سینت مارتن: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقابل اما، دولت‌های فرانسه و هلند هر دو مایل به تصاحب این جزیره بودند. از یک سو فرانسویان می‌خواستند تا جزیره‌های واقع در بین [[ترینیداد]] و [[برمودا]] را تحت استعمار خود درآورند و هلندیان نیز از سوی دیگر، جزیرهٔ سنت مارتن را مکانی مناسب در نیمه‌راه مستعمراتشان در [[نیو آمستردام]] ([[نیویورک]] امروزی) و [[برزیل]] می‌دیدند. مردم کمی در این جزیره زندگی می‌کردند و درنتیجهدر نتیجه هلندیان در ۱۶۳۱ به‌راحتی آنجا را دراختیار خود گرفته و دژ آمستردام را به‌منظور مقابله با مهاجمان در جزیره برپاساختند. یان کلزن فان کمپن نخستین فرماندار جزیره شد و دیری نپایید که کمپانی هند شرقی هلند کار استخراج نمک درآنجا را آغاز نمود. دولت‌های فرانسه و [[بریتانیا]] نیز بخش‌های دیگری از جزیره را دراختیار خود گرفتند.

اسپانیا که اینک متوجهٔ اهمیت این مستعمره شده‌بود تمایل داشت تا تجارت نمک را در کنترل خود بگیرد. از سوی دیگر آنهاآن‌ها که درگیر [[جنگ هشتادساله]] با هلند بودند انگیزهٔ بیشتری برای حمله به هلندیان یافتند. نیروهای اسپانیایی در ۱۶۳۳ سنت مارتن را از دست هلندیان به‌درآورده و دیگر مهاجران را نیز از آنجا بیرون کردند. آنهاآن‌ها در پون بلانش دژی ساختند که امروزه به نام دژ قدیمی اسپانیایی‌ها معروف است تا امنیت قلمرو خود را حفظ کنند. در این میان هلندیان چندین بار سعی در بازپس‌گیری جزیره از اسپانیایی‌ها کردند اما شکست خوردند.

با پایان‌یافتن جنگ‌های ۸۰ ساله در ۱۵ سال پس از تصرف سنت مارتن توسط اسپانیایی‌ها، آنهاآن‌ها دیگر نیازی به داشتن پایگاه در [[دریای کارائیب]] احساس نکردند و عدم تمایلشان به دفاع از آن سبب‌شد تا اسپانیایی‌ها در سال ۱۶۴۸ این جزیره را ترک‌نمایند.

هلندیان و فرانسویان که اینک جزیره را آزاد می‌دیدند بار دیگر برای تصاحب آن وارد عمل شدند. مهاجران هلندی از [[سنت استاتیوس]] و مهاجران فرانسوی از [[سن کیتس]] به جزیره آمدند. نخست درگیری‌هایی بین دو طرف به‌وجودآمد و ازآنجا که هیچ‌کدام حاضر به تسلیم نبودند، به‌منظور پیش‌گیری از وقوع یک جنگ تمام‌عیار، دو طرف فرانسوی و هلندی در ۱۶۴۸ [[عهدنامه کنکوردیا]] را امضا و جزیره را در دو بخش بین خود تقسیم کردند. با این‌حال در زمانی که مذاکرات صلح در جریان بود، فرانسویان با آوردن ناوگان دریایی خود به نزدیکی ساحل و در سایهٔ تهدید آن، توانستند زمین‌های بیشتری را دراختیار خود بگیرند. حتی پس از امضای این عهدنامه نیز دو طرف همواره در صلح به‌سر نمی‌بردند و وقوع درگیری‌هایی در فاصلهٔ سال‌های ۱۶۴۸ تا ۱۸۱۶ بین طرفین فرانسوی و هلندی سبب شد تا مرز بین آنها، ۱۶ بار دستخوش تغییر شود. درنهایتدر نهایت فرانسویان ۵۴ کیلومتر مربع و هلندیان ۴۱ کیلومتر مربع از خاک‌های جزیره را به‌خود اختصاص دادند.

اسپانیایی‌ها نخستین کسانی بودند که بردگانی را به این جزیره آوردند اما شمار آنهاآن‌ها اندک بود. اما با کشت [[کتان]]، [[تنباکو]] و [[شکر]] در آنجا، بردگان بیشتری به جزیره آورده شد و دیری نپایید که برده‌ها در تعداد از ملاکان پیشی گرفتند. آنان در اعتراض به رفتار ظالمانه‌ای که با آنهاآن‌ها می‌شد سر به شورش برداشتند و چون تعدادشان زیاد بود نمی‌شد این موضوع را نادیده گرفت. سرانجام فرانسویان در ۱۲ ژوئیهٔ ۱۸۴۸ و هلندیان ۱۵ سال پس از فرانسویان برده‌داری را در قلمروهای خود از جزیرهٔ سن مارتن ملغی کردند.