سراج قمری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات: ویرایش جزئی |
||
خط ۵:
از سراج قمری حدود ۲۰۰ رباعی برجای ماندهاست که برخی از آنها در ردهٔ [[خمریات]] جای میگیرد. سرودههای او دربرگیرندهٔ قصیدهها و قطعات و رباعیات است و یک «کارنامه» هم دارد که در قالب [[مثنوی]] است. در برخی منابع، او را شاگرد [[امام فخر رازی]] و [[خواجه نصیرالدین طوسی]] دانستهاند. سراج آملی قصیدهای نیز در ستایش صوفی نامور روزگار خود، [[سیفالدین باخرزی]] (درگذشتهٔ ۶۲۹ ق) دارد و در آن آرزوی دیدار او را کردهاست.
دیوان سراج الدین قمری آملی در سال ۱۳۶۸ به تصحیح دکتر یدالله شکری به چاپ رسید که اساس آن دستنویسی است که عمر بن محمد لالای مروزی آن را در جمادی الاول سال ۷۱۶ ق نوشتهاست و اکنون در کتابخانه چستربیتی ایرلند نگهداری میشود. این دیوان دربردارنده ۷۰۰۰ بیت شعر است.
== نمونه شعر ==
:من مِی خورم و هرکه چو من اهل بود
:می خوردن من به نزد او سهل بود
خط ۱۳:
:گر من نخورم علم خدا جهل بود.
== منابع ==
*سراج الدین قمری آملی، تصحیح کننده: یدالله شکری، تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ سوم ۱۳۷۹، شابک: 9640005878
*لغتنامهٔ دهخدا، به نقل از مجمعالفصحاء ج ۱ ص ۴۷۷.
|