در اکثریت تاریخ شوروی قدرت کمیته مرکزی به دلیل محدودیت جلسات و اعضای زیادش محدود بود و قدرت واقعی در دست دفترسیاسی بود.
در 1917۱۹۱۷ تا 1934۱۹۳۴ کمیته مرکزی به عنوان یک پارلمان عمل می‌کرد. اما پس از این‌که این "پارلمان" به مخالفت با استالین پرداخت بین کنگرهٔ هفدهم و هجدهم آن (از سال 34۳۴ تا 39۳۹) توسط استالین تصفیه شد و نتیجتا تا مرگ استالین نقش مهمی نداشت. پس از مرگ استالین دورهٔ کوتاهی از رهبری جمعی در حزب وجود داشت و کمیته مرکزی نیز نقش‌هایی داشت. در زمان [[نیکیتا خروشچف]] این کمیته نقش مهم و بحرانی به عهده گرفت. در 1957۱۹۵۷ این کمیته با مخالفت با تصمیم هیئت رئیسه(دفتر سیاسی) در مورد حذف خروشچف از رهبری حزب نقش مهمی بازی کرد. خروشچف با یاری مارشال ژوکوف کمیته مرکزی را علیه چیزی که خود "گروه ضد حزب" می‌خواند جمع کرد. هفت سال بعد در 14۱۴ اکتبر 1964۱۹۶۴ همین کمیته مرکزی بود که در جلسه‌ای خروشچف را برکنار کرد. کمیته مرکزی در ضمن در مارس 1985۱۹۸۵ تصمیم بسیار مهمی گرفت و شخصیت اصلاح‌طلب، [[میخائیل گورباچف]]، را به عنوان دبیر کلی حزب انتخاب کرد. گورباچف تنها یک رای بیشتر از ویکتور گریشین تندرو داشت.
پس از کودتای ناموفق آگوست 1991۱۹۹۱ کمیته مرکزی (به همراه خود حزب کمونیست) منحل شد.
