سرانجام کیهان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متخصص}}

 

 

== نمایشنامه‌های متفاوت ==

نمایشنامه آخری به توقف انبساط کیهان و بازایستادن آن منتهی می‌شود. اگر متغیرهای کیهانی دقیقاً متوازن باشند می‌توان از فاجعه کیهانی حذر کرد و کیهان برای مدت‌های مدیدی پابرجا می‌ماند و البته در پایان، هر چند در زمانی طولانی‌تر از سناریوی اول، تسلیم مه‌گسست خواهد شد.

 

 

در کیهانشناسی از نماد Ω ([[اومگا]]، آخرین حرف الفبای یونانی، استعاره‌ای از انتها) برای نمایش [[چگالی نسبی]] استفاده می‌کنند. مقدار ماده‌ای که برای کند کردن و توقف نهایی انبساط کیهان لازم است (دارای چگالیِ نسبیِ بحرانی) Ω=۱ دارد. اگر چگالی نسبی عالم دقیقاً این مقدار باشد در پایان کیهان به تدریج و آرام آرام متوقف می‌شود. با Ωای کوچک‌تر از یک، نهایت کیهان به مه‌گسست می‌انجامد و کیهان با Ωیِ بزرگ‌تر از یک نیز به مه‌رمب ختم می‌شود. بر این اساس، سرانجام عالم به مقدار چگالی آن بستگی دارد. شواهد موجود نشان می‌دهد که Ω از ۰/۳ کمتر نیست. اما باید آثار گرانشی [[ماده تاریک]] را نیز در نظر گرفت. ماده تاریک به مقدار زیادی در کیهان وجود دارد و آثار گرانشی آن قابل بررسی است. میزان انبساط جهان همچنین تحت تأثیر نیروی [[انرژی تاریک]] قرار دارد و بدون شناخت آن، سرانجام قطعی کیهان نامعلوم خواهد بود.

== سرانجام زمین ==

{{اصلی|سرانجام زمین}}

یادکرد وب

|عنوان=بازنگری در آینده دور زمین و خورشید

{{پانویس}}

{{روز رستاخیز}}

[[رده:آخرت‌شناسی]]

[[رده:آینده‌شناسی]]

[[رده:کیهان‌شناسی]]

[[رده:کیهان‌شناسی فیزیکی]]