زبان‌های سامی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۱:
'''زبان‌های سامی''' یکی از زیرشاخه‌های خانواده [[زبان‌های آفریقایی-آسیایی]] هستند. این زبانها مجموعاً چهارصد و هفتاد میلیون [[گویشور]] دارند و در [[خاورمیانه]]، شمال [[آفریقا]] و شاخ آفریقا به آنهاآن‌ها گویش می‌شود.<ref>http://en.wikipedia.org/wiki/Semitic_languages</ref>
 
== سامی ==
''سامی'' در آغاز، به عنوان نام زبان‌های محلی و اولیهٔ حوزهٔ [[خاور میانه]] و نیز زبان‌های برگرفته از آن زبان‌ها به کار رفت. از جملهٔ این زبان‌ها باید به [[آرامی]]، [[عربی]] و [[زبان عبری|عبری]] اشاره کرد. همچنین به هر فرد از نژادهایی که زبان اصلی آنهاآن‌ها یکی از این زبان‌ها باشد هم سامی اطلاق می‌شود.
 
وجه تسمیهٔ این گروه‌بندی به اسطوره ایاسطوره‌ای می رسد که در آن فرزندان [[نوح]] : [[سام پسر نوح|سام]] و [[حام]] و [[یافث]] نام دارند. فرزندان [[سام پسر نوح|سام]] را که اسطوره هایاسطوره‌های مذهبی [[عهد عتیق]] و [[عهد جدید]] و روایات آمده در [[سنت]] اسلامی او را خلف و وارث نبوت نوح می‌دانند سامی می‌نامند.
 
== ریشه‌شناسی ==
زبانهای سامی یکی از پنج شاخه زبانهای آفریقایی-آسیایی هستند. به اعتقاد [[دیاکونوف]] منشأ این زبانها دره [[رود نیل]]، [[حبشه]] تا منطقه [[کنعان (منطقه)|کنعان]] بوده و این زبانها از آنجا به سایر سرزمین‌ها گسترش پیدا کرده‌اند.<ref>http://www.sciencemag.org/cgi/content/full/306/5702/1680c</ref> در دوران باستان از این خانواده زبانی زبانهای [[اکدی]]، [[سریانی]]، [[زبان آشوری|آشوری]]، [[زبان عبری|عبری]] و [[آرامی]] از رونق خاصی برخوردار بودند. در دوران جدید تمامی این زبانها به نفع زبان عربی عقب‌نشینی کردند.
 
تا پیش از سال ۱۷۸۱ میلادی، کسی با نام سامی آشنایی نداشت و در مورد این زبان‌ها و این اقوام به صفت شرقی اکتفا می‌کردند. تا اینکه در سال ۱۷۸۱، اوگوست لودویک اشلوزر زبان‌هایی را که از [[مدیترانه]] تا [[فرات]] و از [[بین‌النهرین]] تا [[عربستان پیش از اسلام|عربستان]] رواج داشته و دارند به زبان‌های سامی نامزد کرد. سامی منسوب به [[سام بن نوح|سام]] پسر [[نوح]] است که ذکر هر دو در [[تورات]] آمده استآمده‌است. در اینکه سرزمین نخستین سامیان کجا بوده استبوده‌است نظریه‌های گوناگونی داده‌اند، لکن هیچ‌یک از صورت تئوری بیرون نیامده و به حقایق تاریخی نپیوسته است.
* گروهی از خاورشناسان از قبیل فن کرمر (Von Kremer)، گویدی (Guidi) و هومل (Hommel) زادگاه اقوام سامی را [[عراق]] و حوالی آن پنداشتند.
* [[نولدکه]] (Nöldeke) وگروهی دیگر از خاورشناسان، آفریقا را به عنوان نخستین سرزمین سامیان پیشنهاد کردند.
* نظریه دیگری که بیشتر مورد توجه نویسندگان معاصر عرب قرار گرفته آنست که برای اولین باراشپرنگر (Sprenger) و پس از او [[ابرهارد شرادر|اِبِرهارد شرادر]] (E. Schrader) عرضه داشتند. براساس این نظریه، سرزمین اصلی سامیان، عربستان و حتی [[ربع‌الخالی|ربع خالی]] تصور شده استشده‌است.
* گروهی ارمنستان و گروهی سرزمین ([[اموریان|أمَوریان]]) را زادگاه سامیان دانسته‌اند. این سرزمین در حدود شام و نواحی فرات بوده استبوده‌است. .<ref>''راه‌های نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی''، ص ۲۵ تا ۲۸.</ref>
 
== دسته‌بندی ==
زبان‌های سامی به دسته‌های متفاوتی تقسیم می‌شوند که مهمترین آنهاآن‌ها از این قرار است:
* [[عربی]]
* [[عبری]]
خط ۲۴:
 
== تأثیر فارسی در زبان‌های سامی ==
دولت نیرومند [[هخامنشی]]، سرزمین‌های آباد و متمدن سامی‌نشین آن روزگار را، از [[بین‌النهرین]] تا فراسوی [[مصر]]، متصرف شد و مدتی چند برآن‌ها حکومت کرد. از سوی دیگر تسلط ایرانیان بر دنیای متمدن و اقوام متعددی که اجباراً با یکدیگر در نزاع بودند، استقراری به وجود آورد که در سایه آن، مردمان توانستند به فرهنگ و پدیده‌های آن بپردازند و روابط انسانی را در میان خویش گسترش دهند؛ و نیز سیاست هخامنشیان با اقوام سامی‌نژاد، خاصه یهودیان، آنچنان بود که ایشان را به سوی خود جلب می‌کرد. احترام تقدس‌آمیز یهودیان نسبت به [[کورش هخامنشی]] سخت معروف است. به دلیل آن استقرار و این روابط دوستانه، مقدار واژه‌هایی که در زمان هخامنشی و اوائل [[اشکانی]] به ادبیات [[تلمود]]ی راه یافته بسیار فراوان‌تر از کلمات قرضی در دوران‌های دیگر است. از آنجا که ادبیات و دین یهود در میان بسیاری از اقوام کهن رواج یافته بود، کلمات فارسی از این راه توانستند به دیگر زبان‌های سامی نیز نفوذ کنند. این انبوه کلمات فارسی، بی‌تردید میراث زبان آرامی شاهی است که برای دیگر لهجه‌های سامی به جای مانده استمانده‌است.
علاوه بر این دسته کلمه، گروه عظیمی نیز در دوران‌های بعد مستقیماً از راه پارسی باستان و پهلوی اشکانی و پهلوی ساسانی وحتیو حتی [[فارسی دری]] به زبان‌های آرامی رفته‌اند، زیرا روابط ایران با سامی‌ها در هیچ‌یک از دوران‌های تاریخ قطع نگردیده است. برخی از کلمات فارسی معرب نیز از راه زبان‌های آرامی به عربی رفته‌اند، نه مستقیماً از زبان فارسی.<ref>''راه‌های نفوذ فارسی در فرهنگ و زبان عرب جاهلی''، ص ۹۳ و ۹۴.</ref>
 
== منابع ==