شیعی‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۲:
{{بهبود منبع}}
[[File:Ruhollah Khomeini letter read and act.jpg|thumb|نامه روح‌الله خمینی در واکنش به کتاب شیعه‌گری احمد کسروی]]
'''''شیعی‌گری'''''، با عنوان «'''بخوانند و داوری کنند'''» کتابی نوشته [[احمد کسروی]] است که به خرده گیری‌هایی به کیش شیعه می‌پردازد. شیعیگری یکی از سه‌کتاب کسروی (دو کتاب دیگر [[بهائیگری]] و [[صوفیگری]]) در خرده گیریخرده‌گیری بر آنچه که بددینی می‌خواند است. این کتاب در زمان زندگانی کسروی جنجال‌های فراوانی را برانگیخت و حتی کار به دادخواهی او در دادگاه کشید؛ ولی پیش از طی کامل مراتب قانونی و صدور حکم، چند تن از تندروان شیعه با فتوای [[سید روح‌الله خمینی|روح‌الله خمینی]] (از روحانیون شیعه) و به سرکردگی [[نواب صفوی]] کسروی را در دادگاه به ضرب چاقو به قتل رسانیدند.<ref>رسولی پور، مرتضی جمعیت فدائیان اسلام؛ گفتگو با احمد شهاب مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران |http://www.iichs.org/index.asp?id=266&doc_cat=8</ref> [[رسول جعفریان]]، ضمن «ورق‌پاره» خواندن «شیعه‌گری»، آن را یکی از تندترین و افراطی‌ترین نوشته‌ها ضدّ‌ مذهب تشیع در ۵۰ سال پیش از دهۀ بیست شمسی می‌خواند. وی کسروی و [[سید علی‌محمد باب]] را شبیه به هم اما با تفاوت‌هایی در «فضا و هوا»‌ و دارای برانگیختگی می‌داند. به عقیدۀ جعفریان، رسالۀ «داوری کنید» همان «شیعه‌گری» است که پس از ممنوعیت «شیعه‌گری» با افزودن تغییرات و تحت نامی جدید به چاپ رسید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=جریان‌های مذهبی‌-سیاسی از ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷|نام خانوادگی=جعفریان|نام=رسول|ناشر=علمی|سال=1390|شابک=|مکان=تهران|صفحات=68، 69}}</ref>
 
== نظرات کسروی در مورد مذهب شیعه ==
خط ۱۰:
* وی گفته [[امامان شیعه]] را در مورد اینکه «معنی قرآن را جز ما نداند و هر کس نداند باید از ما بپرسد» و «هر کس امام زمان خود را نشناسد بی‌دین از دنیا رفته‌است» را جز «لاف زدن» و «گزافه گفتن» نشمرده‌است؛ و گوینده‌اش را بی‌دین و خداناشناس می‌داند.<ref>احمد کسروی؛ شیعی‌گری یا بخوانند و داوری کنند. گفتار یکم، شیعی گری چگونه پیدا شد؟، ص ۱۰</ref>
* به اعتقاد وی «در شیعی‌گری دلیل خواستن و چیزی را به داوری خرد سپردن از نخست نبوده و کنون هم نخواهد بود».<ref name="ten">همان‌جا ص ۱۱</ref>
* وی میگویدمی‌گوید [[عثمان بن سعید]] چنین گفته و رابطه خود با امام زمان را چنین دانسته: «آن امام مرا میانه خود و مردم میانجی گردانده. شما هر سخنی می‌دارید به من بگوئید و هر پولی می‌دهید به من بدهید.»<ref name="ten" />
 
وی خرده‌هائی به شیعی‌گری می‌گیرد که گزیده‌ای از آنان را ما اینجا می‌آوریم، از جمله: