کوره: تفاوت میان نسخه‌ها

آن را زیمنس آلمانی و برادران مارتین بلژیکی همزمان در سال ۱۸۶۴ ساختند. کوره زیمنس مارتن از تانک مخلوط کن گهواره‌ای بار گیریبارگیری می‌شود و فولاد قرازهقراضه و دم قیچی کارخانه فولاد سازی هم به آن می‌افزایند. جنس آستر کوره بستگی به آهن خامی دارد که در آن عمل آورده می‌شود. اگر فسفر آهن خام زیاد باشد، کوره با آجر نسوز بازی و هرگاه فسفرش کم باشد، با آجر نسوز اسیدی آستر می‌شود. بیشتر آجر نسوز منیزیتی یا دولومیتی مصرف می گزددگردد.

برای سوزاندن کربن و آبکی نگاه داشتن آهن خام، به آن شعله می‌دمند. با دمیدن گاز داغ و هوای داغ به کوره، شعله روی آهن خام زبانه می‌کشد و کربن آن را می‌سوزاند، بی آنکه نیاز به هم زدن آهن خام درون کوره باشد. از این رو فولاد سازی در کورهٔ زیمنس مارتن کند پیش می‌رود و هر پخت تالتا ۹ ساعت به درازا می‌کشد، اما جنس فولادش ممتاز و ناخالصی آن کم است، زیرا در برابر شعله عمل می‌آید. این کوره با گنجایش از ۵ تا ۳۰۰ تن ساخته شده است.

پیش از آنکه گاز سوخته کوره به دودکش برود آنرا از توی داغ کن‌ها می‌گذرانند تا گرمایش را پس بدهد، سرد شود و به دودکش برود. در کورهٔ زیمنس مارتن هم همه کربن آهن خام را می‌سوزانند و از نوعنو به آن کربن می‌زنند. پیش از خالی کردن کوره، عنصرهایی را که باید با آهن هم جوش شوند تا فولاد خواسته شده ساخته شود، به حال چند جوش به کوره مکی ریزند. پس از آنکه فولاد عمل آمد، با سیخ زیر آب کوره را می‌زنند تا فولاد درون آن (که نزدیک به ۹۰ تن است) به دبیرونبیرون روان گردد.