رهبانیت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رُهبانیت'''، یا ترک دنیا، شیوه‌ای است که برخی از معتقدان به بعضی [[مذهب|مذاهب]] در زندگی در پیش می‌گیرند و معمولا شامل دوری از بیشتر جنبه‌های مادی زندگی و توجه بسیار به [[عبادت]] است. کسانی که به رهبانیت می‌پردازند راهب (مرد) یا راهبه (زن) نامیده می‌شوند.

 

رُهبانیت یکی از انواع جمع عربی از واژه عربی «راهب» است. خود واژه راهب از ریشه «رهب» عربی به معنای ترس آمده و به کسی گفته می‌شود که از خدا می‌ترسد و به عبادت او می‌پردازد. معادل فارسی آن نیز «ترسا» بوده است که بعد‌ها گسترش یافته است و به عموم مسیحیان گفته می‌شده است.

 

راهبان معمولا عضو فرقه‌ای هستند و از این نظر با گوشه‌گیران و عابدان منفرد فرق دارند. فرقه‌های رهبانیت گاه در [[صومعه]] یا مدرسه‌های دینی زندگی می‌کنند و کم‌تر در اجتماعات ظاهر می‌شوند.

 

اگر چه در مذاهب مختلف سنت‌های رهبانیت وجود داشته و دارد، اما راهبان [[بودایی]] و [[مسیحی]] شناخته شده‌تر هستند. در [[اسلام]] رهبانیت (از جمله به استناد [[حدیث]] «لا رهبانية فی‌الاسلام»، منسوب به [[پبامبر اسلام]]) نهی شده است اما برخی از فرقه‌های اسلامی آیین‌ها و شیوهٔ زندگی راهبانه دارند.

 

*مصاحب، علامحسین، دائرةالمعارف فارسی، سازمان انتشارات فرانکلین، تهران ۱۳۴۵