منطق: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Boshra.sm (بحث | مشارکت‌ها)
Boshra.sm (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۸:
این استدلال را نمی‌توان به اشکال Aها B هستند و غیره درآورد. از قدیم تلاش‌هایی برایِ این کار انجام شده و به شکست منجر گردیده بود. فرگه منطق را از این قبیل صورت‌ها آغاز نمود. او نمادهایی مانند P و Q و غیره را به عنوانِ جانشین [[گزاره]]‌ها (p اولِ proposition به معنیِ گزاره‌است) و نشانه‌های دیگر را به عنوانِ پیوند دهنده جملات به کار برد. اگر P و Q گزاره باشند P~ خوانده می‌شود «نقیضِ P» و P→Q خوانده می‌شود «اگر P آنگاه Q». منطقِ فرگه و راسل قادر است به بررسیِ روابطِ بینِ گزاره‌ها و استدلال‌هایی که به دلیلِ چینشِ این روابط معتبر اند بپردازد. به همین دلیل آن را [[حساب گزاره‌ها|حسابِ گزاره‌ها یا منطقِ جملات]] می‌نامند. در مقابل به آنچه با منطقِ ارسطویی آغاز گردید [[منطق محمولات|منطقِ محمولات]] گفته می‌شود (زیرا گزاره‌ها را به [[محمول|موضوع و محمول]] تقسیم می‌کند).
 
== جایگاه منطق در میان مسلمانانمنطق‌دانان مسلمان ==
با تفحص در دو اثر اصلی منطق اسلامی، یعنی منطقیات فارابی و بخش منطق شفای ابن سینا، روشن می شود که منطق مسلمانان تحت تاثیر هیچ منطقی جز مباحث منطق مطرح شده در یونان پیش از ارسطو، منطق ارسطو و منطق مگاری - رواقی نبوده است؛ زیرا بی شک ابن سینا تحت تاثیر ابن سینا بوده اند و از سویی، در این دو کتاب جز به آن سه منبع یونانی به هیچ منبع دیگری ارجاع داده نشده است؛ اما در این میان سهم عمده از آن رنگ ارسطویی دارد؛ هر چند در بعضی از مباحث نیز تحت تاثیر منطق مگاری - رواقی است. ویژگی منطق مسلمانان که در آثار فارابی و به ویژه ابن سینا تبلور یافته این است که در استدلال از هر دو سنت منطقی ارسطو و مگاری - رواقی استفاده کرده است.
 
منطق‌دانان مسلمان این علم را «علم میزان» نیز نامیده اند.
 
== اقسام منطق ==