آبدهی (متالورژی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Phase diag iron carbon.PNG|بندانگشتی|نمودار تعادلی آهن-کربن]]همانطور که بیان شد این جهت افزایش استحکام و سختی مواد به کار میرود. اگر بطور ویژه [[فولاد]] را مورد بررسی قرار دهیم و بتوان به شکلی شرایط سرد شدن مذاب فولاد را تنظیم کرد که مطابق با [[نمودار تعادلی]] خود سرد شود در نهایت به فاز [[پرلیت]] و درصورتی که درصد کربن بالاتری داشته باشیم ممکن است فاز [[لدبوریت]] جامد، تشکیل میشود. فاز پرلیت نیز خود از دو فاز [[فریت]] و [[سمنتیت]] تشکیل میشود که برای درصد [[کربن|کربن‌]]<nowiki/>های زیر حدود 0.16% فاز اکثریت فریت میباشد و برای بالای این مقدار فاز اکثریت سمنتیت است. اصطلاحا به حالت زیر 0.16% کربن سمنتیت تشکیل شده در فریت و بالای آن را فریت تشکیل شده در سمنتیت گویند. فاز سمنتیت از استحکام کافی و مناسبی برخوردار است در صورتی که فاز فریت یک فاز نرم میباشد. بطور کلی فاز پرلیت شتکیل شده قابلیت تحمل تنش‌های بالا را ندارد و میبایست برای بسیاری از کاربردهای فولاد استحکام آن را افزایش داد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عملیات حرارتی فولادها|نام خانوادگی=گلعذار|نام=محمدعلی|ناشر=مرکز نشر دانشگاه صنعتی اصفهان|سال=1391|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref>

کوئنچ کردن یک فرآیند غیر تعادلی میباشد که غالبا جهت افزایش استحکام فولادها مورد استفاده قرار میگیرد، بدین صورت که فلزات از فاز [[اوستنیت|آستنیت]] و از منطقه [[یوتکتوئید]] به سرعت سرد شده و به موجب آن فاز مارتنزیت شکل میگیرد. تسریع فرآیند استحکام بخشی فولادها وابسته به دمای شروع تشکیل [[مارتنزیت]] و دما پایان تشکیل مارتنزیت میباشد. به کمک افزودن برخی عناصر مانند [[مولیبدن|مولبیدن]]، [[کروم]]، [[نیکل|نیک]]<nowiki/>[[نیکل|ل]]، [[سیلیسیم|سیلسیوم]] و[[تنگستن]] میتوان دمای تشکیل فاز مارتنزیت را کاهش داد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اصول علم مواد|نام خانوادگی=تویسرکانی|نام=حسین|ناشر=مرکز نشر دانشگاه صنعتی اصفهان|سال=1390|شابک=978-964-8476-45-3|مکان=|صفحات=}}</ref>.انجام این فرآیند در فولادها علاوه بر افزایش استحکام موجب افزایش سختی آن شده اما [[چقرمگی]] فولادها را کاهش میدهد.