سافت‌بال: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +املا+مرتب+تمیز (۱۴.۹ core)+اصلاح ارجاع لاتین: + رده:معرفی‌شده‌های ۱۸۸۷ (میلادی)
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۸:
در بازی سافت‌بال توپی به قطر ۱۱ تا ۱۲ اینچ (۲۸ تا ۳۰/۵ سانتیمتر) توسط بازیکنی به نام «پیچر» به سوی بازیکنی از تیم حریف که «بتر» نام دارد، پرتاب می‌شود. او با یک چوب دایره‌وار و نرم که''' بت''' نامیده می‌شود، به [[توپ]] ضربه می‌زند.
 
بازیکنان تیم مدافع برای دریافت توپ در جای جای زمین موضع گرفته‌اند. اگر یکی از بازیکنان تیم مهاجم بتواند قبل از گرفته شدن توپ توسط بازیکنان تیم مقابل، سه علامت مشخص شده در زمین را که '''بیس''' نام دارند لمس کرده و در نهایت دست خود را به جایی که در انتهای مسیر مشخص شده بگذارد، امتیاز به نام تیم آنهاآن‌ها به ثبت خواهد رسید.
«بتر» باید پس از پرتاب توپ توسط پیچر حرکت خود را شروع کند.
 
خط ۲۵:
نام سافت بال در ۱۹۲۶ پیداشد. قبل از آن از نام‌های ''پامپ‌کین بال'' ([[کدوتنبل]]) و ''بیسبال داخل سالن'' استفاده می‌شد. نام‌های دیگر هم ''کیتن‌بال'' (بچه گربه)، ''دایاموند بال'' (لوزی و زمین بیسبال) و ''ماش بال'' (بلال) بودند.
 
در دهه ۱۹۳۰ سافت بال در سراسر ایالات متحده بازی می‌شد و در ۱۹۳۴ «شورای همسان سازیهمسان‌سازی قوانین سافت‌بال» شکل گرفت.
 
البته توپ ۱۶ اینچی هانکوک و باشگاه فاراگات جای خود را به یک توپ دوازده اینچی داد که در مسابقاتی که در سال ۱۸۹۵ توسط سر لوئیس رابر برای آتش نشانان برگزارشد، استفاده شده‌بود. امروزه از توپ ۱۶ اینچی فقط در [[شیکاگو]] استفاده می‌شود.