زنان فقیر از دریافت خدمات پیشگیری از بارداری محروم بمانند. او همچنین از بابت وجود تعداد کافی پزشکان در حوزهٔ پیشگیری از بارداری نیز نگرانی داشت.{{sfn|McCann|1994|pp=69–70}} تلاش‌های قانونی هر دوی آن‌ها به شکست انجامید. بخشی از دلایل شکست به این سبب بود که بعضی از قانونگذاران فکر می‌کردند که ترس از بارداری تنها عاملی است که زنان را پاکدامن نگهداشته‌است.{{sfn|McCann|1994|pp=44–45}} در اوایل دههٔ ۱۹۲۰ نقش رهبری سنگر در جنبش تثبیت شد؛ به دلیل این که در مجامع عمومی سخنرانی می‌کرد، و برای حذف دنت از جلسات و رخدادها قدم‌هایی برداشت.<ref group="یادداشت">سنگر، به خاطر حسادت به نقش رهبری او، دنت را از حضور در جلسات و دیگر فعالیت‌هایی که به سود دنت بود، محروم کرد. ببینید: Engelman 2011, pp. 115–116.</ref>

هرچند که سنگر با انتشار ماهنامهٔ ''برث کنترل ریویو'' بین سال‌های ۱۹۲۰–۱۹۱۹ در زمینهٔ پیشگیری از بارداری فعال بود، اما در آن زمان با هیچ‌یک از دو سازمان اصلی پیشگیری از بارداری یعنی [[سازمان ملی پیشگیری از بارداری]] و [[سازمان فرزندپروری داوطلبانه]] به‌طور رسمی همکاری و وابستگی نداشت. او در سال ۱۹۲۱ متقاعد شد که برای بدستبه‌دست آوردن حمایت افراد حرفه‌ای و [[جامعه علمی|جامعهٔ علمی]] نیازمند همکاری با یک گروه رسمی است. اما به جایبه‌جای پیوستن به یکی از سازمان‌هایی که در آن زمان وجود داشت، او خود تصمیم به تشکیل یک سازمان جدید گرفت.{{sfn|Engelman|2011|pp=120–122}} در گام نخست، او به سازماندهی اولین کنفرانس پیشگیری از بارداری آمریکا که در نوامبر ۱۹۲۱ در شهر نیویورک برگزار شد، پرداخت. در شب پایانی کنفرانس، در حالی که سنگر آماده می‌شد در [[تاون‌هال نیویورک]] که مملو از جمعیت بود سخنرانی کند، پلیس به این جلسه یورش برد و او را به دلیل رفتار اخلالگرانه بازداشت کرد. او از روی صحنه فریاد زد: «ما طبق [[قانون اساسی]] حق داریم تا این کنفراس را برگزار کنیم… بگذارید (آن‌ها) اگر می‌خواهند ما را با چماق بزنند.»{{sfn|Engelman|2011|pp=124–125}} او خیلی زود آزاد شد.{{sfn|Engelman|2011|pp=124–125}} روز بعد مشخص شد که [[پاتریک جوزف هیز]]، کاردینال [[اسقف‌نشین|اسقف‌نشین نیویورک]] [[کلیسای کاتولیک]]، به پلیس فشار آورده تا کنفرانس را تعطیل کنند.{{sfn|Engelman|2011|pp=125–126}} یورش به سیتی‌هال نقطهٔ عطفی برای جنبش بود: مخالفت‌های پزشکی و دولتی کم‌رنگ شد، و کلیسای کاتولیک به عنوانبه‌عنوان تنها صدای قدرتمندقدرتمندِ مخالف ظاهر شد.{{sfn|Engelman|2011|pp=129}} پس از پایان کنفرانس، سنگر و حامیانش [[سازمان پیشگیری از بارداری آمریکا]]<ref group="و">American Birth Control League (ABCL)</ref> را تأسیس کردند.{{sfn|Freedman|2007|pp=211}}{{sfn|Engelman|2011|pp=129–130}}<ref group="یادداشت">ABCL در دسامبر ۱۹۲۱ تأسیس، و نخستین نشست آن در ژانویه سال ۱۹۲۲ برگزار شد.</ref>

|quote = «ما باور داریم که بچه‌ها باید (۱) در عشق بوجودبه‌وجود آیند، (۲) با آگاهی و میل مادر به دنیا بیایند، (۳) و تنها در صورت سالم بودن متولد شوند؛ بنابراین باور داریم که هر زن بایستیباید قدرت و آزادی پیشگیری از بارداری را داشته باشد،داشته‌باشد، مگر این کهاین‌که این موارد برقرار باشد.»

چهار سال پس از آن که دادگاه تجدید نظر نیویورک اجازهٔ پیشگیری از بارداری توسط پزشکان را صادر نمود، سنگر دومین درمانگاه پیشگیری از بارداری را افتتاح کرد، او هم‌زمان پزشکانی را نیز به استخدام درآورد تا در چارچوب حکم دادگاه به آن جنبهٔ رسمی ببخشد (اولین درمانگاه پیشگیری از بارداری، پرستاران را به کار گرفته بود).{{sfn|Engelman|2011|pp=137}} این درمانگاه که دومین درمانگاه بود، با نام [[دفتر تحقیقات بالینی]]<ref group="و">Clinical Research Bureau (CRB)</ref>، در دوم ژانویه ۱۹۲۳ افتتاح شد.{{sfn|Engelman|2011|pp=138}} برای جلوگیری از آزار و اذیت پلیس، ماهیت آن تبلیغ نگردید و مأموریت اصلی آن انجام تحقیقات علمی بود، و فقط به زنان متأهل خدمات ارائه می‌کرد.<ref group="یادداشت">CRB، از آغاز فعالیت، اطلاعات دقیق دربارهٔ اثربخشی روش‌های مختلفِ پیشگیری از بارداری را جمع‌آوری، و نتایج را در گزارش‌ها و نشریات بسیاری منتشر کرد. ببینید: Engelman 2011, p. 138.</ref> ماهیت اصلی این درمانگاه سرانجام در دسامبر سال ۱۹۲۳ اعلان عمومی شد؛ اما این بار هیچ‌گونه دستگیری یا بحثی وجود نداشت. این موضوع باعث شد تا کنشگران متقاعد شوند که پس از گذشت یک دهه درگیریدرگیری، نهایتاً پیشگیری از بارداری در ایالات متحده مورد پذیرش قرار گرفته‌است.{{sfn|Engelman|2011|pp=139}} دفتر تحقیقات بالینی اولین درمانگاه قانونی پیشگیری از بارداری در ایالات متحده بود و به سرعتبه‌سرعت به پرچمدار مرکز تحقیقات پیشگیری از بارداری در جهان بدل شد.{{sfn|Engelman|2011|pp=139}}