خواجه عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

|زادگاه = [[هرات افغانستان]]، که بخشی از ایرانِ بزرگ است.

|ملیت = افغانستانی[[ایران]] فرهنگی یا ایرانِ بزرگ

'''ابواسماعیل عبدالله بن ابی‌منصور محمد''' (زادهٔ ۲ شعبان ۳۹۶ ه‍. ق/ ۳۸۵ ه‍.ش / ۱۰۰۶ م. در شهر [[هرات]] درگذشتهٔ ۲۲ ذی الحجه ۴۸۱ ه‍. ق/ ۴۶۷ ه‍.ش / ۱۰۸۸ م) در [[هرات]] معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف صوفی مسلک [[خراسانایران قدیم ]] بود. او به عنوان یکی از نوابغ ادبی و چهره‌های شاخص [[مردمان افغانستانیایرانی|ایرانی]]<ref>Arthur John Arberry, "Sufism: an account of the mystics of Islam", Courier Dover Publications, 2001. pg 69: "This manual was well regarded in later times; commentaries upon it were written among others by the celebrated Persian mystic Ansari"</ref> و خراسان قدیم در قرن ۱۱ میلادی/ ۵ ه‍.ق شناخته می‌شود که به عنوان مفسر قرآن، محدث، اهل فن جدل و استاد اخلاق، دستی بر آتش داشته‌است. عمده شهرت وی بخاطر فن سخنوری، اشعار و متون نغز و بی مانندش، بخصوص در مدح و ثنای خداوند به زبان‌های عربی و فارسی بوده‌است.