عبدالفیاض مهرآیین: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

 

 

پدرش ملامحمد سلیم و پدر کلانش ملاسعید اداره و تدریس مدرسه، امامت جماعت، رهبری قوم و منطقهٔ شان را به صورت دوامدار از نسلهای پیشین شان به ارث گرفته و بیشترین با سوادان روستاهای خرم تا سه چهار دهه پیش آموزش خویش را از آنان فرا گرفته بودند شجرهٔ خانوادهٔ برمکیان به تبار مشهور تاجیک آل برمک می‌رسد که سده‌های متوالی بانی و متولی مزداکدهٔ نو بهار بلخ بودند آنان بعد از تشرف به دین مبین اسلام در دربارهای خلافت دمشق و بغداد سمت وزارت اعظم را داشته در ایجاد بیت الحکمه‌ها، دانشگاه‌ها، آبادانی شهرها، ترویج و توسعهٔ دانش، تشکل و رشد تمدن و ثقافت اسلامی نقش بزرگ و بنیادی ایفا نموده، در جودوسخا و ادب پروری معروف بوده و طی سده‌های طولانی به آنان مثل زده شده‌است. چنان‌که حضرت شاه نعمت‌الله ولی، عارف و شاعر مشهور قرن هشتم هجری می‌گوید:

در عهد هارون الرشید خلیفهٔ نامور عباسی [[برمکیان]] چنان محبوب بودند که یحیی بزرگ آنان نخست‌وزیر (صدراعظم) بوده و فرزندان او محمد، فضل، جعفر، و غیره هر کدام مقامات بلند دولتی و فرمانروایی سرزمین‌های گسترده را داشتند و محبوبیت شان نزد خلیفه تا بدانجا بود که هارون الرشید جعفر برمکی را مانند برادر دوست داشت و خواهر زیبا و محبوبش «عباسه» را به حبالهٔ نکاح او درآورده بود البته بعدها به اثر سعایت معاندان هارون الرشید از ترس محبوبیت روزافزون برامکه به قتل بزرگان آنان اقدام کرد که بقیة السیف شان از جمله عبدالملک برمکی (فرزند جعفر برمکی و عباسهٔ عباسی) واپس به بلخ بازگشته و در درهٔ خرم [[سمنگان]] و روستای برامک (برامغ) سینا شهرک (سانچارک) که از توابع بلخ بود اقامت گزیدند که امروز اکثر باشندگان آن دیار از اعقاب همان برمکیان استند.

 

 

 

موصوف در طو ل سالهای کار خویش، خدمات شایانی را به فرهنگ کشور به ویژه ولایت بلخ انجام داده‌است و در تأسیس انجمنهای نویسنده گان بلخ، اتحادیه‌های روشنفکران ایجاد گر، ژورنالیستان، کانون فرهنگی مولانا و روز نامه نگاران آریانا نقش فعال داشته عضو گروه‌های مؤسسان این نهادها بوده‌است. وی در دورهٔ حاکمیت جنبش طالبان، مدتی را در خارج به سربرده است.