اعتدال مساوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اعتدال مساوی''' یا '''اعتدال یکسان''' ({{lang-en|Equal temperament}}) [[اعتدال (موسیقی)|اعتدال]] یا سیستمی برای [[کوک]] است که در آن، [[فاصله (موسیقی)|فاصله]] هر جفت نت مجاور از یکدیگر، برابر و مساوی باشد. به بیان دیگر، نسبت‌هایی مساوی از بسامدهای هر جفت نت مجاور وجود دارد. وقتی [[نواک]] به صورت [[لگاریتم]] بسامد (نه خود آن) درنظر گرفته‌شود، فاصله هر نت با نت مجاورش، برابر خواهد شد.

در کوک‌بندی اعتدال مساوی، ایجاد فواصل، اغلب با تقسیم فاصله‌های دلخواه بزرگ‌تر فراهم می‌شود. معمولاً [[اکتاو]] (نسبت ۲:۱) به تعدادی بخش کوچک‌تر (با نسبت بسامد برابر بین نت‌های پی‌درپی) تقسیم می‌شود. عموماً رایج‌ترین سیستم کوک‌بندی چند سده اخیر در [[موسیقی کلاسیک]] و غربی، [[اعتدال مساوی دوازده‌نتی]] بوده و چنین باقی مانده که اکتاو را به ۱۲ بخش تقسیم می‌کند و تمام آن‌ها در مقیاس لگاریتمی، نسبتی برابر با ریشه دوازدهم عدد دو دارند ( ۱٫۰۵۹۴۶≅ ۲√۱۲) که تقریباً برابر با ۱ است. در این تقسیم‌بندی، کوچک‌ترین فاصله، برابر است با یک‌دوازدهم اکتاو که [[نیم‌پرده]] خوانده می‌شود. در دوران [[نوگرایی|مدرن]] اعتدال مساوی دوازده‌نتی به صورت نواک استاندارد بسامد ۴۴۰ کوک می‌شود که به اختصار، آ۴۴۰ خوانده می‌شود و به این معناست که هر نت به صورت آ۴۴۰ کوک شده استشده‌است و باقی نت‌ها هم با آن، چند نیم‌پرده در همان جهت فاصله دارند. استاندارد نواک هم همیشه ۴۴۰ نیست و در سده‌های اخیر، کمی افزایش یافته استیافته‌است.

بسیاری از محققین معاصر معتقدند که [[آریستوکسنوس]]، فیلسوف یونانی که شاگرد [[ارسطو]] بود، اولین کسی بود که نظام [[کوک فیثاغورثی]] را مردود دانست و گفت [[فاصله (موسیقی)|فواصل موسیقی]] باید بر اساس این که چگونه شنیده می‌شوند قضاوت شوند، نه بر اساس تطابقشان با نسبت‌های خاص ریاضی.<ref>{{پک|Hawkins|1868|ک=A General History|ص=pp. 66-7|زبان=en}}</ref> با این حال تا دوران [[رنسانس]] و ابتدای [[قرن شانزدهم]]، [[کوک فیثاغورثی]] روش رایج برای کوک‌کردن سازها بود.<ref name="B&S">Benward & Saker (2003). </ref> در قرن شانزدهم [[اعتدال میانگین]] تبدیل به روش رایج [[کوک|کوک‌بندی]] سازها شد اما این روش اگر چه برخی مشکلات کوک فیثاغورثی را حل می‌کرد اما کماکان اجازهٔ [[مدولاسیون]] آزادانه از [[گام (موسیقی)|گام]]ی به گام دیگر را به نوازنده نمی‌داد.

در موسیقی غربی، [[اعتدال‌های مناسب]] در همان قرن شانزدهم هم مورد استفاده بود چنانکهچنان‌که [[وینچنزو گالیله]] (پدر [[گالیلئو گالیله]] دانشمند مشهور ایتالیایی) هم محاسباتی برای اندازه‌گیری اعتدال مساوی انجام داده‌بود.{{مدرک}} اعتدال موسیقی با گسترش [[موسیقی باروک]] گسترش یافت چنان کهچنان‌که [[یوهان سباستین باخ]] در قرن هجدهم در [[کلاویه خوش‌آهنگ]] قطعاتی متعدد مخصوص پیانویی نوشت که با اعتدال مساوی کوک شده باشد. این تحولات نهایتاً منجر به فراگیر شدن اعتدال مساوی به عنوان کوک‌بندی رایج سازها در [[موسیقی کلاسیک]] شد که تا به امروز هم ادامه دارد.

* {{cite book|first=Sir John|last=Hawkins|year=1868|title=A General History of the Science and Practice of Music|isbn= 978-3-742828437428-2843-9}}

* {{cite book|title=The Dastgah Concept in Persian Music|first=Hormoz|last= Farhat|publisher= Cambridge University Press|location=Cambrdige|year=2004|isbn=978-05215420670-521-54206-7}}