اریش فون مانشتاین: تفاوت میان نسخه‌ها

در خانواده‌ای اشرافی با سابقه‌ای طولانی در خدمت نظامی چشم به جهان گشود. از بدو جوانی پا در [[ارتش]] گذاشت و از همان ابتدا در جبهات غربی و شرقی در جریان [[جنگ اول جهانی]] نبرد را تجربه کرد. تا پایان [[جنگ]] به درجه سروانی نائل آمد و پس از جنگ نقش مهمی در بازسازی توان رزمی کشورش ایفا کرد. پس از حمله [[آلمان]] به [[لهستان]] در سپتامبر ۱۹۳۹ رئیس ستاد ارتش جنوب تحت فرماندهی ژنرال [[گرد فون روندشتت]] را عهده‌دار شد. در حمله به [[فرانسه]] [[آدولف هیتلر]]، پیشوای [[آلمان نازی]] طرح ارائه شده توسط مانشتاین را به کار گرفت که البته بعداً توسط برخی ژنرال‌های دیگر ستاد کل ارتش اصلاح شد. از آنجایی که پیشبینیپیش‌بینی می‌کرد ورود آلمان به [[هلند]] با واکنش سخت [[بریتانیا]] مواجه خواهد شد تاکتیکی نوآورانه ارائه کرد که به «برش داس» معروف شد. در این تاکتیک نیروهای مهاجم از راه جنگل‌های [[آردن]] به سرعت به سمت [[کانال انگلیس]] پیشروی می‌کردند و راه ارتباطی نیروهای فرانسوی و متحدان آن‌ها را بین [[بلژیک]] و [[فنلاندر]] قطع می‌نمودند. با پیروزی در لشکرکشی به فرانسه او مفتخر به دریافت مقام ارتشبدی شد. از آن پس در حمله به [[شوروی]] الاخصوص محاصره موفقیت آمیزموفقیت‌آمیز [[سواستوپول]] فعالانه مشارکت کرد تا در اول ژوئیه ۱۹۴۲ به درجه فیلد مارشالی ارتقا یابد. پس از حصول نتیجه در سواستوپول به نیروهای محاصره کنندهمحاصره‌کننده [[لنین گراد]] پیوست که این بار نتوانست مدافعان را شکست دهد.

در سال ۱۹۴۱ و طی [[عملیات بارباروسا]] و حمله به [[اتحاد شوروی]] فون مانشتاین به فرماندهی سپاه ۵۶ زرهی گمارده شد. این سپاه توانست در مدت ۴روز به رودخانه دوینا و در ادامه به حومه لنینگراد برسد. هنگامی که این سپاه در تلاش بود به داخل شهر رخنه نماید هیتلر تانکهای آن را جهت عملیات توفان و تصرف مسکو احضار نمود و عملاً راه را برای تصرف شهر بست. در ماه سپتامبر مانشتاین با ترفیع به فرماندهی ارتش ۱۱ منصوب گردید و مأمور تصرف [[شبه جزیره کریمه]] در جنوب شوروی گردید. وی با مهارت بی مانندیبی‌مانندی تنگه باریک و مستحکم [[پرکاپ]] را گشود و این امر پیش درآمدی شد بر اینکه در تابستان ۱۹۴۲ وی دژ مشهور [[سواستوپل]] را تصرف نماید که این پیروزی علاوه بر نشان دادن مهارت او در فن جنگ محاصره‌ای، شوروی را از پایگاه‌های اصلی خود در [[دریای سیاه]] محروم ساخت.

به دنبال تعرض تابستانی ۱۹۴۲ هیتلر در جنوب شوروی و محاصره شدن ارتش ششم آلمان در استالینگراد، مانشتاین شکاف ۳۰۰ کیلومتری منطقه عملیاتی بین ارتش یکم به فرماندهی ارتشبد [[پل لودویک کلایست]] و ارتش چهارم زرهی به فرماندهی سپهبد هرمان هوت را پر کرد و نیروهای از هم پاشیده را گرد آورد و از عبور [[ارتش سرخ]] از رودخانه دنیپر جلوگیری نمود. او در تلاشی نا امیدانه و نافرجام مأمور نجات ارتش ششم گردید که در استالینگراد محاصره شده بود. اما علی‌رغم رشادتهای ارتش تحت فرمان مانشتاین، که بنامبه نام ارتش دن شناخته می‌شد، به دلیل ممانعت هیتلر از عقب‌نشینی و خروج ارتش ششم از حلقه محاصره در استالینگراد، تلاش مانشتاین با ناکامی روبرو گردید و باقی‌مانده ارتش ششم پس از دادن تلفات بسیار و به علت کمبود آذوقه و مهمات و البسه زمستانی تسلیم شده و به اسارت شورویها درآمد.

مانشتاین سپس به فرماندهی گروه ارتشهای جنوب منصوب گردید و در مارس ۱۹۴۳ مانشتاین شهر خارکف را از ارتش سرخ پس گرفت. اما اوج ذهن استراتژیک مانشتاین در عملیات دژ در منطقه عمومی کورسک نمود پیدا کرد. وی به هیتلر پیشنهاد نمود [[ارتش آلمان]] تا هنگام تعرض ارتش سرخ صبر کند سپس دست به عقب‌نشینی بزند و در منطقه [[کیف]] با یک ضربه جناحی شیرازه [[ارتش شوروی]] را از هم بپاشد یا اینکه قبل از تمرکز کامل نیروهای روسی و آمادگی جنگی آنان در ارتفاعات [[کورسک]] طی یک عملیات گازانبری بی درنگبی‌درنگ به مواضع آنان یورش برده و تجمع دشمن را از بین ببرد. هیتلر که فاقد ذهن استراتژیک بود و درک درستی از نبردهای جسارت آمیزجسارت‌آمیز نداشت راه دوم را برگزید و درست در هنگامی که می‌باید ضربه را وارد می‌ساخت به بهانه افزودن قدرت نظامی این ارتش، حمله را چند ماه به تأخیر انداخت. روسها که از طریق جاسوسان از برنامه آلمانیها مطلع شده بودند، استحکامات قدرتمندی را که مجموعه‌ای از میدانهای عمیق مین و توپخانه با قدرت آتش بالا بود ساختند و هنگام حمله آلمانیها با یک دفاع متحرک قدرتمند، یک ضد حمله سراسری را اجرا کرده و با بیش از ۳۰۰۰ فروند تانک، حمله آلمانیها را پس زدند و اقدام به پیشروی در مناطق تحت کنترل آلمانیها نمودند.

مانشتاین به شهادت فرماندهان عالی مقام ارتش آلمان و گواهی سر بازیل لیدل هارت مورخ و استراتژیست بریتانیایی (و نگارنده مقدمه کتاب خاطرات مانشتاین، با نام پیروزیهای از دست رفته) نه تنها ورزیده‌ترین استراتژیست جنگی بود، بلکه از درک عمیق سیاسی نیز برخوردار بود و برای هیتلر و دستگاه نازی بسیار دشوار بود که مردی با این ویژگیهاویژگی‌ها را برای مدت طولانی تحمل کند. در کنفرانسهای نظامی و در حضور سایرین اغلب مانشتاین با هیتلر اختلاف نظر پیدا می‌کرد و تا آنجا پیش می‌رفت که می‌گفت نظرات هیتلر پوچ و بیهوده است.

پس از پایان جنگ، متفقین به جهت برخی اقدامات نیروهای تحت امر او در جنوب شوروی فون مانشتاین را به زندان محکوم کردند. اقدامات این سربازان بیشتر توسط نیروهای اقمار آلمان، مانند واحدهای رومانیایی، انجام پذیرفته بود که مانشتاین بر آنهاآن‌ها نظارتی نداشت{{مدرک}}. وی در سال ۱۹۵۲ از زندان بریتانیا رها گردید. سرانجام ارتشبد اریش فن مانشتاین در ۱۱ ژوئن ۱۹۷۳ در [[باواریا]] از دنیا رفت.