سراج قمری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ماني (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
Tanhabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: ویرایش جزئی
خط ۵:
از سراج قمری حدود ۲۰۰ رباعی برجای مانده‌است که برخی از آن‌ها در ردهٔ [[خمریات]] جای می‫گیرد. سروده‌های او دربرگیرندهٔ قصیده‌ها و قطعات و رباعیات است و یک «کارنامه» هم دارد که در قالب [[مثنوی]] است. در برخی منابع، او را شاگرد [[امام فخر رازی]] و [[خواجه نصیرالدین طوسی]] دانسته‫اند. سراج آملی قصیده‫ای نیز در ستایش صوفی نامور روزگار خود، [[سیف‌الدین باخرزی]] (درگذشتهٔ ۶۲۹ ق) دارد و در آن آرزوی دیدار او را کرده‌است.
 
دیوان سراج الدین قمری آملی در سال ۱۳۶۸ به تصحیح دکتر یدالله شکری به چاپ رسید که اساس آن دستنویسی است که عمر بن محمد لالای مروزی آن را در جمادی الاول سال ۷۱۶ ق نوشته‌است و اکنون در کتابخانه چستربیتی ایرلند نگهداری می‫شود. این دیوان دربردارنده ۷۰۰۰ بیت شعر است. در بخش رباعیات این دیوان، ۱۴ رباعی از امامی هروی نیز داخل رباعیات سراج الدین شده و از چشم مصحح دیوان او پوشیده مانده‌است.
 
== نمونه شعر ==
:من مِی خورم و هرکه چو من اهل بود
:می خوردن من به نزد او سهل بود
خط ۱۳:
:گر من نخورم علم خدا جهل بود.
 
== منابع ==
*سراج الدین قمری آملی، تصحیح کننده: یدالله شکری، تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ سوم ۱۳۷۹، شابک: 9640005878
*لغتنامهٔ دهخدا، به نقل از مجمع‌الفصحاء ج ۱ ص ۴۷۷.