'''شهرستان لامِرد''' یکی از شهرستانهایشهرستانهای [[استان فارس]] ایران است. مرکز این شهرستان، شهر [[لامرد]] است. جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۹۱٬۷۸۲ تن بودهاست.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.amar.org.ir/%D8%B3%D8%B1%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C-%D9%86%D9%81%D9%88%D8%B3-%D9%88-%D9%85%D8%B3%DA%A9%D9%86/%D9%86%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D8%AC-%D8%B3%D8%B1%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C|عنوان=نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵|ناشر=مرکز آمار ایران}}</ref>.{{جعبه شهرستان ایران
|نامرسمی=شهرستان لامرد
|استان=فارس
خط ۱۹:
== جغرافیا ==
شهرستان لامرد با ۵۶۸۳/۴ کیلومتر مربع مساحت در طول جغرافیایی ۵۲ ۵۴ و عرض جغرافیایی ۲۷ ۲۸ در جنوبیترین نقطه استان فارس واقع شدهاست به طوربهطور دقیق در ۴۰۵کیلومتری [[شیراز]] و ۱۴۰ کیلومتری [[خنج]] قرار دارد و ۴٫۶٪ از مساحت کل استان را به خود اختصاص دادهاست. با اختلاف ارتفاع ۴۵۰ تا۵۰۰ متر از سطح دریا و متوسط بارندگی سالیانه حدود ۲۵۰ میلیمتر با ویژگی سیل آسا در مدت کوتاهی از سال (سه ماه سال) و تبخیر سالیانه ۴۰۰۰ میلیمتر دارای آب و هوای گرم و خشک میباشد، حداکثر گرما در فصل تابستان ۵۰درجه سانتیگراد بالای صفر و سردترین زمان آن صفر درجه سانتیگراد میباشد.
'''{{درشت|پیشینهٔ تاریخی شهرستان لامرد در [[لغتنامه دهخدا|لغت نامهلغتنامه دهخدا]]<ref>{{یادکرد وب|کد زبان=fa|نشانی=http://dictionary.abadis.ir/?LnType=dehkhoda,fatofa,moeen,amid&Word=لامرد|عنوان=دیکشنری آنلاین آبادیس - معنی لامرد|بازبینی=2017-02-21}}</ref>}}'''
'''لامرد'''. [[لغتنامه دهخدا|[ م َ ] (اِخ)]] دیهی به [[فارس]] دوازده فرسنگ میانهٔ جنوب و مشرق [[گله دار (بخش)|گله دار]]. (فارسنامهٔ ناصری). دهی مرکز دهستان تراکمهٔ بخش [[بندر کنگان|کنگان]] شهرستان بوشهر واقع در ۱۲ هزارگزی جنوب خاوری کنگان کنارراه فرعی [[لار]] به گله دار. جلگه، گرمسیر، مالاریائی. دارای ۵۱۰ تن سکنه. شیعه. فارسی زبان. آب آن از قنات وچشمه. محصول آنجا غلات و حبوبات و پیاز و انار و شغل اهالی آن زراعت است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج ۷).
خط ۲۹:
== وضعیت توپوگرافی ==
شهرستان لامرد از جمله هموارترین مناطق استان فارس است، شهرستان لامرد، از چند رشته کوه موازی که جهت آنهاآنها از شمال غربی به سوی جنوب شرقی است تشکیل یافته و دشتهای هموار و نسبتاً پهناوری چون «علامرودشت»، «دشت مرکزی» که در میان رشته کوههای مذکور جای دارند نواحی هموار و مسکونی آن را تشکیل میدهند.
== رشته کوه سادول ==
رشته کوه سادول، واقع در جنوب، آن را از شهرستان «بندر [[گاوبندی]]» جدا میکند و کوههای «تخته سروه دیوانی»، «تنگ خور و هوا» آن را از شهرستان «لار» جدا میسازد و کوههای «ماده» و «هفتچین» مرز میان این شهرستان و [[شهرستان کنگان]] را تشکیل میدهند. کوه [[لنگه آسیایی]] با ارتفاع ۱۶۹۴ متر بلندترین کوه این شهرستان است و کوههای «تنگ خور» (۱۴۶۳ متر) و «علامرودشت» (۱۴۳۰ متر) نیز از دیگر کوههای بلند شهرستان لامرد به شماربهشمار میآیند و رودخانههای «بیرمی»، «مهران» و «گاوبندی» که خشکرودهایی بیش نیستند، رودهای این شهرستان را تشکیل میدهند. آب و هوای شهرستان لامرد بسیار گرم و خشک است. وجود یک رشتهکوه بلند، شهرستان لامرد را به دو بخش و قسمت مجزا یکی دشت مرکزی (شامل قسمت اعظم بخش مرکزی، بخش اشکنان) و دیگری دشت علامرودشت (شامل قسمتی از بخش مرکزی و بخش علامرودشت) تقسیم نمودهاست.
== آثار تاریخی ==
=== سنگ چله گاه ===
این اثر تاریخی در شهرستان لامرد میباشد که در ابتدای ورودی روستای خالده در جهت شرقی ودرو در دامنه جنوبی کلات خالده قرار گرفته، به صورت سنگ بسیار بزرگی از دور قابل مشاهده میباشد. نام محلی این بنا [[سنگ چله گاه]] است. به نظر میرسد این سنگ بزرگ تکهای از همان کوه مشرف به آن است که بر اثر گذر زمان به دامنه آن سقوط کرده و تا به امروز همانجا مانده استماندهاست. در پهلوی شرقی دو اتاقک کنده کاری شده و همچنین در قسمت بالای این سنگ دو حفره مستطیل شکل تراشیده شده به دست بشر میبینیم که در مورد کارکرد آنهاآنها نظرات متفاوتی موجود میباشد. نخست با توجه به شباهت آنهاآنها با استودانهای زردشتیان، این احتمال میرود که این حفرهها مربوط به همان دورانی باشد که مردمان زردشتی مردگان خود را برای جلوگیری از آلودگی خاک در محیط آزادی میگذاشتند و پس از مدتی که فقط استخوانهایاستخوانهای مردگان باقی میماند آنهاآنها را در این استودانها (استخوان دانها) قرار میدادند؛ و نظر دوم اینکه: با توجه به محل قرار گرفتن این سنگ در کنار راهی پر عبور و مرور این احتمال است که از این حفرهها برای ایجاد کمینگاه و رصد عابرین و کاروانهایی استفاده میشده که از این مسیر عبور میکردهاند.
بافت روستاهای آن طولی، در کنار محورهای ارتباطی اصلی به شهرستان شکل گرفتهاست و غالباً در دامنه کوه هستند. پوشش گیاهی این منطقه ضعیف بوده و اغلب کهور، گز، نخل و خارشتر میباشد.