موسیقی آوازی: تفاوت میان نسخه‌ها

در بعضی از [[ردیف (موسیقی)|ردیف‌های]] موجود، ازجمله ردیف [[مهدی قلی هدایت]]، واژهٔ آواز درکناردر کنار [[گوشه (موسیقی)|گوشه‌های]] دیگر و به‌صورتی قرار گرفته که به‌نظر می‌رسد آواز، نام یک [[گوشه]] بوده‌است. البته در متون [[نظم]] و [[نثر|نثرِ]] گذشته واژهٔ آواز به هریک از [[دستگاه (موسیقی)|دستگاه‌های]] موسیقی و شعب آن اطلاق می‌شد و گاهی نیز معنای نواختن ار آن مستفاد می‌گردید.

آواز به‌معنی وزن هم ذکر شده. در تعریف هزج آمده: «آواز هفدهم از هفده بحر اصول». آواز را ازلحاظ علمی می‌توان تسلسل «ملودی-مدل» ها‌ها در حول یک یا چند نت معین به نام شاهد نامید.

از مهم‌ترین مُهرنگاره‌های خنیاگری (موسیقی) در جهان، باید از آنچه در [[تپه چغامیش|چوغامیشِ]] [[خوزستان]] برجای مانده یاد کرد که در سال‌های ۱۹۶۱–۱۹۶۶ م یافت شده‌است. این مُهرنگاره ۳۴۰۰ساله، سیمایی از بزم رامشگران را نشان می‌دهد. در این بزم باستانی، دسته‌ای خنیاگر ([[نوازنده]]) دیده می‌شوند که هر کدام به نواختن سازینواختن‌سازی سرگرم هستند. چگونگی نواختن و نشستن این رامشگران نشان می‌دهد که آنان نخستین دستهٔ خنیاگران ([[ارکستر]]) جهان هستند. در این گروه رامشگران، می‌بینیم که نوازنده‌ای [[چنگ]] و دیگری [[شیپور]] و آن دیگر [[تنبک]] می‌نوازد. چهارمین رامشگر در این میان، خواننده‌ای است که '''آواز''' می‌خوانَد.<ref>''[[امرداد (هفته‌نامه)|هفته‌نامهٔ امرداد]]''، شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۱، سال سیزدهم، شمارهٔ ۲۸۸، ص۶.</ref>