تریومف: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Bas relief from Arch of Marcus Aurelius triumph chariot.jpg|بندانگشتی|چپ|300px|تصویری از مراسم تریومف به افتخار [[مارکوس اورلیوس]]، توجه شود که فرشتهٔ بالداری که در اطراف سر [[امپراتور]] دیده می‌شود، نشانه‌ای از نزدیکی مقام او به [[الوهیت]] است]]

 

در سنت‌های [[جمهوری]] [[رم]]، ژنرال یا سردار پیروز، در روز برگزاری جشن تریومف، به صورتی تشریفاتی به ارج و مقامی بسیار بالا می‌رسید و به وضعیتی نزدیک به وضعیت [[خدا]]وند یا [[پادشاه]] رسانده می‌شد و با او همچون یک [[ایزد]] یا یک [[شاهنشاه]] برخورد می‌گردید. همچنین در ایام بعد از برگزاری تریومف یا جشن پیروزی، حق و حقوقی خاص برای او به عنوان [[تریومفالیس]] triumphalis حفظ می‌گردید. تریومفالیس به لحاظ لغوی تقریباً «مردی با افتخار پیروزی» معنا می‌داد، این سردار پیروز بقیه عمر خود را با همین لقب توصیف می‌شد. همچنین پس از مرگ او نیز، در جریان برگزاری مراسم عزاداری و تشییع جنازه اش، اخلاف و بازماندگان او، به منظور معرفی دوبارهٔ او، یک بازیگر اجیر شده را به پوشیدن نقاب مرگ او که بدان [[ایماژو]] می‌گفتند، وامی‌داشتند و او را در «جبه نصرت» (ردای پیروزی) که پوشش یا چادری بی آستین و طلا دوزی شده و تمام-ارغوانی بود، می‌پیچیدند.

در جریان بی‌ثباتی‌های اجتماعی و سیاسی که در اواخر دوران عمر جمهوری رم پدید آمد، تریومف یا جشن پیروزی به یک ابزار قدرتمند [[تبلیغات]]ی تبدیل شده بود که از آن برای فرصت طلبی‌های نظامی سیاسی بهره‌برداری می‌گردید. از [[دوران امیرنشینی]] Principate [یعنی دوران نخست امپراتوری روم] به بعد، جشن تریومف به صورت یک آیین عبادی تشریفاتی درآمد، که برتری و تفوق نظامی و سیاسی خانواده [[سلطنت]]ی را انعکاس می‌داد.

 

 

با وجود این، تریومف یا جشن پیروزی یک مراسم مختص روم باستان محسوب می‌شود که آگاهانه و به منظور به رخ کشیدن و نمایاندن ثروت، قدرت و عظمت روم، توسط دولت‌های دوران [[قرون وسطی]] در این سرزمین و همین‌طور در اعصار بعد از آن برگزار می‌شده‌است.<ref>مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰</ref>

 

== معرفی بیشتر ==

 

در روم عصر باستان، غنایمی که از راه غارت حاصل می‌شد، به هنگام '''تری یومف''' در معابر رُم به نمایش درمی‌آمد. تری یومف به معنای ورود رسمی و باشکوه سرداری به رُم، پس از پیروزی در جنگ بود.

بدنبال این گروه، گروه دیگری جام‌ها و [[سبو]]های نقره‌ای را می‌بُردند.

 

 

بدنبال شیپورچیان، ۱۲۰ [[گاو]] [[نر]] که شاخهایشان آراسته بود را می‌بردند، تا قربانی کنند.

 

 

 

بعد از همهٔ اینها، کالسکهٔ شخصی شاه و سپس سلاح شخصی او برده می‌شد.